Als ik deze onderwerpen elke week neerschrijf, ben ik me ervan bewust dat ik dingen schrijf die ik heb meegemaakt, waarschijnlijk vaak op een heel positieve manier. Dit is vaak omdat ik uiteindelijk dacht dat het een hele leuke en positieve ervaring was die ik moest delen. Nu is ze misschien niet de hele rit zo geweest en zijn er vaak moeilijke obstakels geweest. Ik probeer deze mee te nemen, hoewel ik me ervan bewust ben dat ik regelmatig onbewust het soort facebook of instagram communicatie heb. Daarmee bedoel ik, dat ik de mooiste, aantrekkelijkste foto/verhaal post die maar 5% van de werkelijke werkelijkheid weergeeft.
In deze topic, over onbewuste druk, ga ik het vooral hebben over die momenten dat het niet altijd gaat zoals ik zou denken en wat ik er aan deed. Die 95% moeilijke en zwaardere tijden, die me uiteindelijk dan toch het langverwachte en gezochte resultaat geven. Ik denk dat iedereen wel gevoelens van draaierig, duizeligheid of hevige stress kent of heeft gekend. Vaak tijdens één of andere zwaardere periode van het leven, in volle ontdekking en waarschijnlijk vaak door het in zich opnemen van dingen die niet van ons zijn.
Dit is ook bij mij regelmatig het geval en dit kan te maken hebben met werk, werktijden, geld, privéleven, partner, kinderen, vrienden, eten, huisdieren, een situatie, verandering, ontwikkeling… of een manier van handelen zoals perfectionisme. Soms kan het interessant zijn om even in een richting te kijken van, waar komt deze druk vandaan die soms ook aanvoelt als iets onbewusts. Het pompt energie uit het lichaam en zorgt er eigenlijk voor dat ik vooral wil rusten of ontspannen. Het ‘druk’ gevoel is de ene keer zo goed als weg, en de andere keer is het zo aanwezig dat het bijna het enige is waar ik aan kan denken.Vaak zijn er persoonlijke activiteiten zoals sporten, chillen… die even het hoofd op iets anders zetten en hier tijdelijk voor kunnen helpen.
Ik vond het belangrijk om me af te vragen of ik er iets aan kan doen? Want vaak kan ik alleen maar mijn best doen en de rest kan ik niet echt beïnvloeden. Natuurlijk is het makkelijker gezegd dan gedaan om los te laten. Op sommige momenten is het waarschijnlijk ook gewoon te veel, en dan moet ik zeker respect hebben voor mijn eigen.
Moeilijk schijnt ook de richting naar anderen te zijn. Vooral accepteren hoe zij denken, over mij praten en het niet op mij afreageren, mezelf blijven. Personalisatie plaatst ons in het middelpunt van de gebeurtenissen (zelfs wanneer we dat niet zijn), geeft ons het gevoel essentieel en noodzakelijk te zijn (zelfs wanneer we dat niet zouden moeten zijn), en geeft ons de illusie van controle over hoe het leven zich ontvouwt (zelfs wanneer die controle niet bestaat). De remedie tegen verpersoonlijking is empathie. Wanneer we ons inleven in een ander, zijn we geneigd minder te personaliseren omdat we niet vastzitten in ons bekrompen, op onszelf gerichte gezichtspunt.
Vaak is het ook interessant om het gevoel te bekijken vanuit zijn werkelijke belang ten opzichte van mijn ego. Met ego bedoel ik vooral het beeld dat andere mensen van mij zouden hebben. Met echt belangrijke dingen, bedoel ik: eten, warmte en liefde. 3 dingen waarvan ik persoonlijk voel dat ik ze in overvloed heb in mijn leven. Dus waarom stress, nou voornamelijk voor het ego. Opnieuw kom ik terug op de confrontatie met het loslaten van dingen die niet essentieel zijn, nu die ons om de één of andere reden raken en ons het gevoel geven essentieel te zijn. Alles wat ik ervaar gebeurt voor mij, niet tegen mij. Wees gewoon mijzelf, niets moet, gewoon “zijn” en alles zal goed komen.
In veel situaties is het vooral de druk die ik ergens van voel die het voor mij onleefbaar maakt. Een goede zoon zijn, een goede student zijn, een goede atleet zijn, een goede vriend zijn, een goede minnaar zijn, een goede echtgenoot zijn, een goede vader zijn, een goede werknemer zijn, een goede collega zijn… de lijst is eindeloos en nergens is er een handleiding van hoe het goede van dat alles dan moet zijn.
We krijgen echter wel signalen via allerlei inputs van ons lichaam. Vaak worden er opmerkingen gemaakt, die nu gewoon opmerkingen zijn, die we vaak heel persoonlijk opvatten. Waaruit we onze eigen conclusies trekken en die ervoor zorgen dat we niet verder komen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik gewoon mijn hart moet volgen en al het andere opzij moet zetten. Ik ben de beste versie van mezelf die ik kan zijn en ik volg mijn hart. Als dat niet genoeg is, spijt het me dat ik niet meer kan doen op welk niveau dan ook. Ik probeer mezelf te zijn hier en nu, veel meer is echt moeilijk en niet iets wat ik zou moeten dragen.
Voor vele onderwerpen kan ik ook de meditatietechniek van het loslaten gebruiken. Ik accepteer de gedachte die opkomt, geef er geen energie meer aan en neem het zeker niet persoonlijk. Er is ook geen schuldgevoel dat ik het had moeten doen, ik heb mijn best gedaan zoals ik kon, maak het beste van elke situatie en al het andere heeft niets met mij te maken.
Dit alles heeft niets met mij te maken. Mijn geld, juist, wat is geld? Mijn stress, mezelf respecteren en doen wat ik kan, meer kan niet verwacht worden, toch? Het besef is iets virtueels, er is niets concreets en veel is iets wat ik me inbeeld en vertel. Mijn eigen zijn en met innerlijk respect het beste van mezelf geven, zijn, meer kan er niet verwacht worden en meer druk neem ik niet.
#zijn #mijzelfzijn #ontdek
Recente reacties