Ook al heb je goede bergschoenen, snowboardschoenen… gebruik de daarvoor bestemde sneeuwraketten. Zorg dat ze aan de achterkant los zitten, zodat het voorste deel draait, net als bij langlaufski’s. Je kan zulke sneeuwraketten kopen, nu kosten ze gemakkelijk 150€ tot 200€, ik ging ze eerder huren, was 7€ voor een halve dag en 10€ voor een hele dag. Onderschat de waarde van sneeuwraketten niet, ook al stap je alleen op groene of blauwe pistes. Zelf ga ik ook nooit zwaarder dan blauwe pistes naar boven stappen, omdat er soms al stukken rood in zitten, die het vrij steil maken. Doe op die steile stukken vooral kleine stapjes, heb geduld, kijk naar wat er vlak voor je gebeurt, doe het stapje voor stapje en zorg dat je niet op je adem stapt net als bij het lopen. Ik raad echt aan om alleen aan de zijkant te stappen (beschouw jezelf als een gevaar voor afdalende skiërs en stap dus voor jou en hun veiligheid) van ski pistes, want als het eenmaal steil is en de sneeuw is niet afgedamd, kan het echt moeilijk worden om vooruit te komen. Neem water mee voor onderweg, kleed je niet te warm (vooral als je je eigen uitrusting draagt; skis, snowboard…), en zorg voor spullen tegen de zon (zonbescherming). Want zweten, hitte en zon leveren gegarandeerd leuke resultaten op.
Van de ervaringen die ik in Frankrijk heb opgedaan, deed ik ongeveer 1000m hoogtewinst in 2 uur.
Waarom ?
Deels heeft het vooral te maken met de snelheid van het leven, die veel natuurlijker is en wat ik hier al heb uitgelegd. Voor een deel brengt het ons ook terug naar de basis, waardoor we al het andere achteraf vaak veel meer gaan waarderen. De grootste ontdekkingen die ik hierin deed hadden vooral te maken met de invloed van mijn geest hierin. Eigenlijk is het gewoon de ene voet voor de andere zetten en heel vaak is het mijn mentaal dat het moeilijk maakt. Aah nog zo ver, aah zo langzaam, aah zo eentonig, aah zo zwaar…zijn allemaal dingen waar het mentaal vooral gevoelig voor is.
Wat ontdek je ?
Eigenlijk is het te beschouwen als een soort meditatie. Ik ben eigenlijk helemaal in stilte (ik raad echt aan om het zonder muziek of andere afleidingen te doen) en concentreer me na elke stap die ik zet. Ik ontdek hoe mijn mentaal in alles meespeelt. Als ik bijvoorbeeld heel ver vooruit kijk, zie hoe ver het nog is, hoe langzaam ik eigenlijk ga, merk ik dat het heel moeilijk is. Als ik dan gewoon recht vooruit kijk in de sneeuw bij elke stap die ik in het moment zet, merk ik dat ik na een tijdje ineens veel verder ben dan ik dacht. Dat is eigenlijk precies de werking van mijn mentaal, hoe minder informatie het heeft, hoe meer ik de werkelijkheid kan beschouwen zoals die is. Hoe meer informatie mijn mentaal heeft, hoe meer het me allerlei verhalen gaat voorschotelen, hoe minder, hoe meer ik mijn realiteit leef.
Ik waardeer de stap voor stap van kleine stapjes, de mijn mentaal licht houden, accepteren wat is en uiteindelijk realisaties doen die ik in het geheel voor onmogelijk had gehouden.
Ik ben één van de mensen die sociale media zagen ontstaan, en langzaam zagen worden tot wat het nu is. In 2002 van Friendster, Myspace, Second Life, LinkedIn … tot Facebook, Twitter en alle andere die daarna ontstonden. Ik moet toegeven, ik heb er veel geprobeerd, maar kwam altijd tot de conclusie dat ze me persoonlijk niets opbrachten. Het enige waarin ze heel goed slagen is stille tijd voor mezelf, heel snel en onmerkbaar absorberen en snel voorbij laten gaan. Aangezien tijd voor mezelf vrij kostbaar is, ben ik altijd heel hard op mijn hoede geweest voor deze platforms.
Linkedin is waarschijnlijk de enige die ik nog echt gebruik en soms raadpleeg, nu is dat volledig op en voor het werk. De laatste echt zware voor mij was Facebook, waarvan mijn ervaring en afscheid hier te lezen is. Nu een dik jaar later is het dus een goed moment om eens te kijken of het een goede beslissing was.
Moeilijk te zeggen of het een goede beslissing is eigenlijk, wat ik wel kan zeggen is dat ik niets mis en er totaal geen heimwee naar heb. Ik zal waarschijnlijk wel na een jaar netjes zijn afgekickt. Natuurlijk, zoals te lezen is in mijn ervaring ermee, bracht het vanaf het begin niet wat ik ervan verwachtte. Zoals ik al zei in mijn Facebook ervaring, werd het voor mij tijd om me er niet langer door te laten afleiden en mijn tijd volledig te wijden aan echte ontmoetingen, waaraan ik altijd de voorkeur heb gegeven.
Inmiddels ben ik, waarschijnlijk omdat het universum het zo wil, regelmatig mensen tegengekomen van wie ik vroeger op Facebook prachtige familiefoto’s zag, die het bij het laatste contact moeilijker hadden dan de foto deed vermoeden. Ik zag al vrij snel dat mensen die zowel het positieve als het negatieve posten tot een zware minderheid behoren.
De meeste mensen plaatsen alleen het positieve, om dat vervolgens bij het eerste echte contact te bevestigen. Ja, bij mij is alles perfect! Als je nu die foto niet ziet, of die info niet hebt en met een meer nieuwsgierige insteek contact maakt, kon ik vaak vaststellen dat er in elk leven spijtig genoeg, leed en moeilijkere periodes aan te pas komen. Waarom praten we daar niet over? Het zou ons allemaal een gevoel van betrokkenheid geven, niet?
Natuurlijk praten we er wel over, als het andermans echte diepe shit is, om te consolideren dat het bij ons toch niet zo erg is. Wat dat betreft kijken we maar al te graag naar het nieuws. Maar als het om onder onze neus gaat, naar onze eigen feiten luisteren we liever niet. Doen liever alsof er niets aan de hand is, zetten liever een mooie foto van ons op Facebook om te laten zien hoe goed we het doen.
Dus als ik terugkijk op dit jaar, moet ik concluderen dat het me vooral een meer realistische liefdevolle kijk op het leven heeft gegeven. Ik voelde echte verbinding terug in gesprekken en niet oordelend waar ik vooral met mezelf bezig was op basis van de info die ik had gezien (en die social media mij voorschotelde).
Vandaag de dag zou ik niet weten wat ik er nog te zoeken heb. Specifiek info over een event of bedrijf misschien, nu zeer vaak zijn er wel andere manieren om die info te vinden. En als er iets is wat ik echt merk, is dat ik veel meer leer in de stille momenten met mezelf, dan in die momenten dat ik Facebook open en even scroll.
Ook al denk ik dat ik daar heel goed in vooruit ga, het blijft een heel zware uitdaging. Alle meditatie-ervaring die ik tot nu toe heb opgedaan helpt me daar heel erg bij. Vooral om mijn eigen gevoelens, reacties en emoties te kunnen observeren. Ook al heb ik vooral in Vipassana speciale technieken geleerd, het blijft een constante leerschool met nieuwe ontdekkingen.
Zolang de dingen positief gaan, of helemaal zoals ik me had voorgesteld, dan is het heel gemakkelijk om te accepteren wat er is. Als de dingen positief gaan, nu niet zoals ik me had voorgesteld, kan het al wat moeilijker zijn om te accepteren en komt soms het “wat als” al naar boven.
Als de dingen nu negatief gaan, en waarschijnlijk niet zoals ik had gehoopt, met misschien een extra factor die het nog moeilijker maakt, dan is het echt zwaar werk om te accepteren.
Hoe moeilijk deze waarheid van het moment ook is, we kunnen het niet veranderen. Wat ik merkte is dat ik vroeger, toen ik veel meer in mijn hoofd zat, helemaal niets accepteerde, eerst de fouten aan andere gaf, aan externe factoren, soms alles aan mezelf wijtte, en dit alles bleef tegenwerken, waarbij ik mezelf soms zelf vastliep, hopeloos.
Het proces van acceptatie werd moeilijk en altijd vertraagd door alle giftige gedachten in mijn hoofd. Alle projecties die niet gingen zoals ik ze had uitgestippeld. Waarom bij mij, waarom nu, waarom hier. Deze vragen spoken nog steeds door mijn hoofd, zelfs vandaag de dag. Ik laat ze toe als ze opkomen, observeer wat ze met me doen, en probeer me vooral terug te brengen in het “nu”.
Ik ben me er terdege van bewust dat het een aangeleerde reactie is om me dingen voor te stellen, vooruit te kijken en te balen als ze zo niet verlopen. Alle mensen die me op mijn pad hebben geholpen met meditatie, mindfulness, tantra en yoga, hebben me bewezen dat ik uit mijn hoofd moet stappen en alleen moet voelen wat er in het “nu” gebeurt. Dat is de enige waarheid voor iedereen.
Nu wees gerust het blijft een uitdaging, de druk van buitenaf om toch het hoofd in te gaan is soms groot (het is geen druk, het is een les om verder te komen in het leven) en veel andere kennis ontbreekt helaas bij de meeste mensen hieromheen. Heel weinig mensen leven echt in het “nu”, en toch is het een waar geschenk aan de mensheid om dat af en toe te kunnen.
Alleen jij kunt de stap zetten om in “volledige acceptatie” in het “nu” te leven, anderen kunnen dat niet voor je doen! Laat je geest tot rust komen door de techniek die voor jou het beste werkt en ervaar wat het “nu” echt te bieden heeft.
Kijk op internet, facebook, youtube, instagram … en dan zie je allerlei foto’s of video’s die vaak laten zien hoe mooi en succesvol hun ontwerpers zijn. Mijn eerste reactie daarop, dat wil ik ook! Als ik wat zoek kan ik ook foto’s of video’s vinden waar het minder goed gaat met de mensen op de foto’s of video’s, de ‘fails’ zijn daar een voorbeeld van, nu zijn die vaak niet gekoppeld aan de ontwerpers van de video’s. Als ik dan echt goed zoek ga ik ook foto’s of video’s vinden waar mensen echt worstelen met bepaalde dingen en daar openlijk voor uitkomen. Daar is echt veel moed voor nodig, en dus zijn die foto’s of video’s in de minderheid.
Dit resulteert in het feit dat voor de meeste dingen waar ik naar op zoek ga, alles er super en heel positief uitziet. Als ik er dan aan begin en ergens mee worstel begin ik al snel te denken, waarom ik en wat doe ik verkeerd. Eigenlijk doe ik niets verkeerd, het is alleen dat, dat worstelen maar zeer zelden in het licht wordt gezet. Want het is niet echt aantrekkelijk om foto’s of filmpjes van mezelf op het net te zetten waar alles fout gaat, heel moeilijk is, ik er niet gelukkig uitzie en waar ik echt worstel met van alles en nog wat. Dat beeld van mij wil ik niet op internet zetten, en dus wis ik, of houd ik alle bewijzen daarvan voor mezelf of in heel kleine kring.
De reden dat ik hier een post over wilde schrijven, is omdat ik me daar met mijn posts waarschijnlijk ook schuldig aan maak, en meestal het positieve presenteer en aanhaal.
Hoeveel plezier en gigantische voordelen ik ook uit dit alles haal, ik heb veel, en worstel nog steeds met bijna alle zaken. Nu is mijn inzicht en zelfkennis veel groter geworden, en liggen de worstelingen waarschijnlijk op een ander niveau dan 10 jaar geleden, nu zijn die er nog steeds. Ik denk dat het leven ook speciaal voorzien is van deze worstelingen, om ons tot onze laatste dagen op de been te houden zoals Steve Jobs het zou zeggen, “Stay hungry stay foolish” geeft het inzicht dat we nooit moeten stoppen met leren en altijd nieuwe dingen moeten proberen. Het is meer hoe ik daarmee omga dat bij mij enorm is veranderd.
Hierbij wat uitleg over waar ik vandaag de dag nog mee worstel:
andere manier van eten veranderd: vandaag ben ik nog steeds op zoek naar welk voedsel in de plantaardige wereld en zonder lijden van levende wezens, op welk moment, in welke hoeveelheid … voor mij het beste is om de beste versie van mezelf te zijn. Het blijft een voortdurend experimenteren en observeren.
relatie met dieren: hoewel ik er alles aan doe om het lijden van dieren in allerlei verbanden (voedsel, kleding…) uit te bannen, ik heb zelf dieren geadopteerd, ben opvanggezin voor dieren die wachten op adoptie, kan er waarschijnlijk nog veel meer gedaan worden.
sport, ego: hoeveel ik ook van sport en het gevoel ervan hou, ik moet constateren dat ego er nog regelmatig bij komt kijken. Ik ben blij dat ik me er achteraf bewust van ben geworden, nu blijft het nog erg ego gedreven, ook al probeer ik eraan te werken om dit in de toekomst te veranderen.
Yoga, meditatie en gebed: ja ik bid, doe aan yoga en mediteer elke dag. Nu hebben we het over 20 minuten in de ochtend en 10 minuten in de avond op een gewone dag. Soms kom ik er ’s avonds niet aan toe omdat ik met het gezin in slaap wil vallen en niet eerst wil mediteren en dan alleen in bed wil liggen. Ik zou deze dingen meer en langer moeten doen op bepaalde momenten … en toch gebeurt het nog steeds niet.
Mindfulness: ik kan alleen mindfull zijn over de dingen die ik zelf besef. Ik merk nog elke dag hoeveel dingen er zijn waar anderen me op wijzen en waar ik totaal niet bij stilsta.
Seks: natuurlijk heeft tantra mijn leven enorm uitgebreid, ook het seksuele aspect. Persoonlijk voel ik me daar top in, nu hoe breng ik dat in de relatie met anderen die ook op hun ritme aan het ontdekken zijn, zeker niet gemakkelijk.
Alcohol: ik drink zelden alcohol, waarschijnlijk ergens eens in de 3 weken omdat ik voel welk effect alcohol heeft op mijn prestaties. Nu vind ik de smaak nog steeds lekker, het geeft soms ook wat troost, er zit ook een sociale kant aan, daarom drink ik soms 1 of 2 glazen ook al weet ik dat niets waarschijnlijk het antwoord is voor mijn lichaam.
Slaap: natuurlijk voel ik me perfect als ik 8 uur slaap heb, nu laten sportactiviteiten, drukke gezins schema’s en sommige werkactiviteiten dat niet altijd toe, en doe ik het met wat me voorgezet wordt of kan…. Ideaal? Niet echt.
koude douche: ik probeer zoveel mogelijk koud te douchen, nu is er soms, vooral tijdens het sporten, geen keuze om de temperatuur te regelen. Er zijn ook wel eens momenten dat mijn lichaam zwakker is, zowel fysiek als psychisch zwakker kan zijn, op die momenten kan een warme douche soms wonderen doen, die ga ik niet uit de weg.
Suiker: normaal eet ik zo goed als geen geraffineerde suikers, nu zijn er soms veganistische dessertjes waarvan ik niet weet wat erin zit en die ik niet vermijd. Als ik ze dan eet voel ik ook in mijn lichaam dat er suiker in zit. Die zou ik kunnen vermijden, nu doe ik weer op het moment wat goed voelt.
gewicht afvallen: eigenlijk ben ik niet echt bezig met afvallen, nu gaat het erom hoe ik me het beste voel met de meeste energie en daar komt gewicht zeker bij kijken. Hoe minder gewicht ik meesleep, hoe minder kans op blessures door overgewicht en hoe beter ik me voel.
Geld: geld op zich is voor mij niet echt een probleem, ook mijn relatie om ermee om te gaan is heel prettig. Waar ik wel moeite mee heb is de betekenis van geld. Wat dient om te leven, en anderen te helpen waar mogelijk. Nu worstel ik vaak met hoe ik het verdien, en wat ik ermee doe ….
Zoals je kunt lezen, is er niets dat is gegaan zonder te worstelen. En het is hetzelfde als beroemd worden, zoals Jim Carrey zegt: “Ik denk dat iedereen rijk en beroemd moet worden en alles moet doen waar ze ooit van gedroomd hebben, zodat ze zien dat het niet de oplossing is.“
Dus ja, worstelen doe ik nog steeds en met heel veel dingen. Maar wat ik in de loop der jaren heb gezien, is dat mijn relatie met worstelen is veranderd. Ik zie het niet langer als iets dat tegen me gebeurt, ik zie het meer als iets dat voor me gebeurt. Iets om me vooruit te helpen in het leven. Iets dat me elke dag een beter mens maakt.
Veel dingen, beginnen vaak als een simpele gedachte in mijn hoofd. Ik geef het aandacht, ik ben op mijn hoede, en daardoor zie ik ineens een andere wereld. De wereld is nog steeds dezelfde, alleen mijn kijk erop is veranderd en daardoor lijkt het een totaal nieuwe wereld. De wet van aantrekking werkt echt. Nu is er één grote valkuil bij dit alles, en dat is “TIJD“. Mijn geduld heeft zijn grenzen, en als ik dus zeg dat binnen 2 weken mijn intuïtie ontwikkeld moet zijn, dan gaat alles mis.
Toen ik 10 jaar geleden werkte aan de man in de spiegel, kwam ik vrij snel tot de vaststelling dat bijvoorbeeld dieren een uitstekende intuïtie hebben, en dat ik die als mens enigszins was kwijtgeraakt. Mijn doel was die weer te ontwikkelen. Eén van de redenen waarom ik dit nastreefde was ook dat ik een berekend mens was, alles moet logisch zijn, voorbedacht, zo niet dan deed ik mijn huiswerk om het in deze categorie te krijgen. Na meer dan 30 jaar leven, steeds meer informatie, werd dit een behoorlijk zware oefening voor mijn hoofd, net zoals het nu is met big data voor computers. Niet meer denken en gewoon intuïtie leek me het antwoord op een rustiger leven, nu 10 jaar later kan ik zeggen dat het inderdaad het antwoord was en nog steeds is voor mij.
Het was in het begin natuurlijk heel moeilijk om te zeggen wat intuïtie was, en wat gewoon heel snel denken was. Nu werd dit na verloop van tijd heel duidelijk uit de verscheidenheid aan onderwerpen waarmee dit werkte, de weinige moeite die het kostte om de juiste weg te vinden, en hoe ik er volledig op afgestemd was. Het was een intuïtie vanuit het hart. Dus hoe ben ik eraan begonnen, heel eenvoudig, ik gaf het mijn aandacht en de wet van aantrekking deed en doet nog steeds de rest. Zoals in de titel staat, ben ik nu 10 jaar verder en geduld zonder verwachtingen is de grootste sleutel tot dit succes, ik wilde gewoon mijn intuïtie ontwikkelen en het leven doet de rest.
Zoals hier op mijn website te lezen is, heb ik 8 jaar geleden mijn manier van eten veranderd. Waarom heb ik dit gedaan? Ik heb er niet echt een kant en klaar antwoord op. Het brengt me soms wel in contact met, is er überhaupt iets dat we zelf bepalen in dit leven? Als mens is dit wat ik wil geloven, ik heb de controle, ik ben degene die beslist… nu zien we door een beetje analyse vaak dat dit een illusie is, en dat dit waarschijnlijk de enige verklaring is die ons hoofd aankan. Swat, denk er niet te lang over na want te lang in die richting blijven hangen kan soms eng zijn, ik spreek uit ervaring.
Mijn veranderde manier van eten bracht me de onmiddelijke voordelen die ik al beschreven heb, nu is de inhoud van deze website een complete lijst van alle veranderingen die het teweegbracht. Van mijn relatie met dieren, sport, ego, yoga, gebed, mindfulness, meditatie, seks, alcohol, slaap, koude douche, suiker, gewicht afvallen, geld, vasten … De lijst is eindeloos en wordt elke dag langer…. Al deze dingen zijn ook dingen die er steeds meer voor hebben gezorgd dat mijn intuïtie en gevoel zo ontwikkeld zijn dat ze zo’n beetje mijn enige manier van leven zijn geworden. Over de meeste dingen in mijn dagelijks leven denk ik niet veel meer na, en volg ik voornamelijk mijn hart en intuïtie.
Onlangs met mijn Vipassana-ervaring bracht het me tot een innerlijke wijsheid dat ik zelf boven intuïtie zou stellen, hoewel ik diep van binnen denk dat ze zeer verbonden zijn. Ook accepteren dat alles verandert, zowel het goede als het minder goede, maakt intuïtief leven nog gemakkelijker. Maar er schuilt een enorme kracht in de ontdekking dat alles in mijzelf zit. Dat ik de schepper ben van mijn leven. Dat ik mezelf bepaalde verhalen vertel waardoor ik de wereld door een bepaalde bril bekijk. Dat ik de juiste acties onderneem om mijn leven te leiden zoals ik het moet leiden. Als we alles leven volgens de verhalen die we onszelf vertellen, is het niet onaardig om vooral de beste, meest liefdevolle verhalen in mij naar boven te halen.
“De schoonheid en waarheid ligt in je zoals je bent” of je er echt controle over hebt dat is een ander ding, en waarschijnlijk is het dan met deze kennis ook goed van gewoon te accepteren dat we ‘ZIJN‘.
De gedachte om 10 jaar geleden mijn intuïtie te ontwikkelen, levert nog elke dag zware resultaten op, het heeft me vooral mijn innerlijke kracht laten zien, de schepper van mijn leven en een gedachte en ontdekking die ik iedereen toewens.
Ik ben één van de eersten en zeker niet de laatste die bang is voor de evolutie van de wereld en vooral voor het leven van de generaties die na mij komen. Is die angst terecht, of is het misschien niet allemaal zo erg als ik denk? In deze post ga ik enkele richtingen verkennen die daarop een antwoord zouden kunnen geven.
Kijkend naar mijn eigen denkpatroon, kon ik vaststellen:
ik verbaasd was waarom niet meer mensen dit deden gezien de positieve effecten die ik kon voelen op mijn lichaam en geest.
Als ik dan een beetje analytisch keek naar de punten die ik hierboven beschrijf, moest ik vaak concluderen dat ik tot een minderheid behoor, en de daaropvolgende conclusie is dan snel getrokken: wat is de wereld toch slecht… Kan het beter? Natuurlijk, het kan altijd beter, wanneer ik denk dat het niet meer beter kan, ben ik gewoon ingedommeld en niet meer ontvankelijk voor alle mogelijkheden tot verbetering die zich aan mij aandienen.
Nu zijn de punten waar mijn radar heel erg voor open staat, waar al mijn aandacht naartoe gaat, juist de punten waar ik veel verandering en verbetering heb aangebracht (de punten die ik hierboven vernoem). Vanuit dat standpunt zal ik altijd punten vinden waar de wereld niet zoveel veranderd is als ik gehoopt zou hebben en zoals ik gedaan heb. Als ik me wat kwetsbaarder opstel, zie ik ook snel dat er punten zijn (met de fiets naar het werk gaan, daklozen onderdak geven…) waarop ik nog niet zo actief ben. Dat zijn de punten waarop er vele anderen zijn die al veel verder zijn dan ik en ook met hun ogen kijken naar mensen zoals ik, omdat de wereld nog niet zo veranderd is als zij hadden gehoopt…
Mijn perceptie van de wereld hangt dus sterk af van de ogen waarmee ik naar de wereld kijk. Als ik dan weet dat ik als mens vooral gevoelig ben voor negatief en dramatisch nieuws. Luister, lees of kijk maar eens naar het nieuws en observeer uw emoties wanneer 2 soorten onderwerpen worden besproken en hoe u daarop reageert. Het 1e soort (weet niet of het nieuws nog steeds zulke dingen laat zien); 150 mensen hebben door meditatie onverklaarbare fenomenen ontdekt die zeer positief voor de mensheid zouden kunnen uitpakken, en het 2e soort; 150 mensen zijn omgekomen door een vliegtuigongeluk, we zullen u de verdere details vertellen.
Als mensen worden we zo aangetrokken tot de 2e soort om een reden die nog niet helemaal begrepen wordt, wat ook verklaart waarom nieuws dit soort onderwerpen gebruikt, omdat ze daar de meeste abonnees mee krijgen. En zoals iedereen weet, waar een vraag is, is een aanbod. Als ik dan weet dat ik de wereld vooral bekijk via dat nieuws en de punten die ik goed doe, ja dan kan mijn kijk alleen maar negatief zijn….
Om de echte wereld te kunnen zien, moet ik mijn blik verruimen. Dit is vooral tot me gekomen door zelfreflectie en openstaan voor verandering, wat vooral versneld werd door mijn 10-daagse vipassana stilteretraite. Het heeft me echt anders naar de wereld doen kijken, en vooral zoveel positieve evoluties laten zien met mogelijkheden die ik voordien gewoon niet zag.
Zou ik willen dat de veranderingen sneller gingen? Zeker, nu heb ik alleen controle over de verandering die mij overkomt, net zoals dat met zovele anderen over de hele wereld gebeurt. Alles is energie en in voortdurende verandering. Een klein zijspoor dat ik ook heb kunnen ontdekken in mijn verdere ontwikkeling is dat het veel gemakkelijker is om je aan te passen wanneer je effectief de andere kant van de medaille hebt ervaren.
Het is gemakkelijk om;
van minder geld te leven als ik rijk ben geweest
minder voedsel te consumeren als ik ooit alles heb kunnen eten wat ik ooit wilde
minder kleren te kopen als men ooit alles heeft kunnen kopen wat men wilde
…
Waar het dus werkelijk op neerkomt is ieders eigen waarheid en ervaring.
Om het met een concreet voorbeeld aan te tonen: op bepaalde plaatsen in de wereld waar de mensen tot nu toe zeer gezond hebben gegeten en nu het Amerikaanse dieet overnemen, is het niet mogelijk om de negatieve gevolgen zonder dat ze de ervaring hebben, aan die mensen uit te leggen. Zij moeten hun ervaring beleven en dan zullen zij in staat zijn om voor zichzelf de beste beslissing te nemen. Zonder die ervaring zal er geen vooruitgang of verandering zijn.
Wetende dat iedereen zijn ervaring beleeft (wat die ook moge zijn), dat er veel positieve initiatieven worden opgezet in deze wereld (ook in de jouwe, daar ben ik zeker van) en dat steeds meer mensen toegang krijgen tot voedsel, warmte (dak boven hun hoofd) en liefde, vanuit dit gezichtspunt is de wereld echt niet zo slecht als ik soms denk.
Betekent dit dat er geen dingen moeten gebeuren voor verbetering, dat zeg ik helemaal niet. Iedereen leeft zijn leven zoals het hoort met de bijdrage die hier gebracht is. Wees een voorbeeld voor wat je zelf wilt veranderen, wees de beste versie van jezelf en inspireer zo vele anderen om ook een deel van dat pad te bewandelen.
Zoals hier te lezen is, was mijn wil om deze ervaring te hebben volledig aanwezig en mocht je dit bericht lezen om te weten of het ook jouw ding is, dan zou ik zeggen, ga liever op je gevoel af en als je het voelt, ga er dan 100% voor. Voor mij was alleen wanneer, nog niet echt beslist en 25 mei 2022 was dan eindelijk het gelukkige moment. Ter plaatse bleek dat iedereen zijn eigen inschrijf ervaring had, sommigen waren al 2 jaar aan het proberen, anderen waren er vanaf de eerste keer bij zonder enig probleem, dus misschien is mijn ervaring niet echt representatief.
Niet echt wetende wat ik kon verwachten had ik zorgvuldig al hun duidelijke instructies gelezen die ze per mail hadden bezorgd en geprobeerd ze tot in de puntjes te volgen. Eenmaal aangekomen, parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats, schreef me in, gaf mijn waardevolle spullen en telefoon af, ging naar de kamer en wachtte geduldig op de eerste instructies iets later op de dag. Op dat moment was er nog geen zwijgverbod en oogcontact was nog toegestaan. Dat ging even later in voor, jawel, de volgende 10 dagen. Het is heel belangrijk dit te respecteren om de ervaring over jezelf te laten gaan, niet op anderen te projecteren en het nodige resultaat te zien.
Ook al lijkt volledige stilte, geen communicatie (vocaal of via gebaren) en geen oogcontact moeilijk, toch was dit eigenlijk een van de gemakkelijkere dingen. Ik was verbaasd hoe, in een kamer van 3 met 1 toilet en badkamer, zonder vooraf afgesproken regels, we organisch en natuurlijk alles zonder al te veel problemen naar ieders noden hebben gezet. De verleiding is soms groot om iets te zeggen, maar de oplossing was er altijd zonder een woord te spreken of een gebaar te maken. Ook op de andere plaatsen van het verblijf is alles heel duidelijk zonder dat je hoeft te communiceren.
Dus er was niets moeilijks aan deze 10 dagen? O ja, omdat er geen contact is, geen andere activiteiten zoals schrijven of lezen toegestaan zijn en door enkel te mediteren, eten en wandelen in de tuin, gaat de tijd uitzonderlijk langzaam. Omdat alles zo langzaam gaat, ga ik ook heel diep in op de dingen die opkomen. De techniek bestaat er ook in mij sterk te maken, mij in staat te stellen mijn ellende zelf onder ogen te zien en er zelf mee om te gaan. Dit is natuurlijk geweldig, maar gezien dit iets nieuws voor mij was, kan ik zeggen dat er prettigere momenten in mijn leven zijn geweest tijdens dit leerproces. In die gevallen geldt: hou vol, respecteer jezelf, heb geduld en de dankbaarheid aan het eind zal dubbel zijn.
Het moment waarop stilte wel een probleem wordt, is dus het moment waarop we in het normale leven graag iets met een ander delen. Op dat moment verschuiven we onze problemen eigenlijk een beetje weg van onszelf en proberen we het ook een beetje de problemen van de andere te maken. Nu is er hier buiten de leraar niemand om iets mee te delen, en bovendien heeft de leraar ook nog een soort Boeddha-benadering om je duidelijk te maken dat alles wat je nodig hebt al diep in je zit. Op het moment heel moeilijk om naar te luisteren, aan het eind van de 10 dagen oh zo helder en zoveel dankbaarheid.
Als op dag 10, of eigenlijk dag 11 (als je de aankomst meetelt), de stilte doorbroken wordt, is dat zeker een prettig gevoel, nu deed het me heel goed voelen hoe hard ik mijn eigen kon voelen en hoe snel dat gevoel verdween. Toen we diezelfde dag gingen mediteren, bleek ook heel duidelijk dat het moeilijk was om zo snel weer in de concentratie van de voorgaande dagen te komen. Het was bijna onmogelijk. Het liet me zien hoe intens mijn aandacht de afgelopen 10 dagen naar binnen was gericht, een ervaring die nergens anders kan worden opgedaan en iets waarvan ik zou willen dat iedereen het een keer in zijn leven zou kunnen meemaken.
Hoe hard en moeilijk het soms ook was, hoe vaak het ook in me opkwam om te stoppen… ik ben immens dankbaar dat het leven me de volle periode heeft bijgehouden en dat ik de totale ervaring heb mogen meemaken. Dat ik, zoals S.N Goenka beschrijft, 10 dagen lang een eerlijke kans heb gegeven aan deze techniek. Een oogopenende ervaring die een groot zaadje plantte dat ik voor de rest van mijn leven zal meedragen en nooit zal vergeten.
Dank aan iedereen die direct en indirect deze ervaring voor mij mogelijk heeft gemaakt. Van alle vrijwilligers, oprichters… van het Dhamma Pajjota centrum, medestudenten tot oud-studenten die ook hun steentje hebben bijgedragen door hun sponsoring en bijdragen.
“Mogen alle lijdende mensen van de wereld begrijpen wat Dhamma is, mogen zij Dhamma beoefenen, mogen zij Dhamma toepassen in hun dagelijks leven en uit alle kwellingen komen van een bezoedelde geest vol negativiteiten. Mogen allen genieten van de vrede en harmonie van een zuivere geest, een geest vol mededogende liefde en welwillendheid jegens andere wezens.” – S.N. Goenka
Al bijna 10 jaar houd ik mij grondig bezig met gezonde voeding, nog steeds is het heel moeilijk om er een glashelder antwoord op te geven en ik zie ook dat er niet echt anderen zijn die glasheldere antwoorden hebben. Zoals u op mijn website kunt lezen, is één ding dat voor mij gedurende mijn eerste 35 jaar min of meer altijd hetzelfde is gebleven, mijn voeding. Het is dus door geleidelijk dingen aan mijn voeding te veranderen dat ik experimenteel heb kunnen ontdekken welke positieve of negatieve invloed ze op mij hadden. In deze post ga ik dus mijn bijna 10 jaar van experimenteren in die richting, laten bepalen van wat gezonde voeding voor mij is.
Wat is gezonde voeding voor mij?
Natuurlijk is het bij mij allemaal begonnen in de richting van meer groenten en fruit. Hieruit, en gezien alle positieve veranderingen die ik in mijn leven heb ontdekt, zou ik kunnen zeggen dat ik de ideale gezonde voeding heb gevonden.
Misschien… nu sinds ik mijn eetpatroon heb veranderd in 2014, heb ik altijd in alles een instelling gehad, dat ik nooit te jong ben om te leren en dat ik niets vanzelfsprekend als waarheid aanneem. Dus dat is voor mij de belangrijkste eerste tip die ik zou kunnen geven aan mensen die op zoek zijn naar de ultieme gezonde voeding, neem niets aan als de ultieme waarheid. Zoals Steve Jobs zou zeggen: “Blijf dwaas, blijf nieuwsgierig” of zoals de Boeddha zei: “Geloof niets, het maakt niet uit waar je het leest of wie het gezegd heeft, het maakt niet uit of ik het gezegd heb, tenzij het overeenkomt met je eigen verstand en je eigen gezond verstand.” Dus zoek je eigen waarheid en wat werkt voor jou als uniek wezen op deze aarde.
2. Hoe verder het product van de werkelijke natuur is verwijderd, hoe minder goed ik erop functioneer. Als ik in oktober een appel van de boom pluk omdat hij rijp is, een mooie kleur heeft en heerlijk suikerig smaakt, dan is er waarschijnlijk niet veel betere voeding die ik op dat moment voor mijn lichaam kan krijgen. Als ik er dan ook nog met volle teugen van geniet, hem rustig opeet en hem goed kauw, is dat de beste harmonie met de natuur die ik heb kunnen vinden.
Als ik dezelfde appel, in plaats van hem rustig op te eten, in een blender stop om er een smoothie van te maken (we hebben het hier over een bewerkt product), die ik dan in een paar seconden opdrink, zal het effect van de appel, naar mijn ervaringen, veel minder zijn. Als ik dit bijvoorbeeld in mei doe met een appel uit de supermarkt, op een moment dat er eigenlijk geen appels aan de bomen hangen en zeker geen rijpe appels die vragen om gegeten te worden, dan is het effect totaal anders. Eet lokaal, seizoensgebonden en zo min mogelijk bewerkt voedsel (let op: brood, pasta en andere graanproducten zijn ook bewerkt voedsel).
3. In punt 2 hamer ik, op het vermijden dat het product ver van de werkelijke natuur afstaat, nu kan ik het ook zien als, hoe meer chemie erbij betrokken is, hoe minder goed ik er op functioneer. Zo zijn er groenten en fruit, die groeien op een moment dat ze normaal niet zouden groeien, in een voor de koper zeer aantrekkelijke vorm nu totaal niet natuurlijk … en wat men GMO’s (genetisch gemanipuleerde organisme) noemt.
Kortom het product is gemaakt om goed te verkopen, niet om mij er goed op te laten functioneren. Naast GMO’s worden dan enorme hoeveelheden bestrijdingsmiddelen (producten om ervoor te zorgen dat planten of vruchten niet worden bedreigd of aangetast) gebruikt om de opbrengst nog hoger te maken. Al deze manipulaties en producten zijn onnatuurlijk, mijn lichaam haat ze, en begint er onmiddellijk tegen te vechten als ze mijn lichaam binnenkomen, in de volksmond beter bekend als ontstekingen. Alle ontstekingen in mijn lichaam zijn stoffen die binnenkomen, die mijn lichaam niet wil en wil verjagen. Eigenlijk een perfecte reactie van mijn lichaam om me schoon te houden. Ik probeer dit werk voor mijn lichaam heel beperkt te houden. Daarom kweek ik veel groenten en fruit zelf uit biologische zaden, of koop ik minimaal lokale biologische groenten en fruit van boeren die ik ken.
4. Ik vermijd alles wat van dieren afkomstig is. Ik kan vlees, melk … natuurlijk eten en er op overleven, nu wil dat niet zeggen dat het goed voor me is.
De natuur heeft voorzien dat er vele overlevingsstrategieën mogelijk zijn, nu heb ik uit ervaring ondervonden dat het dus niet het voedsel is waarop ik het langst leef en vooral gezond blijf. Het is voor mijn lichaam extreem moeilijk om alles van dierlijke oorsprong om te zetten in energie, en er gaat veel energie en ontsteking zitten in dit omzettingsproces. De dag dat ik dierlijke producten uit mijn voeding schrapte, ging mijn energie meteen enorm omhoog, omdat mijn lichaam niet zoveel energie hoefde te gebruiken om te verteren. En laten we eerlijk zijn, als er een koe in de wei staat, komt het dan bij je op om die met je handen te gaan doden om je vlees te krijgen? Denken we echt dat de koe melk geeft zodat de mens ervan kan drinken? In deze moderne tijden zouden we beter moeten weten dan dierlijke producten te consumeren.
5. In deze bijna 10 jaar heb ik ontdekt dat het leven mij geeft waar ik om vraag en nooit het tegenovergestelde. Als ik altijd beweeg, veel sport, dynamisch ben, dan past mijn lichaam zich daar in allerlei vormen op aan en vraagt om andere voeding om dit te ondersteunen. Als ik daarentegen liever niets doe en lui in mijn stoel zit, dan past mijn lichaam zich daar ook op aan en zorgt ervoor dat ik dit in de beste conditie kan doen.
Als ik vervolgens direct vanuit mijn stoel hard wil gaan sporten, of juist na het sporten lui stil wil gaan zitten, heeft mijn lichaam het daar moeilijk mee. Als ik die overgangen geleidelijk maak, dan past mijn lichaam zich daar perfect aan aan. Zo is het ook met het voedsel dat het vraagt. Merk op dat we in het algemeen niet weten hoe honger voelt, en dat is de reden waarom we in de westerse cultuur te veel eten. Als het lichaam geen honger heeft, moet je het niet voeden. Yep, zoals het weglaten van dierlijke producten de spijsvertering vergemakkelijkt, heeft regelmatig vasten dezelfde positieve effecten op het herstel van het lichaam. Ik doe regelmatig een periode van 2-3 dagen watervast, zodat ik mijn lichaam weer volledig in topconditie kan voelen. Ik probeer ook mijn dagelijkse voeding niet te verspreid in tijd van elkaar te eten, zodat mijn lichaam daarbuiten maximale rust krijgt. Zo eet ik bijvoorbeeld alleen ’s ochtends en ’s middags.
Deze 5 punten zijn de belangrijkste die ik ontdekte na bijna 10 jaar experimenteren en ideeën die ik uit deze lectuur haalde:
Voor sommige dingen is medicatie echt een geweldige uitvinding van wetenschappers, nu is het persoonlijk altijd mijn doel geweest om zonder medicatie te leven, en als dat niet mogelijk is, het absolute minimum . Natuurlijk is mijn overtuiging waarschijnlijk geïnspireerd door Hippocrates die zei: “Laat voeding uw medicijn zijn, en medicijn uw voeding.“. Over voeding als medicijn heb ik hier al een post neergeschreven, en hoewel voeding voor mij het begin was om dit alles te ervaren, ga ik hier nog wat meer schrijven over lichamelijke verwondingen waarbij ik zeer interessante natuurlijke ontdekkingen heb gedaan.
Bij het veranderen van mijn voeding, waren het vooral de verbeteringen van de 4 zintuigen; voelen, zien, horen en ruiken die me in staat stelden om een meer natuurlijke weg te gaan zonder medicatie. Vandaag is het alleen de Uveitis die ik soms moet behandelen met druppels cortisone. Nu ben ik op zoek naar natuurlijke alternatieven, en ik heb ze juist nog niet gevonden. Ik blijf ervan overtuigd dat elke blessure een fysieke en mentale kant heeft.
Als ik zeg dat ik rugpijn heb, kan ik dat misschien koppelen aan een bepaalde activiteit die ik heb gedaan, maar vaak zit er ook een meer mentale oorzaak achter. Om dit met een voorbeeld te illustreren, als ik op mijn gemak in mijn tuin lig, en iemand komt mij vragen om te helpen iets superzwaars te dragen. Dan heb ik gemerkt dat als ik dit met liefde en volle intentie doe, ik zelden gekwetst word. Als ik daarentegen ga helpen dragen, tegen mijn zin, met veel boosheid in mij, dan komt er achteraf bijna altijd pijn bij kijken. Ziet u! Ik wist het mentaliteit… Natuurlijk, in beide gevallen is de situatie vergelijkbaar, het is alleen mijn kijk en vooroordelen die in beide situaties veranderen en die uit mijn ervaring bijdragen aan hoe ik me achteraf voel.
Als preventie kan ik dan proberen om met een positieve, liefdevolle inzet dingen in mijn leven te bereiken, het zal zeker helpen, nu is het natuurlijk geen garantie op een pijnvrij leven. Als ik dan toch een blessure oploop, is het heel belangrijk om te begrijpen dat dit, zoals enorm veel dingen in het leven, valt onder een soort van het Kübler-Ross model. Het Kübler-Ross model is een vijf-fasen model, dat stelt dat mensen in bepaalde situaties door een reeks van vijf emoties gaan (Elisabeth Kübler-Ross beschrijft dit in het rouwproces): ontkenning, woede, onderhandelen, depressie, en aanvaarding.
Ik moest persoonlijk ontdekken dat ik ook vaak door die fases ga met blessures (mallet vinger, ontstoken achillespees, verrokken kuit, verstuikte enkel…) en dat er geen shortcuts zijn, we moeten door elk proces heen. De ontkenningsfase is vaak vrij kort, bij een blessure voel en zie ik de blessure vaak, dus de ontkenningsfase is heel vaak van korte duur.
Heel kort daarna kom ik dan in de fase van boosheid terecht. Waarom ik? Waarom heeft iemand anders mij dat aangedaan? Dat vergeef (vergeet) ik nooit! Opnieuw! Altijd dezelfde… herkenbare reacties? Deze fase kan soms lang duren, vooral door de projectie die ik aan mijn verwonding geef van wat dit voor mij zal betekenen gedurende een bepaalde tijd en hoe lang, hard ik zal leiden. Dingen als schreeuwen, sporten, op een boksbal slaan… kunnen soms ook helpen om de woede een uitweg te geven, in plaats van het op te kroppen.
Als ik de ontkennings- en de woede fase heb doorstaan, kan ik aan de onderhandelingsfase beginnen. Ik zie deze heel vaak hand in hand gaan met de depressie. In de onderhandelingsfase ga ik een soort schema opstellen waarvan ik denk dat het de blessure of aandoening zal laten genezen.
Hierboven staat bijvoorbeeld mijn schema met oefeningen voor mijn achillespeesklachten, nu heb ik deze ook voor rugklachten, spierklachten… Ik gebruik ook natuurlijke producten om me verder te ondersteunen in dit proces, zoals vooral ijs, tijgerbalsem, traumeel…. Soms kan mijn geloof in mijn gevoel me parten spelen, en dan is het belangrijk om externe input te zoeken. Dit kan zijn van een arts, specialist of ook gewoon een vriend. Als het geloof soms twijfelt, kan zo’n externe bevestiging boost echt helpen. Als die richting eenmaal gevonden is, kan het weer helemaal pijnvrij voelen, soms heel snel gaan. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat de wond genezen is, vaak genezen we met de snelheid van de natuur, wat natuurlijk in schril contrast staat met de snelheid van de huidige moderne maatschappij.
Als ik mentaal sterk kan zijn om de noodzakelijke onderhandelingen binnen een bepaald tijdsbestek te doen, en er volledig in kan blijven geloven, wat er ook op mijn pad mag komen, dan ben ik heel dicht bij het stadium van acceptatie. Buiten echte breuken of open verwondingen, zijn de meeste aandoeningen en de bovenstaande stadia perfect haalbaar zonder medicatie. Dus wat drijft mij om toch medicatie te nemen, mijn gevoel van gemak (een pilletje is makkelijker dan al het werk hierboven), mijn geloof dat het met medicatie sneller over zal gaan, mijn twijfel aan de krachten van mijn eigen lichaam…. Ook ik merk dit nog elke dag.
“Ontdek jezelf, leer jezelf beter kennen, accepteer wat je ontdekt en wees te allen tijde de beste versie van jezelf“, iets wat ik iedereen toewens!
Als er iets is dat ik vanaf het begin van deze post duidelijk wil maken, dan is het dat ik niet anti-wetenschap ben en dat ik bepaalde wetenschap die ertoe bijdraagt dat meer mensen langer leven, toejuich. Ik moedig ook wetenschap in het algemeen aan en wil hier vooral de aandacht vestigen op de gevaarlijke ontwikkeling van de wetenschap.
Laat ik beginnen met: wat is wetenschap?
Voor een geleerde en gedetailleerde uitleg verwijs ik graag naar wat er over te vinden is op het internet, zelf ga ik het hier zo simpel mogelijk proberen te houden. Wetenschap is voor mij kennis die men verworven heeft door ervaring, intelligentie, interpretatie… over alles waardoor men het na onderzoek beter kan begrijpen, soms kan beheersen en soms verschijnselen erdoor kan voorspellen. Vaak evolueert die kennis ook met de ervaring in de tijd.
Als ik “suiker” als voorbeeld neem, dan zien we al snel dat er al enige kennis over is opgedaan. Men weet hoe “suiker” eruit ziet, gemaakt kan worden, smaakt, hoe het in vele situaties reageert en wat het met mensen doet. Er is veel ervaring, intelligentie en interpretatie voor nodig geweest om zover te komen. Met de ervaring in de loop van de tijd hebben we geleerd dat er zoiets bestaat als diabetes, dit was niet bekend op het moment dat we wisten hoe het eruit ziet, gemaakt kan worden, smaakt … dit was pas bekend na jaren van ervaring en analyse van de voorbije realiteit (zijnde de consumptie van mensen). Dezelfde soort curve kan ook worden aangehaald voor “tabak”, bijvoorbeeld.
Het moge duidelijk zijn dat om al deze gegevens te verkrijgen, enorm veel tijd en onderzoek nodig is. Als je tijd en onderzoek zegt, zeg je ook veel geld om dat allemaal te betalen. Er is een bepaalde verhouding dat hoe meer geld je hebt, hoe sneller er in theorie resultaten kunnen worden verkregen. Laat het vandaag dus duidelijk zijn dat de dingen waar we het meest over weten, de dingen zijn waar het meeste geld aan wordt besteed.
Nu zou je kunnen denken, oh is het de regering met hun onderzoeksbudgetten die zo bepalen over welke dingen we meer weten en over welke dingen we minder weten? Tot op zekere hoogte is dat waar. Sommige overheden gaan bijvoorbeeld investeren in kennis rond ruimtevaart, medische oplossingen… maak je nu geen illusies, ook al kunnen de budgetten van overheden enorm zijn, er is altijd een grens aan het geld dat bewoners bijdragen. Wat niet wil zeggen dat inwoners niet meer kunnen bijdragen omdat ze aan hun limiet zitten. Er zijn inwoners die persoonlijk veel rijker zijn dan de overheidsbudgetten. Wat mij dus tot de conclusie brengt dat particuliere investeerders de beste kaarten in handen hebben om tot de beste, snelste wetenschap te komen.
Dus mooi, als ik rijk ben, kan ik onderzoek laten doen op vragen zoals; Hoe word ik onsterfelijk? Hoe blijf ik eeuwig jong? … nou het antwoord is ja, en wees gerust dat die onderzoeken er komen. Waar komt het aanbod van plastische chirurgie vandaan denkt u? Waar er vraag is, is er aanbod. Nu kunnen we sommige dingen als mens wel willen (onsterfelijkheid, eeuwige jeugd…) maar daar hebben wetenschap en geld niet direct een antwoord op. Gelukkig laat de natuur dit niet toe, anders zou de wereld een zeer trieste plaats zijn.
Terug naar de wetenschapper, eigenlijk kan iedereen die ergens nieuwsgierig naar is als wetenschapper beschouwd worden. Hoe groeit een plant? Men kan naar kennis zoeken, zelf experimenten doen en bepaalde dingen bewijzen. Nu om iets te bewijzen, zijn er in de wetenschap een aantal controle fasen die men moet doorlopen voordat iets als wetenschap wordt aanvaard. Om deze controle fasen uit te voeren heeft men natuurlijk geld nodig, en hoe meer geld men heeft, hoe dieper en nauwkeuriger men kan gaan.
Terug naar “suiker”: als ik veel geld en macht had, kon ik suiker sensoren implanteren in mensen en perfect weten hoeveel suiker elke persoon binnenkrijgt. Als ik dat dan combineer met andere persoonlijke gegevens zoals beweging, drinken, slaap … kan ik bepaalde kennis hebben die niemand anders heeft. Als ik dan deze gegevens gebruik om bepaalde dingen aan te tonen, wordt het voor anderen heel moeilijk om dit te weerleggen omdat zij niet over dezelfde gegevens beschikken. Het is voor mij ook veel gemakkelijker om de gegevens die ik heb, en die niet kunnen worden geverifieerd, in mijn voordeel te beïnvloeden.
De wetenschapper op zich is eigenlijk briljant, en heeft vaak super onderwerpen om kennis uit te vergaren. Helaas kunnen ze door beperkte middelen hun onderzoek vaak niet doen zoals ze dat zouden willen. Neem een onderzoeker die onderzoek wil doen naar de positieve invloed van het eten van een appel voor de mens. Hij kan zelf wat experimenten doen, hij kan werken met een bepaalde controlegroep, maar hij zal zich vaak beperkt voelen door zijn middelen. Om mogelijke sponsors voor zijn onderzoek te vinden zal hij een beroep moeten doen op appelboeren en misschien op een gezond overheidsbudget.
In zijn zoektocht naar sponsors kan hij ook terechtkomen bij een industriële appelsap fabrikant die geïnteresseerd is in de gegevens die aantonen dat een appel gezond is. De sponsor zal er natuurlijk snel bij zeggen dat mensen moeten kunnen lezen dat appelsap gezond is en het liefst van hun merk. In geen geval mag uit het onderzoek (ook al is het wetenschappelijk bewezen) blijken dat het gezondheidseffect van de appel 10 keer zo groot is wanneer de appel als vrucht met schil wordt gegeten, vergeleken met het appelsap. Vaak krijgt de onderzoeker dan te horen, geen probleem als je dat ontdekt, nu die gegevens mogen onder geen beding naar buiten komen.
Stel nu dat deze wetenschapper dit niet voor zijn geweten verborgen kan houden, en het toch naar buiten wil brengen, dan moet hij waarschijnlijk weten dat, dat zijn laatste sponsor zal zijn geweest om onderzoek te doen. Bovendien zal de sponsor ook vaak een nieuwe wetenschapper naar voren schuiven om te bewijzen dat wat de wetenschapper naar buiten heeft gebracht niet echt bewijsbaar is. Deze twijfel brengt de eerste wetenschapper in diskrediet en zijn studie zal niet al te wijd verspreid worden. Alle middelen zijn dus weer in handen van de sponsor om de mensen in de door hem gewenste richting te sturen.
Wat men vandaag dus duidelijk ziet, is dat men met grote middelen onderzoek doet, vooral naar dingen die geld opleveren. Als met een bepaalde studie een bepaald bedrijf veel geld kan verdienen, zal die studie er komen en ook met een geweten in de richting van dat bepaalde bedrijf uitvallen. Eigenlijk moeten we, als we hiernaar kijken, concluderen dat men tegenwoordig niet echt meer aan studies en wetenschap doet, maar vooral aan marketing.
Velen zullen wel eens het verhaal gehoord hebben van iemand die in een coma is beland nadat zij terminale kanker had. Die tijdens die coma een gesprek heeft met een overleden persoon waarin ze elkaar volledig vergeven en ze in vrede afscheid nemen. Als deze persoon uit de coma komt, is er geen spoor meer te bekennen van de kanker. Met dergelijke ontdekkingen kunnen alleen therapeuten eventueel geld verdienen als dit verder bewezen wordt, en vaak zeggen mensen, het was een wonder en hier houdt het op. Jammer, want in wat er gebeurt zit waarschijnlijk veel wijsheid verborgen zonder industriële medicatie zoals we die nu kennen.
Een ander voorbeeld is het placebo-effect. Zou het niet mooi zijn als we iedereen konden genezen door het placebo-effect volledig te begrijpen? Nu geen zorgen, de farmaceutische industrie geeft hier veel geld aan uit. Helaas is het niet om iedereen te genezen. Om in aanmerking te komen, moet een geneesmiddel een proef doorstaan die zich bewijst tegenover een placebo-geneesmiddel. Als in zo’n studie het placebo wint van het geneesmiddel, is het voor de farmaceutische industrie heel moeilijk om hun geneesmiddel te verkopen. Dit is de reden waarom de farmaceutische industrie veel geld geeft en wil begrijpen wat er achter het placebo-effect zit. Als zij het placebo-effect kennen, kunnen zij de kloof tussen hun geneesmiddel en het placebo vergroten.
Vandaag de dag gebeurt er dus een enorme hoeveelheid wetenschap, niet om ervoor te zorgen dat we allemaal een gezonder, verrijkender, langer, aangenamer… leven zullen ervaren, maar eerder om ervoor te zorgen dat we geld zullen uitgeven aan de wetenschap die de industrie ons wil doen geloven. Dit is natuurlijk erg gevaarlijk om geld ons geloof in de toekomst te laten beïnvloeden. Sommigen zijn bang dat we op een dag in Matrix-achtige levens zullen leven, ik maak me nogal zorgen dat hoe het nu gaat met de wetenschap we daar zonder het te beseffen al in terecht zijn gekomen.
Ga op zoek naar je eigen waarheid en ontdek dat alles wat je nodig hebt al in je zit. Wees de meest authentieke en beste versie van jezelf, de mensheid heeft mensen zoals jij nodig!
Recente reacties