“Ikke en de rest kan stikken”, ooit van gehoord? In mijn jeugd herinner ik me momenten waarop mij werd verteld dat ik alleen voor mezelf moest zorgen en geen rekening met anderen moest houden. Op andere momenten werd mij verteld dat ik alles voor anderen moest doen en mezelf volledig opzij moest zetten. Wat ik tot nu toe op deze planeet heb ontdekt, lijkt mij iets anders te zijn.

Wat ik zie, is dat er steeds meer dingen worden gemaakt zodat alles individueel kan worden gedaan, en we niet langer afhankelijk zijn van iets externs, of dingen samen hoeven te doen. Als ik naar mijn eigen leven kijk, zie ik al:

  • Vervoer: individuele fietsen en auto’s.
  • Speeltuinen voor kinderen: individuele speeltuinen in de tuin.
  • Media: individuele schermen voor iedereen.

Ik herinner me nog dat de bus het belangrijkste vervoermiddel was, dat we allemaal naar een gemeenschappelijke speeltuin gingen en dat we samen televisie keken. Natuurlijk begrijp ik dat het andere tijden waren voor andere generaties, dat alles voortdurend verandert en dat elk moment zijn eigen charme heeft.

Steven Deschuyteneer De speelstraat een echte oplossing foto

Aan de andere kant hadden al die gebeurtenissen te maken met delen. En delen met anderen gaat meestal gepaard met dialoog, onderhandelen en het vinden van een compromis. Veel communicatie oefeningen verliepen niet altijd even soepel. Nu leren we onszelf beter kennen, en in die richting ook anderen. Tegenwoordig vinden deze uitwisselingen in veel gevallen niet meer plaats, waardoor we anderen niet echt beter leren kennen. We kijken naar hun profiel op sociale media en gaan er dan vanuit dat we hem of haar via dit kanaal goed kennen.

Steven Deschuyteneer Samenwonings project een goed idee of toch maar niet jeugd

Ik gebruik vaak het voorbeeld dat fietsen, auto’s, speeltuinen, smartphones… allemaal dingen zijn die zijn ontstaan omdat mensen samen zijn gekomen en erin zijn geslaagd iets te maken wat ze alleen nooit hadden kunnen maken. Het is een beetje ironisch dat we meer individueel leven vanwege dingen die we samen maken (en in sommige gevallen gedwongen om samen te werken met collega’s met wie ze niet echt goed kunnen opschieten).

Persoonlijk vind ik deze ontwikkeling moeilijk, vooral gezien het feit dat ik:

  • Iemand bel om af te spreken en een directe babbel te hebben.
  • De voorkeur geef aan spelletjes met meerdere spelers, of activiteiten met meerdere deelnemers.
  • De voorkeur geef aan een direct gesprek boven een chat of e-mail
  • …

en ik ben stiekem gepassioneerd in face-to-face communicatie en alles wat daar direct en indirect bij komt kijken. Ik denk dat als we gepassioneerde samenwerkingsprojecten willen blijven ontwikkelen, we communicatie en menselijke interactie moeten koesteren.

Steven Deschuyteneer Doe niet aan anderen wat je niet wilt dat mensen aan jou doen Communiceren

We vergeten soms dat we allemaal zijn ontstaan doordat ten minste twee mensen samenkwamen. Daaruit ontstond op magische wijze nieuw leven, waaruit we allemaal afstammen. We zouden het alleen niet lang volhouden in de wereld; pas als mijn leven andere mensen omvat, begint het zin te krijgen. In verbinding ga ik diep in mezelf op zoek om te ontdekken dat we allemaal met elkaar verbonden zijn. Koester die verbinding! Spread love, spread life!

Steven Deschuyteneer Wat leren we door COVID-19 laatste deel 5 samenleving