Toen ik in 2014 mijn eetpatroon veranderde, werd het al snel gemakkelijk voor mij om te stoppen met het eten van dierlijke producten en mijn liefde voor dieren aanzienlijk te vergroten. Ik vond het echter nog steeds enigszins moeilijk om dit ook te voelen voor alle mensen. Vooral in mensen die geweld gebruiken tegen andere mensen of dieren die zich niet kunnen verdedigen. Ik vond het moeilijk om van die mensen te houden.
Door mijn ontdekking van meditatie, en meer specifiek de Vipassana-ervaring, ontdekte ik hoe ik gedachten kon loslaten en kon observeren wat er op dat moment echt gebeurde. Ik begon deze observatie steeds meer toe te passen in mijn dagelijks leven en observeerde elke situatie vanuit mijn innerlijke wereld. Ik was me er altijd van bewust hoe mijn gedachten mijn perceptie van de werkelijkheid kunnen beïnvloeden. Dit gaf me een heel andere kijk op de wereld en ik begon steeds meer verborgen schoonheid te zien die ik nooit eerder had gezien.
Mijn kijk op de wereld versnelde nog meer na mijn eerste echte tantra-retraite. Die vond plaats in Anderlecht, in een omgeving die veel lokale bewoners zou omschrijven als ‘chaud’. Met andere woorden, een plek waar je behoorlijk voorzichtig moet zijn en confrontaties of contact met anderen moet vermijden. Ik kwam aan op een heldere dag, zonder een wolkje aan de lucht. Tijdens het evenement zelf zag ik veel mensen met wie ik een oefening kon doen, maar ook een aantal mensen waarvan ik dacht: als ik ze kan vermijden, dan doe ik dat gedurende dit retraite.
Toen het bijna zondagavond was en ik met bijna iedereen een oefening had gedaan, behalve met één persoon die ik echt wilde vermijden, voelde ik me een gelukkig man. Mijn plan was goed uitgepakt. Maar dat was zonder rekening te houden met de allerlaatste oefening, waarbij ik uiteindelijk juist met die persoon terecht kwam die ik had willen vermijden. Het universum is er om je goed te doen…
Gelukkig kon ik alles loslaten, het moment beleven zoals het was en de schoonheid ervan zien. Door mijn persoonlijke observatie besefte ik al snel hoe verkeerd al mijn vooroordelen over deze andere persoon waren. Ik zag een innerlijke schoonheid in de ander die de wonden in mijzelf genas. Hoe moeilijk het op dat moment ook was, ik blijf eeuwig dankbaar voor dat moment.
Vanaf dat moment begon ik naar elk levend wezen op aarde te kijken met nieuwsgierige ogen, altijd erg benieuwd naar wat er in dat wezen zat. Er is meer in ieder van ons dan wat van buitenaf zichtbaar is, en in het verleden was ik vaak te snel met oordelen. Toen ik op zondagavond de retraite verliet en door de donkere straten van Anderlecht liep op zoek naar de metro, zag ik liefde in iedereen die ik tegenkwam. En wat in mijn vroegere leven een sombere, angstige wandeling zou zijn geweest, werd plotseling een zeer aangename ervaring met fascinerende ontmoetingen.
Als ik er nu, vele jaren later, op terugkijk, zou ik simpelweg kunnen zeggen: verander je eetpatroon, doe aan meditatie, ga op een tantra-retraite met een aantal moeilijke ontmoetingen, en voilà, liefde voor iedereen. Hoewel deze dingen hebben bijgedragen, denk ik dat de veranderingen vooral in mijzelf hebben plaatsgevonden, en dan vooral in de richting van: wat is het in de ander dat het voor mij zo moeilijk maakt om hem of haar een aardig of prettig persoon te vinden? Mijn conclusie was dat ze vaak eigenschappen hadden die ik niet met mezelf wilde associëren of die ik zelf nog te verwerken had.
Door aan mijn persoonlijke ontwikkeling te werken, werd ik me hier steeds meer van bewust en kon ik steeds beter accepteren dat het niets met mij te maken heeft. Ik heb gewoon de neiging om het altijd over mijzelf te hebben, maar dat is mijn eigen creatie die ver van de werkelijkheid afstaat. Toen ik dit kon integreren, kon voelen dat het niet om mij gaat, begon ik me ook steeds meer bewust te worden dat ik één ben met alles. Dat alles in mij plaatsvindt. Dat ik de schepper ben van alles. Dat ik houd van alles wat ik heb gecreëerd.
Ik zie u, ik hou van u. (quote; Jessica Graham)
Geef een reactie