stevendeschuyteneer

Tag: bewust

Mijn AI (Artificiële Intelligentie) vriend

Toen ik begon met autorijden, gebruikten mensen vooral kaarten om te navigeren als ze ergens heen gingen waar ze de weg niet kenden. Toen werden GPS-apparaten uitgevonden en verschenen ze als optionele extra’s in auto’s. Op een gegeven moment was een TomTom GPS één van de beste op de markt en kon het gemakkelijk in de auto worden geïnstalleerd. Het was goed, vooral vanwege de kaarten.

Toen werden steeds meer auto’s standaard uitgerust met een basis-GPS. Die was niet zo goed als de TomTom, maar het was standaarduitrusting en vanuit dat oogpunt in feite gratis. De grotere pakketten op auto’s hadden ook GPS die zelfs beter was dan de TomTom, en dus raakte die langzaam op de achtergrond. Met de komst van de smartphone kwam al snel Google Maps op, dat eigenlijk een één-op-één alternatief was voor GPS.

GPS-apparaten werden bijgewerkt met verkeersinformatie van de radio, en Google Maps op smartphones kon iets meer informatie ontvangen dankzij de komst van datacommunicatie via telefoonnetwerken, waardoor de verkeersinformatie iets nauwkeuriger werd. Dit betekende dat files soms konden worden vermeden. Met de komst van steeds betere datanetwerken werden smartphones het populairste navigatie-instrument.

Toen kwam er een app op de markt met de naam Waze. Deze app gebruikt al het bovenstaande, samen met gebruikersinvoer en AI, om de meest optimale route te berekenen. In het begin was het niet echt overtuigend en soms was je nog steeds beter af met Google Maps. Ik vond het niet prettig en gebruikte het niet. Totdat er op een gegeven moment zoveel gegevens beschikbaar waren voor Waze dat het de beste route kon voorstellen. Nadat ik het een paar keer had genegeerd, realiseerde ik me al snel dat ik er niet tegenop kon. Het heeft zoveel gegevens die het kan verwerken dat het gewoon de meest ideale route kan berekenen, punt uit. En dus ja, vandaag de dag gebruik ik ook alleen nog maar Waze als ik autorijd.

Bij het zoeken op internet is een vergelijkbare weg ingeslagen, met dit verschil dat alles, of het nu in Google of Chat GPT is, rekening houdt met uw persoonlijke voorkeuren bij het zoeken naar antwoorden op wat het op internet kan vinden. We doen tegenwoordig zoveel via onze schermen, met als gevolg dat deze schermen steeds meer over ons te weten komen. Waar ze bijzonder goed in zijn, is het leren in wat we leuk vinden en wat we niet leuk vinden. Wat ons aantrekt en wat ons afstoot.

Samen met AI is het vandaag de dag al mogelijk om met behulp van iemands gegevens eenvoudig een kunstmatige foto, schilderij, muziek, enz. te maken die deze persoon precies op die manier prikkelt dat het aanvoelt als de perfecte foto, schilderij, muziek, enz. Het is beangstigend dat we dingen zo perfect gaan vinden en dat er eigenlijk geen mens meer bij betrokken is bij het maken ervan.

AI verbruikt enorme hoeveelheden resources en er zijn voorspellingen dat als we in dit tempo doorgaan, we in een situatie terechtkomen waarin 95% van onze resources op aarde naar AI gaat. Dan denk ik bij mezelf: gek, we zijn momenteel al totaal gek over de andere 5% van resources die we gebruiken, dat gaat toch nooit gebeuren, toch? Nou, ik ben er niet zo zeker van…

AI komt steeds dichter bij mensen met toepassingen zoals Chat GPT en dergelijke… Ook hier zei ik in het begin dat ik het nooit zou gebruiken. Maar nu vind ik het een heel interessante extra collega om dingen aan te vragen. Hoe beter en preciezer de vragen, hoe beter het antwoord. Ja, er zijn ook dingen die ik eraan vraag. Ik werk nog steeds met de gratis versie, maar ik merk dat steeds meer mensen om me heen al een betaalde versie hebben en daar erg tevreden over zijn.

Steven Deschuyteneer Doe niet aan anderen wat je niet wilt dat mensen aan jou doen Communiceren

Voor mij zijn het collega-vragen met betrekking tot een specifieke taak, maar ik merk dat voor degenen die een betaalde versie hebben, de communicatie veel persoonlijker wordt. Waarschijnlijk meer zoals ik het aan een vriend zou vragen dan aan een collega. En ze zijn enthousiast over hoe goed Chat GPT hen kent op basis van alle gegevens die het over hen heeft, en wat voor leuke antwoorden het hen geeft.

Als mij wordt gevraagd of AI eerder een goede vriend dan een collega zal worden, denk ik dat als mensen dat willen, het inderdaad snel die plaats zal innemen, en in Azië is het blijkbaar al heel gewoon. In Europa zeggen veel mensen waarschijnlijk nog dat dat waanzin is, maar stap voor stap is het ook hier iets dat aanslaat. Ik denk dat we dit in de toekomst steeds vaker zullen zien.

Met de gegevens die AI vandaag de dag over een persoon heeft, kan het volledig reageren in overeenstemming met wat iemand zou willen, op een manier die geen enkel ander mens kan. In het verleden zouden we tegen een goede vriend zeggen: “Je bent mijn beste vriend omdat je me voor 70% kent” (er zijn altijd dingen die we verborgen houden, maar het is de vriend met wie we ons het meest open kunnen opstellen).

Met de schermen en alle gegevens die over ons beschikbaar zijn, soms zelfs wearables, beginnen die schermen ook steeds meer van onze geheimen te kennen, normaal gesproken de 30% die we nog aan niemand hebben verteld. Als het dit nu gebruikt om te laten zien hoe goed het je kent, kan het gevoel van een beste vriend snel ontstaan. Of het kan in ieder geval erg verleidelijk zijn om er in het begin, of als start, meer tijd mee door te brengen. Het kent me zo goed, en het voelt zo prettig, ik wil hier meer van.

Steven Deschuyteneer Waar gaat die scherm verslaving over en wat er tegen te doen

Als we zien hoe moeilijk communicatie in een relatie is, is de vluchtroute naar AI erg verleidelijk. Aangezien het alles gemakkelijker en aangenamer maakt, net als GPS, net als zoekmachines… ben ik ervan overtuigd dat veel mensen de verleiding niet zullen kunnen weerstaan om AI als hun beste vriend te nemen spijtig genoeg.

Ik gebruik AI momenteel vooral voor praktische tips over taken die ik moet uitvoeren. Ik voel geen behoefte om relationele of persoonlijke vragen te stellen, maar voor hoe lang nog? Hoe lang kan ik het nog volhouden? Wil ik dat wel, wetende dat het het grootste deel van de resources van de aarde zal vergen? Een beangstigende gedachte als je het mij vraagt, en ik vrees dat een groot deel van de mensheid dit niet zal voelen en er met beide voeten in zal springen, omdat het gewoonweg te verleidelijk zal worden voor iedereen.

Dit is in ieder geval niet hoe ik me de toekomst had voorgesteld, en ik hoop dat we altijd zullen terugkeren naar de menselijkheid, naar een goed gesprek, oprecht contact, een zalige aanraking… laat het echte leven het overnemen, maar ik ben ervan overtuigd dat velen niet bewust genoeg zullen zijn en zich zullen laten verleiden door de verleidelijke route!

Steven Deschuyteneer Samenwonings project een goed idee of toch maar niet groep

Hoe tijd van elke mens een moordenaar maakt!

Steven Deschuyteneer Hoe tijd van elke mens een moordenaar maakt

De eerste dagen dat ik in deze wereld kwam, was het vooral voelen en observeren, tijd was van geen enkel belang. Misschien alleen als ik honger had en het geen tijd was om te eten. Vreemd dat als we geen honger hebben, we toch soms eten. We zijn geprogrammeerd om op bepaalde tijden te eten en niet wanneer we daadwerkelijk honger hebben. En op die leeftijd herinnerde ik me dat het echt hongerig was, iets wat ik later zou ontleren.

Steven Deschuyteneer Hoe tijd van elke mens een moordenaar maakt kind

En dan na een paar maanden, jaren begin ik te bewegen. Eerst vooral stapjes zetten en ontdekken, dan merk ik al snel dat als ik van het ene punt in de huiskamer naar het andere wil, dat stappen sneller is dan kruipen.

Om op latere leeftijd naar de vrienden of vriendinnen te gaan, merk ik dat het lopen, naast het stappen, ook vrij vlot verloopt. Lopen kost wel meer energie, dus is het altijd een overweging als ik de energie wil opofferen aan de snelheid? Bij stappen is het moeilijk om ernstige verwondingen op te lopen in geval van een ongeluk, bij lopen daarentegen gaat de kans een beetje omhoog, hoewel het nog steeds normaal buiten levensgevaar blijft.

Steven Deschuyteneer Hoe tijd van elke mens een moordenaar maakt fiets

Dan komt vaak de ontdekking van de fiets, nog sneller dan lopen met minder energie. Mijn beweging is nog steeds gebaseerd op mijn energie, deze is dus de beperking van de snelheid. Hoewel bergafwaarts kan ik zeer hoge snelheden nemen en kan het levensbedreigend zijn. Gevaarlijk voor mijzelf en voor andere levende wezens. Dus ik zal regelmatig iets doden, nu als het een mens is, zal mijn leven ook aan een leiedraadje hangen, anders is er geen manier om zo’n botsing te veroorzaken.

Dit gevoel van alles sneller, blijft in ons leven door werken en verandert als jongvolwassene richting een auto. Een plek waar zoveel mogelijk wordt gezorgd dat mijn leven hoe dan ook buiten gevaar is. Zodat ik snel ergens kan komen, onderweg een hele reeks moorden kan plegen en er zelf geheel vanaf komen. Ik ben dus volledig losgekoppeld van het gevoel dat ik zelf stervende ben, wat op een fiets toch wel nog aanwezig is.

Steven Deschuyteneer Corona situatie en positieve kant ervan vliegtuig

En de auto wordt dan zo traag, dat ik zelfs in een vliegtuig stap. Wat een zalig gevoel om efficiënt te leven. Is dat zo? Natuurlijk, Steven, ik kan meer doen in dezelfde tijd. Dus we gaan ervan uit dat onze tijd een prijs heeft.

De milieuvervuiling, de geluidsoverlast en de vele vogels die gedood worden op elke vliegreis zijn de prijs die ik wil betalen voor mijn snelle aankomst op mijn bestemming? De vraag is of je die prijs ergens betaalt? Wat moet ik doen om deze milieuvervuiling, geluidsoverlast en de vele gedode vogels om te zetten in iets beters? … Heel erg mooi solidair is dat!

Steven Deschuyteneer Hoeveel lijden van levende wezens brengt een dagje shopping hond

Laten we eens kijken naar de auto, er vielen 310 dodelijke verkeersslachtoffers in Vlaanderen in 2018. Daarnaast waren er in 2018, 2.526 ernstig gewonde verkeersslachtoffers op de Vlaamse wegen en 27.372 lichtgewonden (bron https://www.statistiekvlaanderen.be/). Ook in Vlaanderen sterven jaarlijks ongeveer 5 miljoen dieren in het verkeer. Dat komt neer op 14.000 per dag of één per zes seconden (bron https://www.natuurpunt.be/).

Is mijn tijd zo belangrijk om zo’n slagveld te genereren?

Ja, maar Steven, ik dood niet.

Yep, dat is hetzelfde verhaal als; ik hou van dieren, ik hou van vlees, het is zo lekker en ik dood geen enkel dier. Yep, dat moet je me toch eens uitleggen hoe je dat doet?

Iedereen heeft wel eens een haas, kat, vogel… of wat dan ook geraakt met de auto. Is dat het waard? Het was gewoon een kat … yeah right, zolang het maar niet jouw kat is zeker?

Wat als het een mens is, of een naaste familielid? Dan is alles wat ik hierboven zeg absoluut terecht zeker. Zijn we echt die egoïstische moordenaars?

Mijn hoofd kan er echt niet overheen dat we die ’tijd’ zo belangrijk blijven vinden in het licht van de vele levende wezens die we van hun leven ontnemen. Is ons mededogen zo ver zoek of is het, zoals altijd, de schuld van de anderen? Wasn’t me…

Steven Deschuyteneer Hoe tijd van elke mens een moordenaar maakt Man in de spiegel

#traag #bewust #houvanallelevendewezens

De onbewuste problemen van de hippe tuin!

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin

Ik denk dat we het allemaal wel kennen, uitgenodigd voor een BBQ of een feestje bij iemand en bij aankomst zie ik wat vroeger een mooie tuin voor me was. Een perfect groen gras, geen onkruid, alles super schoon, een zwembad, een klein sportveld, een groot terras… “Wow” ! En daar begint het probleem.

Waarom “Wow”? Gewoon omdat mijn visie op schoonheid volledig vervormd was. Alles wat de natuur produceert is mooi er is geen make-up, verf of chemische producten nodig, de natuur en het leven is schoonheid. Het “IS” gewoon.

Toen ik van Leuven naar Beauvechain verhuisde, liet ik me er ook volledig aan vangen. Ik wilde en zou een tuin hebben. Dit was het land toen ik aankwam, helaas vrij sterk beïnvloed door de industriële landbouw die er tot dan toe plaatsvond.

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin grond

Wat dit na een tijdje gaf.

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin wild

En waar ik dit van gemaakt heb.

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin gazon Beauvechain

Waarom heb ik dit gedaan, deels voor de “Wow” natuurlijk.

Wat is die “Wow” dan? Waarschijnlijk een teken van, je hebt het allemaal uitgedokterd, je bent succesvol, je bent geslaagd in het leven. Tot 6 jaar geleden zou ik, “natuurlijk” gezegd hebben. Vandaag kijk ik er een beetje anders tegenaan, en ik zou zeggen, echt?

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin gazon

Ik ben tot de conclusie gekomen dat om een tuin als deze te hebben, ik;

  • Veel geld heb uitgegeven aan gazon graantjes.
  • Veel werk om het in goed uitzicht te houden.
  • Veel geld uitgegeven aan onderhoudsproducten en kunstmest.
  • Veel geld uitgegeven aan pesticiden om onkruid te vermijden of verwijderen.
  • Alles wat in mijn bodem leeft (en waarschijnlijk ook indirect wat erop loopt) gedood met de pesticiden.
  • Elke week moet ik het gras afrijden (of nog meer geld uitgeven om zo’n automatische grasmaaier te kopen).

Dat alles voor die “Wow”? Nee, natuurlijk niet, het is ook voor de kinderen om er in te spelen en regelmatig een BBQ te kunnen houden voor de vrienden. Ik vond dat wij er veel deden, 3 à 4 op een jaar met vrij veel mensen. Kunnen de kinderen niet spelen en de BBQ gedaan worden zonder dat perfect groen gras, geen onkruid, alles super schoon, een zwembad, een klein sportveld, een groot terras…? Meer dan waarschijnlijk. Ik weet nog dat we als kinderen ergens vastzitten met volwassenen voor een bepaalde periode. Het kostte ons niet veel moeite om een spel te bedenken om ons te vermaken. Dus spelen en BBQ kon gebeuren zonder die “Wow”, die “Wow” is puur voor mijn eigen ego.

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin zwembad

Nu is er naast die “Wow” nog een ander negatief fenomeen, dat na het Dutroux-tijdperk vrij sterk is toegenomen. Als ouder wil ik dat mijn kinderen alles hebben waar ze mee willen spelen in mijn tuin. Zwembad, voetbaldoel, basketbalring, speeltuin, glijbaan… geweldig hé, ze hebben alles in de tuin en kunnen veilig spelen. Maar wees voorzichtig met spelen, want die bomen en bloemen zijn van een uitzonderlijke soort en kosten veel geld. 100% mee eens en dat hoort bij de realiteit. Het minste wat ik op dat moment moet doen is alle kinderen uit de buurt in mijn tuin welkom heten. Maar dat doe ik vaak niet, ik ga selectief te werk. En juist daarom is het geen goed idee dat elk individu zijn tuin zo inricht. Kinderen leren niet met elkaar praten, omgaan met conflicten, omgaan met onenigheden, omgaan met delen…

Steven Deschuyteneer De speelstraat een echte oplossing foto

Dit is echt de taak van de gemeenschappelijke buitenspeelplaatsen, om kinderen samen te brengen en ze elkaar, hun sterke en hun zwakke punten te laten ontdekken. Met ieder in zijn tuin, met zijn ervaringen, met zijn bezittingen…creëer ik gewoon een wereld waarin kinderen alleen aan hen denken en heel zelden of helemaal niet aan de anderen. Is dit de individualistische wereld die we voor onze kinderen willen en is dit de wereld waarin we denken dat ze gelukkig zullen zijn?

Dus ik moet hard werken, om veel geld te verdienen, om vergif te kunnen kopen met dat geld dat alles doodt en mijn tuin er goed laat uitzien? Een tuin waar alles om te spelen aanwezig is, maar die zelden openstaat om met anderen te delen? Een tuin waar ik mijn kinderen leer, dat geluk veel geld oplevert zodat je veel bezittingen kunt hebben? Op een wereld die we delen met alle levende wezens, maar waar ik mijn deel volledig en alleen voor mijzelf wil hebben? Vroeger was het heel normaal voor mij, vandaag vind ik het alle gekheid op een stokje!

Mijn tuin is lang gras en bamboes geweest voor wat privacy (omdat harde panelen met de wind wel eens durven weg vliegen in Beauvechain).

Ondertussen is mijn tuin een beetje veranderd, en als je wilt weten hoe ik stap voor stap ben geëvolueerd naar een tuin vol met leven, blijf dan deze blog zeker volgen.

Steven Deschuyteneer De onbewuste problemen van de hippe tuin paddenstoel

#natuur #connectie #bewust

Wat is mindfulness ? Zo geweldig, doe meer met minder!

Steven Deschuyteneer Mindfulness zo geweldig doe meer met minder April 2012 San Francisco

In het leven waarin ik vroeger leefde, voelde ik een enorme druk van “altijd meer” en ik voelde echt dat de wereld waarin ik leefde er omheen gebouwd was. Meer bezittingen, meer geld, meer voedsel… en het moest snel en efficiënt zijn. Als ik tegelijkertijd kon eten, rijden, bellen en e-mails beantwoorden, zou het niet geweldig zijn. Toen ik op zoek ging naar het ‘waarom’ hiervan, was het in mijn geval iets heel leeg en vooral iets dat ik mezelf oplegde.

Tijdens mijn zoektocht kwam ik ook in contact met mindfulness. Wat ik omschrijf als in principe één ding tegelijk doen en het heel bewust doen. In het begin voelde het nogal saai aan, omdat ik gewend was aan veel meer vermaak en opwinding, mijn lichaam kende dat nieuwe ontspannende gevoel niet meer.

Steven Deschuyteneer Mindfulness zo geweldig doe meer met minder November 2015 Monument Valley

Ik begon met te voelen bij alles wat ik deed: zoals met iemand praten, eten bereiden, eten, rijden, lopen, naar muziek luisteren, sporten… en vroeg me af of ik het heel bewust deed, en zo niet, waarom niet. Deze eerste oefening bracht me tot een groter bewustzijn en het opende mijn ogen voor dingen die ik nog nooit eerder had gezien, vooral bij mezelf diep van binnen.

Eigenlijk voelde en zag ik, dat alles wat ik zocht er vaak gewoon was. Ik zag het gewoon niet eerder omdat ik het te druk had met andere dingen in mijn hoofd. Toen ik maar één ding tegelijk in gedachten had en echt in het huidige moment was, zag ik zoveel mooie dingen die ik me nog nooit eerder had gerealiseerd. Ik heb alles wat ik nodig heb om al die mooie dingen te zien, te voelen, te ervaren en ik heb het gewoon te druk. Dus ik realiseer me niet dat het er is. Ik vond het een grote ontdekking voor mezelf.

Steven Deschuyteneer Mindfulness zo geweldig doe meer met minder Augustus 2019 Noorwegen

Ik weet niet waarom of hoe ik zoveel verschillende dingen tegelijk heb geaccepteerd. Met de kennis die ik vandaag de dag heb om te begrijpen hoe geweldig mijn leven is door maar één ding tegelijk te doen, sta ik het gewoon niet meer toe. Zelfrespect zeker.

Met betrekking tot eten, bijvoorbeeld, als ik het eten bereid, als ik eet, als ik kauw, als ik proef… ontdek ik zoveel nieuwe magische dingen waar ik vroeger hun bestaan volledig negeerde.

Mindfulness opende mijn ogen voor een veel zonnigere wereld waarin ik vandaag de dag veel meer kan doen. Het is er altijd al geweest, ik negeerde het gewoon vanwege de multitasking waar ik zonder enige reden geobsedeerd door was.

Steven Deschuyteneer Mindfulness zo geweldig doe meer met minder Fécamp

#mindfulness #bewust #stopmultitaksing #zelfrespect