Op de vraag “Wat voor soort relatie heb je?” zouden de meeste mensen die ik ken nog steeds antwoorden: monogaam. Ik heb echter gemerkt dat in nieuwere relaties, en onder mensen die ik de afgelopen jaren heb leren kennen, andere soorten relaties steeds vaker voorkomen. Toch blijven ze een uitzondering, of in ieder geval is het vaak nog steeds ongebruikelijk om er openlijk over te praten.
Ik zie dat veel mensen vasthouden aan monogame relaties. Aan de andere kant eindigt één op de drie huwelijken in een scheiding, en die trend neemt soms toe bij een tweede of volgend huwelijk. Dit roept de vraag op of monogamie nog steeds het antwoord is. Is het de juiste vorm van relatie? En als we meerdere monogame relaties achter elkaar hebben, vraag ik me af of de reden voor het wisselen van partner niet te maken heeft met monogamie. Of in elk geval de definitie die we er vandaag aan geven.
In het boek “Sex at Dawn” – van Christopher Ryan en Cacilda Jetha, bieden zij een naar mijn mening zeer interessant perspectief op dit onderwerp. Zij stellen dat wij waarschijnlijk eerder mensen zijn die in gemeenschappen leven, in groepen van maximaal 180 personen. In die gemeenschap kan iedereen alles doen met iedereen, en zijn er geen echte moeders of vaders; iedereen vervult op zijn eigen manier een moeder- of vaderrol voor kinderen. Dit klinkt misschien in eerste instantie heel vreemd, maar het biedt wel een antwoord op veel moderne problemen.
Ik zal er een paar noemen:
- Als iemand tegenwoordig in therapie gaat, is de relatie met de ouders vaak het eerste wat ter sprake komt en waarvoor een bepaalde tekortkoming wordt verantwoord.
- In een standaard monogame relatie is er altijd iets dat van de ander wordt verwacht of gehoopt, maar dat niet gebeurt.
- Voor veel mensen is therapie tegenwoordig vaak de enige manier om ergens over te praten.
- …
Als ongeveer 150 mensen een ouderrol op zich nemen voor een kind, kan er eigenlijk geen sprake meer zijn van een gevoel van tekortkoming. Omgekeerd is er als ouder ook geen druk om alles zelf en in je eentje uit te zoeken. Er is altijd hulp in de gemeenschap, klaar om de taken te delen. In de relatie wordt niet langer alles van die ene persoon verwacht; er zijn zoveel verschillende mensen die aan verschillende behoeften kunnen voldoen. Met zoveel mensen in de gemeenschap zijn er ook mensen bij wie je terecht kunt met je verhaal, probleem of wat dan ook, wat zeker een zeer positieve psychologische bijdrage levert.
Esther Perel heeft de “Unsustainable List” samengesteld, een lijst van wat we van een moderne partner verwachten:
1. Beste vriend – Je constante metgezel, speelkameraad en emotionele toevluchtsoord.
2. Soulmate – Iemand die je diepgaand en intuïtief begrijpt.
3. Vertrouweling en therapeut – Een veilige plek om elke emotie, wond en onzekerheid te verwerken.
4. Gepassioneerde minnaar – Erotisch, opwindend, avontuurlijk – zorgt voor nieuwigheid en intensiteit.
5. Stabiele, betrouwbare levenspartner – Voorspelbaar, betrouwbaar en emotioneel beschikbaar.
6. Mede-ouder of toekomstige ouder – Deelt waarden, opvoedingsfilosofieën en dagelijkse zorg voor de kinderen.
7. Verlener van emotionele zekerheid – Het anker, de persoon die je een veilig, stabiel en gezien gevoel geeft.
8. Bron van identiteit en betekenis – Je spiegel, je motivator, je wederhelft – de persoon die je helpt te bepalen wie je bent.
9. Intellectueel gelijkwaardig – Een stimulerende gesprekspartner die jouw wereldbeeld deelt of op de juiste manier uitdaagt.
10. Sociale partner – Iemand die naadloos past in je gemeenschap, familie, cultuur en levensstijl.
11. Huisgenoot – Gelijkwaardige medewerker in huishoudelijke taken, logistiek, levens administratie, financiën en huishouding.
12. Bron van verbinding – Je dorp – de vervanging voor het sociale netwerk waar mensen traditioneel op vertrouwden.
13. Avontuurlijke partner – Iemand die zorgt voor vernieuwing, reis opwinding en persoonlijke groei.
14. Iemand die je zowel vrijheid als veiligheid biedt – Je wilt dat hij je het gevoel geeft dat je gesteund wordt, maar ook niet beperkt – een paradox die ze vaak benadrukt.
15. Iemand die zich precies zoals jij ontwikkelt – In hetzelfde tempo groeien, in dezelfde richting, zonder af te wijken.
Esther Perel noemt dit ONHOUDBAAR omdat deze behoeften in het verleden werden vervuld door: familie, vrienden, gemeenschap, religieuze of sociale structuren, uitgebreide sociale netwerken… Tegenwoordig proppen we dit allemaal in een romantische partner, waardoor een druk ketel ontstaat die geen enkel mens realistisch gezien kan vervullen. We vragen één persoon om ons te geven wat vroeger door een heel dorp of een hele gemeenschap werd gegeven.
Is die monogame relatie dan echt waar het allemaal om draait?
Dichter bij huis is er de podcast Nieuwe Monogamie van Qruun Schram, die hier ook een interessante kijk op geeft en er iets van maakt dat voor de toekomst kan worden besproken.
Ik heb de 15 profielen van Esther Perel in een Excel-bestand gezet (mail me gerust mocht je het bestand op zich wensen), met de volgende kolommen:
A – Het profiel van Esther Perel
B – =C2*D2 (het percentage dat dat deel weergeeft)
C – =(100/15)/100 (het percentage van de 15 punten dat nodig is om 100% te bereiken)
D – = Percentage dat aangeeft wat volgens mij de juiste waarde voor mij is
Als je vervolgens de som van kolom B neemt, krijg je een idee van hoeveel procent een persoon in je relatie vervult, wat normaal gesproken veel meer is dan door 1 persoon vervult. Persoonlijk denk ik dat als we boven de 50% tot 60% zitten, we al een vrij uniek persoon in ons leven hebben. Het zou daarom zonde zijn om die relatie te beëindigen vanwege wat er ontbreekt. Zou het niet logischer zijn om gewoon op zoek te gaan naar een ander soort relatie, met meer voldoening op alle gebieden, zonder een bepaalde relatie te hoeven verbreken?
Hoe kijk jij naar jouw relatie?
Geef een reactie