Dansen is voor mij altijd een beetje een gemengd gevoel geweest. Aan de ene kant houd ik van muziek, ik voel de energie ervan en ik heb vaak de neiging om erop te bewegen. Aan de andere kant leek dansen bepaalde regels te moeten volgen, op de maat van de beat, perfect gesynchroniseerd en met specifieke danspassen voor veel muziekstijlen. Iets wat mij helemaal niet aansprak.

Ik moest die danspassen leren en ik had een hekel aan al dat gedoe eromheen. Nee, niet zo, niet goed, nog een keer, kijk naar mij… Ik dacht echt dat ik niet van dansen hield. Telkens als iemand het ter sprake bracht, voelde ik alweer weerstand. Het was iets wat ik helemaal niet leuk vond.

Totdat ik aan een paar intuïtieve dansworkshops deelnam en merkte dat wanneer ik mocht dansen zoals ik dat wilde, ik er altijd veel plezier aan beleefde en ik ook intuïtief enkele van de eerder geleerde passen begon te integreren. Toen ik mijn liefde hiervoor begon te uiten, liet iemand me kennismaken met ecstatic dance.

Ecstatic dance is een vrije dansvorm waarbij je een staat van extase bereikt door je lichaam vrij te bewegen op muziek. De belangrijkste regels zijn dat je op blote voeten danst, niet praat en geen alcohol of drugs gebruikt. Het doel is om contact te maken met je lichaam, stress los te laten en in een meditatieve, gelukkige gemoedstoestand te komen.

Ik vond het geweldig, gewoon voelen, me laten overspoelen door de muziek en me erdoor laten meeslepen. Niets in mijn hoofd, niets om over na te denken, gewoon één worden met de muziek, waar alles goed is. Ik doe nog steeds aan ecstatic dance en nu pas ik het ook toe op andere evenementen, gewoon zijn en mezelf laten één worden met de muziek zoals die op dat moment is.

Eigenlijk moet ik vandaag zeggen dat ik echt van dansen houd!