Ik heb het vaak horen gebruiken in een bepaalde situatie als oplossing, oh volg gewoon je hart. Vaak reageer ik dan, ah super, duidelijk en bedankt voor de tip. Hoe doe ik dat nu, mijn hart volgen? Goed, ik stelde mezelf de vraag en waarschijnlijk de mensen die deze post lezen ook, het ‘hoe doe je dat’ is al een gedachtepatroon op zich, dus het begin is niet zo geweldig, nu moet het begin en de verandering toch echt ergens gebeuren.
Vooral voordat ik mijn eetpatroon veranderde dacht ik heel vaak dat ik mijn hart al volgde, nu volgde ik eigenlijk alleen maar mijn zeer ontwikkelde en snelle manier van rationeel denken. Dat is 35 jaar van mijn leven mijn standaardwerkwijze geweest en daar is natuurlijk niets mis mee, alleen blijft het natuurlijk alleen maar denken. Daarin zal ik bijvoorbeeld geld geven aan een arme omdat ik op TV heb gehoord dat dit een goede daad vanuit het hart is. Mijn hoofd heeft dit opgeslagen en ik concludeer dat ik volledig vanuit mijn hart functioneer als ik vervolgens tot deze daad overga.
Ik moest tot de conclusie komen dat het eigenlijk gewoon een vals gevoel van controle is, een verhaal dat ik mezelf vertel. Op een bepaald moment, om hierin verder te komen, moest ik kunnen toegeven dat ik geen controle heb. Denken geeft ons een gevoel van controle, maar als we beter kijken, beseffen we al snel dat er niet echt veel controle is. Ik doe ook veel dingen gewoon omdat ik het ergens gehoord of gezien heb. Ja, veel is me gewoon aangeleerd door mijn eigen waarneming. Vervolgens doe ik die aangeleerde dingen volledig onbewust.
De weg naar meer voelen, kwam voor mij in een stroomversnelling toen ik mijn eetpatroon veranderde en de algemene verbeteringen van de zintuigen ervoer; voelen, zien, horen en ruiken. Ik begon toen veel dingen te ontdekken, die ik voorheen alleen maar in mijn hoofd had opgeslagen, en die nu niet echt overeenkomen met wat ik ervaar. Deze ontdekking ging vooral steeds dichter bij de beperking van het hoofd en de oneindigheid van het gevoel. Ik besefte dat ik met mijn hart als het ware alleen maar zo goed kon functioneren als wat ik in mijn hoofd had opgeslagen. Als ik iets niet eerder had gezien of gehoord, en het was nieuw voor mij, dan creëerde dat een probleem en een stress-situatie.
Dus met die ontdekking begon ik van toen af aan meer aandacht te besteden aan wat ik voel, en er vooral niet over na te denken. Het is iets wat we volgens mij allemaal in ons hebben als kinderen. We voelen wanneer iets gevaarlijk is, we proeven wanneer we iets niet moeten eten, we horen wanneer iets niet positief is … We zijn gewoon afgeleerd door alles wat ons wordt opgelegd of wat we door observatie hebben opgevangen. Het is belangrijk om een helder zicht te krijgen op onze waarheid om vanuit ons hart of op gevoel te kunnen leven.
Hoe leer ik al die dingen af te leren en ze uit mijn geest te verwijderen, zodat ik duidelijk kan reageren met mijn hart?
Een ietwat vreemde, maar leuke eerste stap die ik hierin heb gezet is om ervan uit te gaan dat ik niets weet. Vragen stellen om te begrijpen, te onderzoeken en te reageren met wat er op die manier in mij opkomt. Daarnaast is natuurlijk de kennis van mezelf belangrijk, gewoon om me er al van bewust te zijn als de reactie of actie met mijn hoofd gebeurt in plaats van met mijn hart. De bewustwording is al een enorme stap in de goede richting, de rest volgt vanzelf. Voor mij was meditatie natuurlijk de grootste invloed op mijn zelfkennis. Het biedt me nog steeds elke dag enorme zelfkennis bij het ontdekken van mezelf. Het brengt voor mij rust, helderheid en een leven vanuit het hart voor alle levende wezens op aarde. Iets wat ik iedereen toewens.
Zoals je hier kan lezen, dankzij COVID-19 heb ik veel nieuwe dingen ontdekt in België, waaronder fietsvakanties! Hoewel ik persoonlijk vind dat ik op deze manier het meeste van de omgeving te zien krijg, is het ook heel goed mogelijk om deze reis op een andere manier dan met de fiets te doen. Er zijn genoeg wandelingen of lokale bezienswaardigheden. Wij hadden de smaak van het fietsen te pakken dus zijn we een verlengd weekend (3-daags) op pad gegaan.
Op dag 1 vertrokken we vanuit Beauvechain (onder Leuven) via Tienen en kwamen al snel een bordje tegen met ‘Limburgs fietsparadijs’! We stippelden de route uit met Komoot (waarover hier meer) en via Geetbets, Halen, Lummen, Heusden-Zolder, Peer reden we over mooie vrij vlakke fietspaden en ravels (oude spoorlijnen) vaak ver weg van het drukke verkeer, om laat in de namiddag aan te komen bij B&B Dageraad in Bocholt. Een prima B&B om te verblijven, mijn (en anderen hun) recensie ervan is hier te lezen: https://www.happycow.net/reviews/b-b-dageraad-bocholt-248653. ‘S avonds hebben we heerlijk gegeten (vegan friendly) bij Zus & Zo, mijn (en anderen hun) bespreking ervan is hier te lezen: https://www.happycow.net/reviews/zus-en-zo-bocholt-37803.
Dag 2 na het heerlijke vegan ontbijt bij B&B Dageraad reden we richting Brée, veelal over grotere wegen met fietspaden, iets minder aangenaam dan dag 1, nu leuke afwisseling, vrij harde wind tegen om rond het middaguur in Hasselt centrum aan te komen. Daar vonden we via de HappyCow app een leuk vegetarisch restaurant (zeer vegan vriendelijk), Vangroenten, mijn (en anderen hun) recensie ervan is hier te lezen: https://www.happycow.net/reviews/vangroenten-hasselt-213244.
Vandaar gingen we over Sint-Truiden, Landen terug meer over ravels om laat in de namiddag aan te komen bij B&B In Motion in Bertrée, in volle natuur, gerund door een super aardige familie. Mijn (en anderen hun) recensie ervan is hier te lezen: https://www.happycow.net/reviews/in-motion-bertree-32393.
Dag 3 reden we van Bertrée over Orp-Jauche en Jodoigne terug naar Beauvechain (onder Leuven). Deze tocht liet ons kennismaken met de prachtige natuur in Limburg, de mooie fietswegen (vrij vlak, alleen waait de wind soms wat hard tegen), de leuke ontmoetingen en het erg lekkere veganistische eten. Op een gegeven moment reden we langs een Albert Heijn, waar een groot veganistisch voorstel aangeboden is, wat uitnodigt om te stoppen, nu hadden we op alle plaatsen zo lekker veganistisch eten dat we niet aangetrokken waren. Zeker een aanrader om Limburg eens op een andere manier te ontdekken.
5-10 jaar geleden wist ik het antwoord meteen, zeer vuil, vettig haar waarschijnlijk vol beesten. Van ‘heel vuil en vettig haar’ lijk ik overtuigd, voor ‘vol beesten’ heb ik al ‘waarschijnlijk’ gezet. Want geef toe, natuurlijk ben ik daar niet zo zeker van. Dus geef ik hier mijn ervaring en mijn waarheid daarachter, is het nu ook effectief zeer vuil, vettig haar, vol beesten?
Eerst moet ik natuurlijk een beetje dieper ingaan op, wat is niet wassen? De eerste 35 jaar van mijn leven waste ik mijn haar dagelijks met industriële shampoo. Dagelijks? Nou ik heb wel een periode gehad dat ik mijn haar niet dagelijks waste. In de periode dat ik rasta’s wilde, werd er helemaal niet gewassen, en werd er alleen sier in het haar gesmeerd. Iets wat ik na een paar maanden opgaf. Er is ook de periode geweest dat ik lang haar had, en waar ik het haar alleen waste met industriële shampoo na het sporten (alle 2-3 dagen).
Ongeveer 5 jaar geleden ben ik overgeschakeld op meer natuurlijke zepen en shampoos en ben ik gestopt met het gebruik van industriële producten. Ik ontdekte al snel dat geur en reinheid niet zozeer worden beïnvloed door de zeep die ik gebruik, maar meer door het voedsel dat ik eet. Als ik afval eet, ruik ik afval en als ik natuur eet, ruik ik natuur, aan ieder zijn eigen om te beoordelen wat voor soort natuur geur dat is. Ik ben ook gestopt met het gebruik van industriële gel om een kapsel te maken.
Toen ik een paar jaar terug alleen nog maar koude douches nam en op een gegeven moment ook mijn haar heb afgeknipt, ben ik vanaf dat moment bij elke douchebeurt mijn haar nat gaan maken. Dus soms gebruikte ik natuurlijke shampoo en op andere momenten alleen koud water. De natuurlijke shampoo versus gewoon koud water, maakte niet zo’n groot verschil als het geval was met industriële shampoo, waar voor mij echt een vals gevoel van reinheid aanwezig is.
Aangezien dit contrast niet meer zo groot was, ging ik soms langer zonder zeep dan ik voorheen zou hebben gedaan.
Dus besloot ik op een gegeven moment om mijn haar niet meer echt met zeep te wassen en alleen nog maar met water. Ik doe dit nu al meer dan een jaar, elke dag alleen met water spoelen en hier zijn mijn bevindingen:
Mijn haar is zeker vetter, althans in lijn met de definitie die de verkopers van industriële shampoo eraan geven. Nu lijkt dat vrij natuurlijk vettig, die op een gegeven moment verzadigt en dan afneemt. Het is niet zo dat ik elke dag meer en meer vet op mijn haar krijg tot een frituur het enige resultaat is. Het stabiliseert zich op een bepaald punt.
Er is een groot verschil of ik dit met koud water doe of met warm water. Het haar reageert daar heel anders op. Ik geef de voorkeur aan het effect van koud water.
Ik heb geen last gehad van schilfers, kloofjes of andere hoofd/haar aandoeningen.
Ik heb van niemand opmerkingen gekregen over vettig haar, dat zal misschien nu wel veranderen.
Mijn haar voelt veel natuurlijker aan, en niet kunstmatig gereinigd.
Het enige waar ik echt moeite mee had, was wanneer mijn haar mogelijk in contact zou komen met iemand anders. Stel dat iemand mijn helm wilde lenen, even door mijn haar wilde strijken… ik zou daar problemen mee hebben gehad, want het is mijn keuze en ik wil het niet opdringen of in contact brengen met derden. Dit is gelukkig niet gebeurt.
De uitzondering die zich voordeed is toen ik tijdens een zeer lange wandeling een kind op mijn schouders nam, dat heel rustig bleef zitten in het begin, nu begon het kind op een gegeven moment in mijn haar te spelen. Het leek het kind niet te storen, nu voelde ik me er niet erg goed bij. Ik heb het gewoon door laten gaan, hoop dat het kind er niet al te veel last van had en wil me daar oprecht voor verontschuldigen. Sorry lieverd.
Veel van mijn ontdekkingen sinds het veranderen van mijn voeding zijn ontdekkingen in mezelf van dingen die ik gewoon voor waarheid aannam zonder er vragen bij te stellen.
Is zeep properder?
Afhankelijk van aan wie ik deze vraag stel, zal het antwoord anders zijn. Sommigen hebben er belang bij mij dit te laten geloven. Sommigen nemen hun eigen waarnemingen en nemen dat als waarheid aan. Sommigen komen over als zo overtuigd dat ze me alles kunnen laten geloven… Uiteindelijk is het belangrijk dat iedereen zijn eigen ‘propere’ waarheid hierin vindt.
Ik blijf me dagelijks verbazen over het aantal afhankelijkheden die ik zonder bijzondere reden van buitenaf heb opgenomen. Nu ben ik erg dankbaar dat ik me er al van bewust ben, een eerste stap die ik iedereen toewens!
Ik vermoed dat iedereen die in een relatie zit het kent. Ik wil uit eten gaan, een complimentje krijgen, wat tijd samen doorbrengen, verder werken aan de relatie… en het gebeurt gewoon niet. Ik blijf altijd de hoop behouden, nu het komt niet. Vaak is de eerste stap, om dan de ander de schuld te geven en er heel boos over te worden, in de hoop dat dit dingen zal veranderen. Tijdelijk is dat een mogelijke oplossing, op de langere termijn is het vaak niet de oplossing. Sommige relaties lopen hierdoor op een gegeven moment zelfs stuk, om vervolgens in een andere relatie vaak hetzelfde (of een variant) scenario mee te maken.
Sinds mijn aangepaste manier van eten, als iets niet gaat zoals ik wil is mijn eerste reactie altijd even bij mezelf te rade gaan. Vaak heb ik moeten besluiten dat in die gevallen mijn communicatie niet goed was en onduidelijk over wat ik verwacht. Iedereen kent waarschijnlijk wel de genadeloze valkuil, je moet me aanvoelen en weten wat ik verwacht. We verwachten dan iets wat we vaak zelf niet weten en toch gaan we er vanuit dat onze partner dat wel weet. In de reeks, dingen moeilijk maken, is dit waarschijnlijk nummer één.
Voor mij was het dus duidelijk dat ik mijn behoeften beter moest leren kennen, en wanneer ik ze ontdekte, moest ik ook leren ze zo duidelijk, transparant en vrijblijvend mogelijk aan mijn partner mee te delen. Theoretisch klinkt dit eenvoudig, ik moet zeggen dat het heel wat tijd vergt en ik beschouw het vandaag nog steeds als een werk in uitvoering. Iets waar best vrij open over gecommuniceerd wordt, got it 😉.
Natuurlijk hoor ik dan vaak, ja maar als ik dan zo mooi mijn verwachtingen uitleg, verliest het zijn spontaniteit. Ja zeker, nu dan kom ik waarschijnlijk het dichtst in de buurt van de verwachtingen die ik heb. En dan kunnen we het natuurlijk een beetje over die verwachtingen hebben. Waar komen die vandaan? Heel vaak, zo niet altijd, uit scenario’s die we van iemand anders hebben gehoord, in een boek hebben gelezen, in een film hebben gezien… en het lijkt me zo zalig om dat zelf mee te maken. Zonder enige communicatie is de kans heel klein dat zoiets zich spontaan aandient. Als dat het geval is, prijs jezelf dan gelukkig dat je zo’n geluk hebt, want de kans dat het gebeurt is vrij klein zonder communicatie.
Ik vond toen de kunst om ervoor te zorgen dat ik die verwachtingen en verbeeldingen niet meer had. Het eenvoudigste leek mij hierin om me los te koppelen van de scenario’s die ik van iemand anders hoorde, in een boek las, in een film zag…en ze gewoon te accepteren als leuk voor de ander, als inspiratie…en er verder geen aandacht aan te besteden. Daarnaast was het ook belangrijk om er niet meer naar te zoeken. Want vaak betrap ik me erop dat als ik een romantisch diner wil, ik dat vaak ergens gezien heb, of op zoek ga naar informatie over een romantisch diner en dat het zich dan vastzet in mijn verwachtingspatroon. Dus ik ben gestopt met zoeken en wat zo bij me opkwam, als informatie, heb ik eerder gebruikt als mijn eigen inspiratie.
Als ik in het moment leef, is er heel weinig mis met die benadering en het voelt heel heerlijk. Nu gebeurt er daardoor niet meteen wat ik graag had gewild, ik zit met een neutrale energie en het zeer opgewonden gevoel, dat ik als energiek zag, is helemaal niet aanwezig in de verhouding die ik gewoon ben. Natuurlijk is de ander er om mij precies dat te laten ervaren wat ik moet ervaren. En ook al weet ik dit heel goed, het is toch zo hartverscheurend moeilijk te accepteren. Dus soms zijn er situaties waarin ik buiten mezelf ga, dingen opleg of afdwing, dingen ervaar en één ding is duidelijk, dit is alleen voor mij (nu is dat natuurlijk nooit zo). Dus ik creëer de illusie dat ik de controle heb en alles in eigen handen heb.
Toen ik daar nog in geloofde, de illusie had dat ik alles in eigen hand had en controleerde, zei een vriend eens tegen mij: Weet je dat wel zeker? Natuurlijk antwoordde ik.
Toen begon het, hoe controleer je en heb je controle over;
Het feit dat je hart klopt?
Het feit dat je ademt?
Het feit dat je spijsvertering werkt?
Het feit dat je huid geneest bij een wonde?
…
Ik moet zeggen dat ik me na die oefening vrij snel realiseerde dat er maar weinig is, als ik al, iets controleer. Natuurlijk is het beangstigend om tot het besef te komen dat ik niets beheers of onder controle heb. Ik zou zelfs kunnen zeggen dat de zin van het leven wegvalt. Nu valt de zin van het leven waarschijnlijk ook weg, als ik alles volledig zou ervaren zoals ik dat wil. Dat gaat ook in tegen de evolutie en energie van de natuur.
Dus die verwachtingen van de partner, is eigenlijk iets dat alleen mij aangaat en een verhaal dat ik mezelf vertel. Misschien als ik het mezelf positief vertel, ervaar ik het positief, en als ik het mezelf negatief vertel, ervaar ik het negatief. Want wat we geloven wordt om één of andere reden vaak onze realiteit en waarheid.
Ontdek, dat diep in jou een waarheid ligt die alleen jij kent en die bij jou past.
Met mijn aangepaste manier van eten, naast alle andere voordelen, ging ook mijn energieniveau omhoog, en mijn natuurlijke drang om te sporten nam alleen maar toe. Toen COVID veel sporten op een laag pitje zette, of zelfs helemaal verbood, maakte ik er een punt van om dagelijks met de hond te gaan wandelen. In het begin leek dat vooral uit empathie voor de hond, maar al vrij snel kwam ik erachter dat ik er ook een enorme positieve kalmteboost van krijg, uit zo’n wandeling. Het was niet meer duidelijk of ik dit niet ook vooral voor mezelf deed. Het moet een combinatie van beide zijn besloot ik.
Sinds bijna 2 jaar, heb ik er dus een punt van gemaakt om dagelijks met de hond (of als zij er duidelijk geen zin in had) of alleen, minstens een uur of 5 kilometer per dag te wandelen. Ik geniet van het buiten zijn, de natuur en natuurlijk de ontmoetingen die ik tijdens zo’n wandeling maak. Natuurlijk ontmoet ik mensen met soortgelijke ideeën, natuurlijk ontmoet ik mensen die mij regelmatig opmerken en natuurlijk ontstaat er een verbinding, al is het maar een blik naar elkaar, of uitwisseling van een lach.
Ik heb mensen leren kennen die ik in de voorgaande bijna 20 jaar dat ik hier woonde nog nooit had gezien, laat staan gesproken. Hele leuke ontdekkingen, ontmoetingen en gesprekken volgden en nu nog steeds. Dat gold ook voor onze hond, die nieuwe vrienden maakte, en tegen sommige andere honden ook duidelijk aangaf dat ze liever niet met hen wilde spelen. Ieder zijn vrije keuze, met sommigen kunnen we gewoon beter overweg dan met anderen, geen geweld voor nodig, gewoon duidelijk communiceren, wat onze hond zeker deed.
Ik begon steeds meer verschillende wandelingen in de omgeving te maken, en liet de hond dan soms vrij kiezen, welke wandeling ze vandaag het liefst deed. Op die manier ontdekte ik paden, waarvan ik voordien geen weet had. De mooiste in mijn omgeving is zonder twijfel ‘Het Rosdel’ bij Hoegaarden. Een stukje natuur dat dankzij ‘Natuurpunt’ in zijn pure staat wordt gehouden.
In de weekends, als ik wat meer tijd had, begon ik wat grotere en andere wandelingen te maken. Na een tijdje zo regelmatig op zondag gewandeld te hebben, kon ik alleen maar terugdenken aan mijn ouders die dit ook deden toen ik klein was, en de confrontatie van, wordt ik oud, kon niet wegblijven. Nu geniet ik er zo van dat ik er eigenlijk niet meer wakker van lig of het nu oud worden is of niet en gewoon geniet zoals het moment zich aandient.
Om wandelingen in mijn buurt te ontdekken gebruikte ik 2 dingen:
Ik nam straten die ik nog nooit eerder had genomen en was erg nieuwsgierig in mijn ontdekkingen. Soms toonde een controle met google maps, me nieuwe of andere mogelijkheden.
Een andere weg die ik ook nam, was het gebruik van de App Wikiloc. Met deze App ontdekte ik nieuwe paden, wandelingen en natuurwonderen niet ver van waar ik woon. Zeker een aanrader.
Ga op ontdekkingstocht, bewandel wegen die je nog nooit bewandeld hebt en waar je toch nieuwsgierig naar bent, of laat je leiden door de Wikiloc App.
Het heeft me doen ontdekken dat er zoveel schoonheid recht onder mijn ogen is, waar ik het vaak achter de horizon van mijn uitzichtpunt zocht. Zie de schoonheid in alles, hoe dichterbij, hoe kostbaarder het is.
De beste versie van mezelf worden (maken), hoe doe ik dat?
Natuurlijk verwijs ik altijd naar mijn aangepaste manier van eten, de basis van mijn website, want dat is wat het mij allemaal stap voor stap heeft helpen realiseren. Nu kan ik het misschien ook op een andere manier bekijken, en dan zou ik snel zeggen dat ik de beste versie van mezelf ben als ik het externe niet de schuld geef.
Wat bedoel ik met niet de schuld geven aan het externe?
Als iemand enorm veel lawaai maakt! Als iemand irritant is! Als iemand tegen mijn auto aanrijdt! Als iemand me uitscheldt! … Ik kan waarschijnlijk nog uren doorgaan in die richting, dan is dat hun schuld, toch? Dit is precies wat ik bedoel met de schuld geven aan het externe. Zolang ik zulke opvattingen handhaaf, kan ik in mijn ogen niet de beste versie van mezelf zijn. Dan neem ik het standpunt in dat het een externe fout is en dat het extern moet worden opgelost.
Ik ben degene aan wie lawaai stoort, ik ben degene die iemand irritant vindt, ik ben de auto waar tegenaan gereden is, ik ben degene die uitgescholden wordt… al deze voorbeelden zijn niet extern, ze hebben 100% betrekking op mij. Hoe meer ik me richt op mijn innerlijk, hoe beter ik zal zijn.
Dan begin ik natuurlijk in de richting van, ik ben op mezelf gericht, maar ik hoor wel dat lawaai, ik vind het wel irritant, mijn auto is beschadigd, ik word wel uitgescholden… Het is een goed begin om op mezelf gericht te zijn. Nu een stap verder, is interesse tonen in wat er om me heen gebeurt. Als ik spreek zeg ik de bovenstaande dingen, ik zeg wat ik al weet, als ik luister en vragen stel wordt het interessant.
In veel gesprekken gaat het over mij en zo niet dan draai ik het in die richting; wat ik heb meegemaakt, mijn kinderen, mijn familie, mijn vrienden… Als ik vanaf nu vooral luister, vragen stel, interesse toon in de ander en in elke situatie zijn mening respecteer. Is dat niet een goed begin? Er is ruimte voor mijn mening als er om gevraagd wordt. Wil ik ze uiten ook als er niet naar gevraagd wordt, misschien is een dagboek of een website dan een oplossing? Als ik luister leer ik, als ik vertel zeg ik wat ik al weet.
Het is ook belangrijk om de beste versie van mezelf te zijn en een open geest te houden. Met vrijwel geen, of in ieder geval zo min mogelijk vooroordelen. Vraag ik me iets af of heb ik een vermoeden, wel dan stel ik de vragen in een open gesprek om dat vermoeden weg te nemen en ik zal mijn waarheid ontdekken.
Als ik naar mezelf kijk, is het ook interessant om te zien aan welke negativiteit of vooroordelen ik wel of geen energie geef. Ook al voel ik op veel punten dat het heel goed gaat, toch zijn er vaak dingen waar ik van nature geneigd ben negatieve energie aan te geven. Ik schrijf deze soms wel op, op een bepaalde dag observeerde ik:
Boeren die pesticiden op de velden sproeien.
Kachels in huis die op hun heetst staan met de dampkap op de hoogste stand.
De nieuwe lock down regels, waar we nog steeds niets aan de basis hebben gedaan en we blijven maar rondlopen als cowboys.
…
Nogmaals, dit zijn externe punten. Dus ik begon er naar te kijken als, ik doe mijn deel, mijn best en verder laat ik het los, mijn energie erin verandert niets. Ik ga ervan uit dat we leven wat we moeten leven.
Ik ontdekte ook dat minder denken en meer zijn, een enorme stap in de goede richting was.
Natuurlijk probeer ik steeds meer met mijn hart te leven en niet puur op mentaal denken. Nu betrap ik mezelf er nog vaak op dat het hoofdje soms op hol slaat, en hard werkt voor iets waar het niet voor hoeft te werken…en waarschijnlijk nog veel meer waar ik me niet bewust van ben. Mijn hart zal de weg wijzen, en al de rest kijk ik gewoon toe.
In plaats van altijd de calimero te zijn, het slachtoffer, probeer ik steeds meer met de ogen te kijken dat alles voor mij gebeurt en niet tegen mij zoals ik vroeger zou hebben gekeken. In elke situatie kan ik zeggen: “Ik vraag me af hoe dit beter gaat worden“. Nieuwsgierigheid is een echte drive voor een super plezierig leven. Vragen stellen, erover praten, helpt om er constructief uit te komen.
Voor wie iets concreters wil om de beste versie van zichzelf te zijn, kan ik ook de 6 Pilaren van Bhakti Yoga aanraden – verbinding maken met onze bron van liefde:
Ik zal geen kritiek leveren op andere
Ik ben verdraagzaam
Ik neem geen aanstoot (en zeker niet persoonlijk)
Ik bied snel mijn excuses aan
Ik zie het goede in anderen en ik laat het hen weten
Ik ben dankbaar en hou een lijst bij van mijn zegeningen.
De beste versie van onszelf is al volledig geïntegreerd in onszelf, het is genoeg om ernaar te kijken en het waar te nemen!
De meeste boeken die ik gelezen heb zijn altijd een zoektocht geweest naar meer informatie en mijn waarheid. In het boeddhisme wordt deze manier “cintāmayā paññā” genoemd, kennis die verkregen wordt door boeken te lezen, erover na te denken, en er zelfs zin aan te geven. Ik ontdekte dat het misschien niet de ware kennis is. Want de hulpmiddelen die de logica toepast om na te gaan of de aldus verworven kennis waar is of niet, zijn niet waterdicht. Logica heeft haar beperkingen.
Hiermee wil ik niet zeggen dat boeken niet goed voor mij zijn. Ze helpen me op een bepaald moment om mijn ogen te openen, om me bepaalde dingen of standpunten te doen inzien … nu brengen ze me niet tot mijn ultieme waarheid. Soms kan ik voor sommige onderwerpen zo in beslag genomen worden, dat ik maar blijf lezen en lezen over een bepaald onderwerp, zonder echt enige vooruitgang te boeken of tevreden te zijn met mijn kennis.
Soms vergaar ik mijn kennis door wat het boeddhisme “sutamayā paññā” noemt. Kennis opgedaan door naar anderen te kijken of luisteren. Dit is kennis uit de tweede hand. Ik zie iemand iets eten, zijn ogen stralen, hij heeft een grote glimlach op zijn gezicht en ik neem aan dat wat hij eet wel lekker moet zijn. Nu kan men geen echt begrip hebben zonder het zelf te ervaren.
Dit bracht mij tot wat het boeddhisme “bhāvanāmayā paññā” noemt, kennis die een deugdzaam mens op ervaringsniveau verwerft en wijsheid wordt genoemd. Van de drie soorten “paññā” hecht de Boeddha veel belang aan “bhāvanāmayā paññā.” Dit is ook wat ik op mijn pad heb mogen ervaren.
Het begon met nieuwsgierigheid en ik begon boeken te lezen over het onderwerp voeding. Hierdoor kreeg ik “cintāmayā paññā”. Ik begon ook anderen over voeding te ondervragen, hun informatie logisch te interpreteren, en op deze manier verkreeg ik “sutamayā paññā”, het is pas toen ik zelf met de dingen aan de slag ging en begon te ontdekken, dat mijn echte waarheid naar boven kwam: “bhāvanāmayā paññā”.
Zo ging ik van onderwerp naar onderwerp, van voeding, relaties, communicatie, mindfulness, slaap, zelfontwikkeling, rituelen, verband tussen lichaam en geest, beweging, waarheid, liefde, geloof… waardoor ik me uiteindelijk realiseerde dat dit alles in mij zat, dat ik er alleen niet naar op zoek was. Of niet op de juiste plaats.
Ik ontdekte dat ik gelukkig altijd na een tijd uit een bepaald schema stapte (niet bleef lezen, niet bleef zoeken…) om de volgende stap te zetten…. Soms kan ik inderdaad wat langer blijven hangen voor bepaalde onderwerpen, en voor andere ga ik meteen naar “bhāvanāmayā paññā”.
Voor mijn eigen zelfontwikkeling heb ik kunnen vaststellen dat dit het belangrijkste is. Dingen beginnen te doen, dingen beginnen te ervaren…. Vandaag ben ik op een punt gekomen dat ik niet meer echt hard op zoek ga naar informatie. En zulke boeken die me op een bepaald punt op mijn pad wel geholpen hebben, vandaag geen dingen meer zijn van datgene waar ik naar op zoek ben.
Op de weg naar mijn innerlijke wijsheid was “Een kalme geest – Shoukei Matsumoto (978-94-013-0466-5)” het laatste boek dat op mijn pad kwam. Ik koop altijd boeken bij een plaatselijke onafhankelijke boekhandel in Namen (ik probeer ook de plaatselijke handel te steunen voor de internationale handel). Ik zei dat ik dit Nederlandse boek niet op hun website kon vinden, en vroeg of ik het toch kon bestellen. Ze legde me uit dat dit normaal is en dat ze alleen in de winkel verbinding kunnen maken met de Nederlandse database.
Terwijl ze het aan het bestellen was, dook plotseling het boek op dat mij door een liefdevolle vriend was aangeraden, en dat heb ik er maar meteen bij besteld. Ik ga dus steeds meer op dit soort natuurlijke impulsen vertrouwen in plaats van altijd maar informatie te zoeken. Ik begreep dat ik mezelf echt kan verdrinken in alles wat ik zoek, nu omdat ik het niet ervaar heb ik er niet veel aan.
Natuurlijk lees ik nog wel, alleen ben ik gestopt met lezen en zoeken naar een enorm aantal onderwerpen. Ik zoek niets meer bij het lezen, en als ik dat soms wel doe, probeer ik niet eindeloos op te gaan in het zoekproces.Vandaag heb ik moeten besluiten dat zo ongeveer alles, zo niet alles, wat ik gelezen heb, ik al wist. En voor wat ik nog niet wist, moet ik oppassen dat het mijn geloof niet aantast van wat ik misschien nog zal aanvaarden.
Alles wat ik nodig heb zit al in me.
Geloof in grootsheid. Want wat ik geloof is wat ik word.
Ik ontdekte dat op mijn ontdekkingspad tot nu toe, het krijgen van medeleven en bevestiging een grote rol spelen. Naast de mensen die ik heb ontmoet en de films die ik heb gezien, hebben de boeken hier ook een belangrijke bijdrage aan geleverd. Ik las in de taal dat ik het boek ontdekte (dit kan Nederlands, Frans of Engels zijn), nu kunnen het vaak vertaalde versies zijn of kunnen deze ervan bestaan.
Ze staan in de volgorde waarin ik ze gelezen heb, de laatste bovenaan en de oudste onderaan. Ze gaan over allerlei onderwerpen en ik heb het gevoel dat ze allemaal hebben bijgedragen aan het vinden van mezelf, de manier waarop ik me vandaag de dag voel en de ontdekkingsweg waar het me heeft opgezet. Voor mij is er geen weg terug, daar hou ik te veel van mezelf voor!
Ik hoop dat sommige boeken je kunnen helpen om te vinden wat jij zoekt!
Factfulness – Hans Rosling (978-1-473-63749-8)
De meeste mensen deugen – Rutger Bregman (978-90-8294218-7)
Een kalme geest – Shoukei Matsumoto (978-94-013-0466-5)
The Art of Living (Vipassana Meditation as Taught by S.N. Goenka) – William Hart (978-0-06063724-8)
The Quiet Mind – John E. Coleman (978-1-92870606-9)
Als ik deze onderwerpen elke week neerschrijf, ben ik me ervan bewust dat ik dingen schrijf die ik heb meegemaakt, waarschijnlijk vaak op een heel positieve manier. Dit is vaak omdat ik uiteindelijk dacht dat het een hele leuke en positieve ervaring was die ik moest delen. Nu is ze misschien niet de hele rit zo geweest en zijn er vaak moeilijke obstakels geweest. Ik probeer deze mee te nemen, hoewel ik me ervan bewust ben dat ik regelmatig onbewust het soort facebook of instagram communicatie heb. Daarmee bedoel ik, dat ik de mooiste, aantrekkelijkste foto/verhaal post die maar 5% van de werkelijke werkelijkheid weergeeft.
In deze topic, over onbewuste druk, ga ik het vooral hebben over die momenten dat het niet altijd gaat zoals ik zou denken en wat ik er aan deed. Die 95% moeilijke en zwaardere tijden, die me uiteindelijk dan toch het langverwachte en gezochte resultaat geven. Ik denk dat iedereen wel gevoelens van draaierig, duizeligheid of hevige stress kent of heeft gekend. Vaak tijdens één of andere zwaardere periode van het leven, in volle ontdekking en waarschijnlijk vaak door het in zich opnemen van dingen die niet van ons zijn.
Dit is ook bij mij regelmatig het geval en dit kan te maken hebben met werk, werktijden, geld, privéleven, partner, kinderen, vrienden, eten, huisdieren, een situatie, verandering, ontwikkeling… of een manier van handelen zoals perfectionisme. Soms kan het interessant zijn om even in een richting te kijken van, waar komt deze druk vandaan die soms ook aanvoelt als iets onbewusts. Het pompt energie uit het lichaam en zorgt er eigenlijk voor dat ik vooral wil rusten of ontspannen. Het ‘druk’ gevoel is de ene keer zo goed als weg, en de andere keer is het zo aanwezig dat het bijna het enige is waar ik aan kan denken.Vaak zijn er persoonlijke activiteiten zoals sporten, chillen… die even het hoofd op iets anders zetten en hier tijdelijk voor kunnen helpen.
Ik vond het belangrijk om me af te vragen of ik er iets aan kan doen? Want vaak kan ik alleen maar mijn best doen en de rest kan ik niet echt beïnvloeden. Natuurlijk is het makkelijker gezegd dan gedaan om los te laten. Op sommige momenten is het waarschijnlijk ook gewoon te veel, en dan moet ik zeker respect hebben voor mijn eigen.
Moeilijk schijnt ook de richting naar anderen te zijn. Vooral accepteren hoe zij denken, over mij praten en het niet op mij afreageren, mezelf blijven. Personalisatie plaatst ons in het middelpunt van de gebeurtenissen (zelfs wanneer we dat niet zijn), geeft ons het gevoel essentieel en noodzakelijk te zijn (zelfs wanneer we dat niet zouden moeten zijn), en geeft ons de illusie van controle over hoe het leven zich ontvouwt (zelfs wanneer die controle niet bestaat). De remedie tegen verpersoonlijking is empathie. Wanneer we ons inleven in een ander, zijn we geneigd minder te personaliseren omdat we niet vastzitten in ons bekrompen, op onszelf gerichte gezichtspunt.
Vaak is het ook interessant om het gevoel te bekijken vanuit zijn werkelijke belang ten opzichte van mijn ego. Met ego bedoel ik vooral het beeld dat andere mensen van mij zouden hebben. Met echt belangrijke dingen, bedoel ik: eten, warmte en liefde. 3 dingen waarvan ik persoonlijk voel dat ik ze in overvloed heb in mijn leven. Dus waarom stress, nou voornamelijk voor het ego. Opnieuw kom ik terug op de confrontatie met het loslaten van dingen die niet essentieel zijn, nu die ons om de één of andere reden raken en ons het gevoel geven essentieel te zijn. Alles wat ik ervaar gebeurt voor mij, niet tegen mij. Wees gewoon mijzelf, niets moet, gewoon “zijn” en alles zal goed komen.
In veel situaties is het vooral de druk die ik ergens van voel die het voor mij onleefbaar maakt. Een goede zoon zijn, een goede student zijn, een goede atleet zijn, een goede vriend zijn, een goede minnaar zijn, een goede echtgenoot zijn, een goede vader zijn, een goede werknemer zijn, een goede collega zijn… de lijst is eindeloos en nergens is er een handleiding van hoe het goede van dat alles dan moet zijn.
We krijgen echter wel signalen via allerlei inputs van ons lichaam. Vaak worden er opmerkingen gemaakt, die nu gewoon opmerkingen zijn, die we vaak heel persoonlijk opvatten. Waaruit we onze eigen conclusies trekken en die ervoor zorgen dat we niet verder komen. Ik ben tot de conclusie gekomen dat ik gewoon mijn hart moet volgen en al het andere opzij moet zetten. Ik ben de beste versie van mezelf die ik kan zijn en ik volg mijn hart. Als dat niet genoeg is, spijt het me dat ik niet meer kan doen op welk niveau dan ook. Ik probeer mezelf te zijn hier en nu, veel meer is echt moeilijk en niet iets wat ik zou moeten dragen.
Voor vele onderwerpen kan ik ook de meditatietechniek van het loslaten gebruiken. Ik accepteer de gedachte die opkomt, geef er geen energie meer aan en neem het zeker niet persoonlijk. Er is ook geen schuldgevoel dat ik het had moeten doen, ik heb mijn best gedaan zoals ik kon, maak het beste van elke situatie en al het andere heeft niets met mij te maken.
Dit alles heeft niets met mij te maken. Mijn geld, juist, wat is geld? Mijn stress, mezelf respecteren en doen wat ik kan, meer kan niet verwacht worden, toch? Het besef is iets virtueels, er is niets concreets en veel is iets wat ik me inbeeld en vertel. Mijn eigen zijn en met innerlijk respect het beste van mezelf geven, zijn, meer kan er niet verwacht worden en meer druk neem ik niet.
Ik hou van fietsen, probeer zoveel mogelijk dingen met de fiets te doen, en heb voor een dagtrip mijn fiets al eens meegenomen op vakantie. Buiten deze activiteiten, geen haar op mijn hoofd die eraan dacht om de vakantie met de fiets te doen. Tot COVID-19 en de regeringen in andere landen besloten het digitale corona-certificaat (DCC of in het Frans ook wel “pass sanitaire” genoemd), PCR-tests en al die dingen in te voeren. Ik begrijp de maatregelen betreffende de PCR-tests om het virus niet door te geven. Ik begrijp ze eerlijk gezegd niet zo goed met de vaccinatie, waarmee men het ook kan doorgeven en geen PCR-tests hoeft te doen. Als nu iedereen die eraan zou kunnen sterven, gevaccineerd is (want blijkbaar werkt de vaccinatie ook voor de variant), kan iemand mij dan uitleggen wat het probleem op dat punt is? Dit bracht me er dus toe om een deel van mijn vakantie in eigen land door te brengen en bracht me op het idee om met de fiets door België te trekken (ook een beetje geïnspireerd door vrienden die dit eerder dit jaar hadden gedaan).
Voor wie is dit?
Naar mijn mening voor iedereen die wel van fietsen houdt. Het enige wat misschien aangepast zou moeten worden zijn de kilometers die ik dagelijks fiets. 20-30 km is denk ik voor iedereen toegankelijk, 40-50 km is voor de meer gemiddelde fietser en alles boven de 60 km zou ik aanraden voor sportieve mensen. Dit alles natuurlijk, met een gewone traditionele fiets en niet met een elektrische fiets. Een deel van mijn familie zag dit avontuur ook zitten en zij besloten om dit met een gehuurde elektrische fiets te doen. Dus op basis van hoe ik me voel voor zo’n tocht, kan ik mijn kilometrage aanpassen en er misschien ook voor kiezen om het met een elektrische fiets te doen. Ik moet toegeven, dat ik persoonlijk, zoals op deze website te lezen valt, meer geïnteresseerd ben in de staat van mijn eigen accu en dus mijn eenvoudige mountainbike heb meegenomen.
Wat had ik nodig?
Een fiets, hoewel ik er natuurlijk ook altijd één kon huren, zoals mijn familie deed met de elektrische fiets. Waar heb ik op gelet en wat heb ik veranderd aan mijn fiets? Ik veranderde mijn zadel en zadelpen. Het zadel dat ik nam was een comfortabel zadel met gel kussentjes erin, in plaats van het sportzadel dat er normaal op zit. Het sportzadel is erg hard en blijkbaar heb ik gehoord dat dit komt omdat de fabrikant ervan uitgaan dat ik op een mountainbike toch meestal rechtop sta.
Ook heb ik de zadelpen veranderd omdat die, die erop zat te kort voor mij was. Ik vind het ideaal dat als ik op het zadel ga zitten mijn langste been net niet gestrekt is.
Naast het zadel, de zadelpen heb ik ook een bagagerek achterop gezet. Een bagagerek omdat ik niet graag met een rugzak rondrijd. Ik ging voor mijn aankopen naar Decathlon, nu ben ik daar niet echt een fan van, want soms heb ik er mijn vraagtekens bij, hoe ze op een ethische en fair trade manier tot zulke lage prijzen kunnen komen. Ik ken zelf geen enkel ethisch en fair trade fietsmerk en aan de andere kant, maakt Decathlon het natuurlijk wel voor iedereen toegankelijk en allesbehalve duur.
MTB/fietshandschoen (Active Handschoenen Heren – Fietshandschoen met korte vingers – 32€) omdat ik op mijn mountainbike een voorwaartse positie op het stuur heb. Als de fiets een meer rechtop zittende positie heeft, dan is dit waarschijnlijk niet echt nodig.
Fietstas voor op de bagagedrager, liefst zo ver mogelijk naar achteren bevestigd zodat het geen invloed heeft op het trappen (Karakorum Pro – Fietstas – drie compartimenten voor fietsreizigers – 190€) met zijn 65L inhoud is dit de top van de top in ethische en eerlijke handel. Er zijn ook goedkopere waterdichte alternatieven, terug bij Decathlon, zoals te zien op mijn gele MTB.
Fietstas voor kleine opslag en smartphone (Carbo Guide Bag II – Top bar bag voor snelle verzorging – 27€).
Fietsbroek met kussen in (Farley Stretch Bermuda Shorts Men – 90€).
Dit is alles wat ik gekocht heb en nodig vond voor de reis,
Fiets = 336€
Fiets MTB (Rock rider 520 27,5″) – 250€
Zadel (Comfort gel flow) – 40€
Zadelpen (Aluminium) – 20€
Bagagedrager (Elops Onesecondclip) – 26€
Vaude uitrusting = 339€ (vooral vanwege de fietstas, dus er zijn goedkopere versies verkrijgbaar als de prijs een probleem is)
Dus voor een totale waarde van 675€. Nu heb ik de fiets natuurlijk voor altijd, al het materiaal kan gebruikt worden voor volgende trips en andere gelegenheden.
Toen ik dit allemaal had, was het tijd om een route uit te stippelen. Ik wilde zo weinig mogelijk afhankelijk zijn van externe energie. Een dynamo-smartphone-oplader kon ik niet echt vinden dus ging ik voor het boek “Routiq – Fietsatlas België, Het meest complete overzicht van alle fietsknooppunten en het hele fietsnetwerk in Wallonië en Vlaanderen” aan 29,95€. Nog niet wetende dat de familie mee zou komen, zou ik mijn verblijven zoeken via https://welcometomygarden.org/ een non-profit netwerk van burgers die hun tuinen gratis ter beschikking stellen van trage reizigers.
Toen het boek arriveerde, ontdekte ik dat er veel fietsroutes in Vlaanderen waren en minder in Wallonië. Ik wist inmiddels ook dat mijn familie mee zou komen en er werd besloten om de eerste fietservaring in gastverblijf of hotel door te brengen. Aangezien ik vooral Wallonië gepland had, wist dat ik waarschijnlijk ’s avonds elektriciteit zou hebben gezien de geplande overnachtingen, moest ik een andere oplossing zoeken voor de routes. Ik ging voor de App Komoot die mij door vrienden was aangeraden.
Komoot is een zeer mooie oplossing (ik nam de eenmalige 30€ versie van de app), nu kwamen we op onze reis wel enkele wegen tegen die privé waren, of meer wandel- dan fietswegen. Nu dat geeft wat avontuur aan de reis. Het grootste probleem van Komoot ontdekte ik op de eerste dag. Na 50 km met GPS aan, 4G actief en scherm aan, was mijn batterij die bij vertrek 100% aangaf, leeg. De oplossing die ik vond is de “plan” trip, waar ik mijn route kan ingeven en downloaden op de telefoon. Hiervoor hoeft de 4G niet open te staan. Ik heb ook het scherm uitgezet als het een bepaald aantal kilometers rechtdoor was. Hierdoor kon ik gemakkelijk dagen tot 80 km komoot gebruiken en foto’s maken, zonder problemen met de batterij.
We deden deze keer een tocht van 6 dagen en ongeveer 350 km tot 400 km. De benen voelden elke dag perfect aan, het is enkel het zitvlak aan het begin van de dag dat een beetje pijn doet, maar dat gaat snel over.
Wat hebben we meegenomen voor deze 6 dagen?
– Identiteitskaart, andere nodige documenten (verblijfplaats details…), fietsatlas België, masker, betaalkaarten, geld en een balpen.
– Aardappelmesje, vork, mes, klein koffielepeltje en grote tupperware voor fruit/groenten voor onderweg.
– Noten, gedroogd fruit (goji, abrikoos, rozijnen…), essene brood.
– 1L water drinkbak
– Bandenreparatieset, werkhandschoenen, pomp, 2 reservebanden, kettingolie en hangslot, duck tape en 2 spanbanden (buiten kettingolie en hangslot was gelukkig niets nodig).
– Toilettas met aloë vera (voor de zon want ik gebruik geen zonnecrème), pincet, nagelknipper, vliegen/muggenpotje, tandenborstel en -borstels, tandpasta, zeep, tekentang en een rol toiletpapier.
– Mobiele telefoon oplader en koptelefoon.
– Handzeep voor de was (netepur) (niet nodig gehad).
– 6 T-shirts, 1 voor vertrek inbegrepen.
– Fietsbroek Vaude.
– 6 onderbroeken, 1 voor vertrek inbegrepen.
– Zonnepet (ik ging voor de pet i.p.v. helm, ieder zijn keuze).
– Boeuf voor in de nek tegen de zon.
– Fietshandschoenen Vaude.
– Barefoot sandalen Xero Shoes.
– 3 zakdoeken.
– Fleece pull voor kou (niet nodig gehad).
– Zwembroek.
– Korte broek (eigenlijk als het droog en schoon blijft kan ik de korte broek van Vaude van mijn fietsbroek gebruiken en heb ik geen extra korte broek nodig).
– Regenjas.
– Grote handdoek en washandje.
Dit alles ging perfect in de 2 tassen van 15L op mijn fiets, mocht ik voor https://welcometomygarden.org/ gegaan zijn dan had ik dit ook nodig gehad voor het slapen, boven op mijn bagagedrager: muts (voor de kou), slaapzak, termo matje, slaapmatje en tent (gaat perfect in Vaude tas).
Het was een prachtig avontuur en een heel bijzondere ervaring die ik iedereen aanraad. Je kunt zelf afstanden kiezen, zelf verblijf kiezen, zelf type fiets kiezen… zoveel variabelen maken het echt voor iedereen toegankelijk. Nu zou ik persoonlijk aanraden om bepaalde variabelen misschien buiten je comfortzone te nemen, dat maakt het des te meer een avontuur om nooit te vergeten.
Ben ik iets vergeten, zijn er nog vragen, heb je nog tips… laat het me zeker weten.
Recente reacties