Sinds ik voor het eerst over COVID-19 hoorde en vandaag de proporties zie die dit aanneemt, is er een vraag die ik mezelf blijf stellen; “Wat leren we hiervan en hoe komen we er sterker uit?” Ik zie wel maatregelen op korte termijn, zoals afstand houden, geen direct contact, een mondmasker dragen… nu hoop ik dat dit niet het nieuwe normale wordt en dat we wat langer kijken dan onze neuzen lang zijn, vind je niet?
Het is mijn persoonlijk standpunt dat ik ga proberen uit te leggen en toe te lichten in deze meerdelige serie. Dingen die ik heb geobserveerd en wat ik als een strikt minimum zou beschouwen om te realiseren. Natuurlijk hoop ik dat mensen in de gemeenschap iets creatiever zijn dan dit en nog verder gaan dan dit.
Om te beginnen wil ik graag schetsen waar mijn informatie over COVID-19 vandaan komt, niet onbelangrijk in het verhaal.
Sinds ik in 2000 mijn ouderlijk huis verliet, kijk ik geen tv meer buiten soms een film of een sportwedstrijd. Sinds 2006 luister ik ook niet meer naar de radio, zelfs niet in de auto. Ik heb nooit een krant genomen en rond 2010 heb ik me ook afgemeld van alle nieuwsbrieven per e-mail. Ik behield enkel “breaking news”, waarvoor ik me in 2015 ook heb afgemeld.
Vanaf 2015 ben ik wel begonnen met het delen op social media wat ik dacht te moeten delen. Nu zelf keek ik naar enkele berichtjes en zou dan het zelf vlug uitzetten, want al te veel zou het niet resoneren met mij.
Ik ben dus niet op zoek naar nieuws, ik leef mijn leven en het nieuws dat me moet bereiken, bereikt me. Dit nieuws bereikt me via mensen om me heen, familie, vrienden, collega’s, mijn werk (internationaal)… en wat ik in mijn dagelijks leven waarneem.
Ik ben dus waarschijnlijk een vreemdeling als het gaat om het weten van nieuws, en de visie die ik hier geef is rekening houden met het feit dat ik niet veel informatie van buitenaf heb. Misschien een andere visie die misschien ook een positieve bijdrage kan leveren?
Laat ik deze serie beginnen bij het begin, van waar en hoe komen we eigenlijk aan deze COVID-19?
Uit de informatie die ik heb gehoord, komt het uit China en is ontstaan door het eten van exotische dieren. In dit geval worden blijkbaar schubdieren gezegd, nu er worden ook wel eens vleermuizen vernoemd.
De mensen die het eten, moeten in extreme hongersnood verkeren zonder andere oplossing, toch? Dit is geen dier dat je ziet en waarvan je zegt, dat ga ik hier even rauw verslinden. Dit gaat smaken! Trouwens, zijn er dieren (zelfs in België) die ik rauw wil verslinden? Ik kan er geen bedenken. Nu ik de industriële teelt van vlees zie deze dagen, ben ik blijkbaar een van de enige die er zo over denkt.
Een eerste normale maatregel hieruit lijkt me een verbod op het eten van (exotisch) vlees, nietwaar? China zal een “tijdelijk” verbod invoeren. Hou je me voor de gek, na wat we vandaag zien hebben we het over “tijdelijk”, en als het vergeten is beginnen we gewoon weer opnieuw? Ik denk dat dit punt gewoon veel meer aandacht verdient.
Bovendien, als de mensen waar dit vandaan komt echt zo’n hongersnood hebben, dan moet er dringend iets aan gedaan worden, niet? Natuurlijk kan ik me dat alleen maar voorstellen en heb ik geen echte ervaring, maar ik denk nog steeds dat als ik samen met een schubdier in een cel zou worden gezet, ik eerder zou sterven van de honger met een vriend naast me, dan te gaan denken om die vriend op te eten en nog wat langer in leven te blijven. Nu heb ik de situatie niet meegemaakt, dus ik heb geen recht van spreken. Als deze mensen in zo’n situatie verkeren dat ze die stap nog steeds nemen, dan moet er toch dringend iets aan die hongersnood worden gedaan? We kunnen toch niet toestaan dat er in 2020 zo’n onmenselijke situatie bestaan?
En als het geen hongersnood is, gewoon iets wat ze dagelijks eten, dan moet er toch iets gedaan worden aan onze geestelijke gezondheid en ontkoppeling van de werkelijkheid? (Iets wat waarschijnlijk overal ter wereld toegepast zou kunnen worden) Ik moet het lijden dat ik zelf aan andere levende wezens aanbreng onder ogen durven zien. Ga niet voor een paar euro naar een fastfoodrestaurant om een hamburger te kopen, ga naar de wei en dood het varken of de koe en eet zo de hamburger. Ik denk dat de populariteit van de hamburger lichtjes zal dalen. Ik heb ook het vermoeden dat degenen die de meeste hamburgers eten, veel problemen zullen hebben om nog maar alleen de koe of het varken in het wild te vangen.
Of het nu gaat om de Spaanse griep, SARS, SARS-CoV-2… blijkbaar komen ze altijd voort uit onze omgang met dieren. Misschien wordt het tijd dat we onze relatie met dieren in twijfel trekken en toegeven dat we mis waren? Welke acties worden er in dit verband ondernomen? Wie neemt er zelf al zijn persoonlijke acties hieromtrent? Ze zijn nog niet tot aan mijn oren gekomen, laat het mij weten. Ik ben echt geïnteresseerd in een betere toekomst dan het nieuws dat tot nu toe aan mijn oren komt.
Eet totaal anders als mainstream, staat vol met tatoeages, neemt koude douches en nu gaat hij ook op blote voeten lopen, waar gaat dat heen Steven? Ik weet niet waar het naartoe gaat, ik kan alleen maar zeggen dat ik heel erg van dit leven hou.
Tot 2014 lette ik niet echt op mijn voeten. Het enige wat ik waarschijnlijk heb gedaan in mijn jeugd is proberen schoenen te vinden die ik hip en mooi vind. Ik had wel tenen die de neiging hadden om samen te vouwen (hamer- of klauwtenen). Misschien omdat ik soms schoenen kocht die te klein waren voor mijn voeten en misschien zat er ook wel een genetische kant aan. Was ik niet de enige in de familie die dat had?
Tot 2014 was dat het, daarna begon ik er echt steeds meer aandacht aan te besteden en thuis stapte ik in de zomer en de winter steeds meer op blote voeten. Ook ben ik geleidelijk aan op blote voeten in de tuin gaan lopen en geniet ik heel erg van de verbinding die het me met de grond geeft. Het voelde als een extra gevoel (gevoel door de voeten) dat ik tot dan toe had genegeerd.
Iets wat ik ook ontdekte, is dat door mijn meer open communicatie en het in vrede zijn met mijn gevoelens, de genetisch gefixeerde tenen als het ware begonnen te veranderen. Ze werden vlakker en er was ook meer ruimte tussen hen. Iets wat in de reflexologie als een normaal fenomeen werd beschreven. Dus mijn voeten gaven een teken van wie ik als persoon ben? Fascinerend, is het niet!
Buiten trok ik mijn schoenen steeds weer aan, aangepast aan mijn activiteit (stadskleding, wandelen, basketbal, voetbal…). Het was juist een beetje anders voor bergwandelen. Als kind ging ik de eerste 14 jaar van mijn leeftijd op vakantie naar Oostenrijk en ik ken natuurlijk de traditionele bergschoenen. Ik denk dat ik ze zelf nooit echt heb gehad. Vanaf 2014 is het voor mij terug een waar genoegen om in de bergen te zijn. Ik probeer sinds dan de bergen altijd mee op te nemen in onze vakanties en nogal wat bergwandelingen te doen. Moet ik daar nu bergschoenen voor kopen? Aangezien het minimalisme al een beetje was doorgedrongen, had ik geen zin om een extra paar schoenen te kopen voor een bergwandeling.
Dus ik begon te wandelen met mijn loopschoenen. Tijdens de wandelingen wezen voorbijgangers me vaak op mijn schoenen, die volgens hen helemaal niet geschikt waren voor de wandelingen die ik maakte. Ik heb inderdaad een aantal mooie houdingen ervaren om me rechtop te houden, nu had ik een zeker gevoel van souplesse (grotendeels door yoga) en aanpassing aan de situatie die me heel goed hielp met mijn loopschoenen in de bergen. Ik realiseerde me dat, als ik bergschoenen zou kopen, die soepelheid en aanpassing voor mij niet meer zou gebeuren, gezien het feit dat de belangrijkste reden van de bergschoen is om te beschermen. Dus bleef ik met mijn loopschoenen wandelen door de jaren heen.
Nu het lopen op blote voeten thuis binnen en buiten standaard is geworden, trek ik maar zelden schoenen aan thuis. In augustus 2019, terug op de Rich Roll podcast, hoorde ik Rich spreken met Tony Riddle, die op blote voeten loopt. Aan het einde van de podcast zei Rich dat hij met Tony zou lopen, niet op blote voeten, maar op zijn vivobarefoot. Ik dacht dat zo’n schoen iets zou zijn om mijn blote voeten gewoonte buitenshuis voort te zetten.
In Brussel was er een winkel, waar ik een paar kocht om mee te lopen. In de winkel kreeg ik te horen dat ik het rustig aan moest doen, als mijn lichaam al 40 jaar gewend is aan het dragen van een gewone schoen, duurt het even om me aan te passen aan deze nieuwe vorm van schoenen die ruimte geeft aan de voet en de tenen om contact met de grond te hebben.
Ik heb geen aandelen, of commerciële doeleinden in het bedrijf, ik kan zeggen dat de schoenen een ware ontdekking waren. Ze mogen dan wel niet zo mooi zijn als andere schoenen, nu is het gevoel in hen groot. Ik heb nog nooit zoveel verschillende oppervlakken ontdekt en nog nooit was het wandelen en lopen zo’n leuke ontdekking activiteit.
Ik heb nu een paar om buitensporten te doen die de schoenen behoorlijk vuil maken en ik heb twee paar dat ik elke dag meer als stadsschoenen gebruik (zelf op kostuum). Onlangs heb ik zelfs een heel wandelweekend met hen gedaan in klein Zwitserland (Berdorf) in Luxemburg en ik ben zeker van plan om er mijn bergwandelingen in de Franse Alpen tijdens de zomervakantie mee te doen!
Tijd en gebeurtenissen die zich voordoen in de tijd, zijn iets heel bijzonders in het leven. Om dit te illustreren, begin ik met de meer dan 2000 jaar oude parabel van de Chinese boer.
Er was eens een oude Chinese boer (塞翁失馬) die in een jaar tijd kleine bedragen spaarde om een nieuw paard te kopen. Een dag nadat de boer het paard had gekocht, liep het weg.
Zijn buurman uitte zijn verdriet, maar de boer zelf was rustig. “Ik hoop dat je over dit slechte nieuws heen komt” zei de buurman.
“Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is” antwoordde de boer.
De volgende dag keerde het paard uit zichzelf terug naar het huis van de boer, gevolgd door een kudde wilde paarden.
De buren kwamen en schreeuwden het uit: “Wat een geluk voor jou!”
“Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is,” antwoordde de boer en ging verder met zijn werk.
Terwijl hij probeerde een van de wilde paarden te temmen, viel de zoon van de boer en brak zijn been. De boerin was erg overstuur: “We zullen al ons extra geld moeten uitgeven aan het gebroken been van onze zoon. Wat een vreselijk nieuws”.
Opnieuw antwoordde de boer: “Misschien, ik kan niet zeggen of het goed of slecht nieuws is.”
Een maand later kondigde de koning een oorlog aan tegen het buurland. Verwijzend naar een gebrek aan soldaten, beval de koning alle capabele mannen in het land zonder excuus in het leger te zetten. De zoon van de boer werd gespaard vanwege zijn gebroken been.
“Je hebt geluk dat je zoon niet is opgeroepen. De mijne kwam terug met ernstige verwondingen. Velen waren gehandicapt of gedood.” klaagde de beste vriend van de boer.
Ongegeneerd reageerde de boer: “Misschien kan ik niet zeggen of het goed of slecht nieuws is.”
Vroeger schreef ik negatieve energie toe aan alle gebeurtenissen die zich voordoen, vooral als ze zich niet voordoen zoals ik dat wilde. Het is niet waar! Waarom ik? Waarom nu? … waren dagelijkse kost. Als ik nu, net als de boer, er realistisch over nadenk, kan ik inderdaad nooit zeggen of het positief of negatief is.
Als ik een recent voorbeeld neem voor mezelf, natuurlijk, niets dramatisch of verschrikkelijks, haal het gewoon uit de stroom van het leven om te laten zien dat ik denk dat iedereen dit constant doormaakt.
Vorig jaar augustus had ik voor mezelf besloten dat ik opnieuw zou proberen om een niveau hoger in het basketbal te spelen. Van nul beginnen, alle slechte gewoontes afleren en alle goede gewoontes weer opbouwen. Voor een 40er niet de makkelijkste keuze en in augustus mis ik alle voorbereiding door al geplande vakantie.
In februari van dit jaar (6 maand later) kwam ik eindelijk rustig weer op een bepaald niveau en toen voelde ik ineens in een wedstrijd, het kootje van mijn vinger op 90° staan en kreeg het niet meer gestrekt. Een mallet vinger, en dus een spalk op die vinger gedurende 6 weken, niet bewegen en spalk niet uit doen.
Basket seizoen is gedaan op een moment dat ik er weer echt van begon te genieten. Het is ook mijn linkerhand (en ik ben linkshandig) dus voor de meeste activiteiten zal ik het merken. Ook is het, het beste om er niet te veel water op te krijgen omdat de tape los kan komen en het over het algemeen niet makkelijk te drogen is. Voor het basketbal zal ik tijdens de wedstrijden eerder een administratieve bijdrage doen vanaf nu.
En dan komt corona, het seizoen is voor iedereen voorbij en ik heb niet veel gemist.
Met corona, is één van de dingen waar iedereen op staat, was heel grondig je handen. Euh, met die spalk…
Ondertussen mocht ik deze week na 6 weken de spalk afdoen (ziet er niet uit als vinger na 6 weken), nu kan ik mijn handen weer wassen, rustig wat activiteiten doen en weer wat basket shots nemen. Een ontlading zeker…
En wat volgt er nu?
Dit is slechts een heel klein momentopname, nu ben ik er zeker van dat ik voortdurend zulke momenten meemaak en als ik er aan denk, is het inderdaad heel moeilijk om te denken in termen van goed of slecht, winst of verlies, geluk of ongeluk, voordeel of nadeel…
Vaak is de negatieve energie waar ik gebeurtenissen of tijd aan toe schrijf een verloren energie. Om het in de woorden van Morgan Freeman uit de film Lucy te zeggen: “Wij mensen zijn meer bezig met het hebben, dan met het zijn.“
In ieder geval ben ik veel meer voor mezelf gaan proberen te “zijn” en geen aandacht meer te geven aan negatieve gedachten rond tijd en gebeurtenissen, als ook niet meer rond allerlei bezittingen.
Een nieuwe betekenis komt tot leven door simpelweg te bestaan en te proberen de beste authentieke versie van mezelf te zijn. Ik hoef ook niet diep filosofisch te zijn om te begrijpen dat ik, van waar ik nu ben, het einde van het verhaal dat ik leef niet weet. Ik weet niet welke wendingen er zullen zijn. Het spreekt tot de waarheid dat ik nooit weet welke geschenken er zullen volgen op “slecht nieuws”, en het moedigt me aan om zowel goed als slecht te nemen als gewoon wat er in het leven gebeurt.
Aujourd’hui, 21 avril 2030, je me rends à Beauvechain en tant que journaliste, pour comprendre comment cette commune, autrefois connue principalement pour sa base militaire, est aujourd’hui connue comme l’une des plus grandes zones bleues (lieux ou régions où les gens vivent le plus longtemps et sont en meilleure santé) du monde.
Après de nombreuses conversations avec les habitants, il m’est apparu clairement que tout a changé ici depuis la période de confinement en 2020, suite à l’épidémie de coronavirus.
Un résident dit ;
Avant cette période de confinement, il était agréable de vivre à Beauvechain, avouez-le, c’est un endroit magnifique. Par contre, c’était très souvent chacun pour soi, juste parce que nous ne connaissions pas les autres et que nous ne prenions pas le temps de changer ça. Pendant cette période de confinement, nous étions obligés de rester près de notre propriété et je me souviens bien, il faisait beau.
Nous sommes entrés en contact avec nos concitoyens (bien sûr, nous avons gardé les 1.5 mètres de distance sociale qui nous étaient alors imposés), avec des gens que nous n’avions jamais vus et des gens que nous ne savions pas qu’ils vivaient là. Chaque jour, nous avons eu l’impression de connaître plus de gens, il y a eu un certain échange d’énergie et nous avons commencé à nous soucier de plus en plus des uns des autres. Même si la vie d’avant était amusante, elle était vraiment géniale pendant ce confinement.
Plus tard, lorsque la situation a menacé de revenir à ce qu’elle était, il semble que les habitants de Beauvechain aient très bien compris ce qu’Albert Einstein a dit un jour : “Les problèmes ne peuvent pas être résolus par le même niveau de pensée qui les a créés. Aucun problème ne peut être résolu à partir du même niveau de conscience que celui qui l’a créé. Le monde n’évoluera pas au-delà de son état de crise actuel en utilisant le même niveau de pensée qu’il a créé“.
Bien sûr, on avait goûté à cette vie meilleure et on savait qu’il y avait d’autres solutions. Des gens de tout Beauvechain se sont réunis pour développer les meilleures et les plus agréables choses qu’ils ont découvertes ici dans leur commune. Bien sûr, tout n’a pas changé immédiatement et ils ont procédé très progressivement.
Pendant le confinement, la tranquillité dans la rue était remarquable et on pouvait à nouveau laisser les enfants jouer dehors sans trop de danger.
À Beauvechain, il y a de temps en temps des avions de chasse dans les airs, maintenant il y en a qui croit que leur vie doit aller tellement vite, qu’il essaie d’atteindre la vitesse des avions de chasse avec leur voiture dans les rues. Les gens ne se connaissent pas, conduisent sans compassion et d’une manière individualiste. C’est l’une des premières préoccupations dans le changement que les gens ont apporté. Ils ont pris des mesures vraiment drastiques qui étaient certainement considérées comme très extrêmes au début et dont nous récoltons les fruits aujourd’hui.
En fait, la mise en place est très simple, les personnes, les enfants et les animaux dans les rues passent en premier (toute l’infrastructure est prévue pour la libre circulation et la marche). Il y a ensuite l’attention portée au vélo, qui peut vraiment être considérée comme un moyen de transport principal. La voiture vient en dernier. J’admets que conduire n’est vraiment pas amusant dans notre commune. D’ailleurs, la plupart des gens n’ont plus de voiture. Pour les transports en dehors de Beauvechain, un des habitants a créé un car park où l’on peut louer une voiture pour une certaine période et qui fonctionne parfaitement.
Après ce repos et tous ces gens dehors, à pied ou à vélo, le contact entre eux n’a fait que s’intensifier, on se sentait comme une grande famille. Et l’un des points suivants que nous avons abordés est la qualité de l’air. Il y avait déjà beaucoup d’arbres et de plantes à Beauvechain par rapport aux autres communes, maintenant cela n’a fait qu’augmenter, ce sont les filtres de notre air.
Bien sûr, il y avait aussi la pollution de l’air due à l’agriculture industrielle. Les engrais exagérés pour un rendement imaginaire plus élevé qui s’infiltrent dans toutes les eaux et les nombreux pesticides pulvérisés autour faisaient de Beauvechain un endroit idéal pour attraper de graves maladies.
Des plans tels que le programme “kiss the ground” ont été mis en place pour convertir progressivement les agriculteurs aux méthodes naturelles. De nombreux habitants de Beauvechain ont pu travailler dans ces fermes en utilisant cette méthode, une grande partie de ce qui est produit dans ces fermes est également destiné à la consommation locale et l’agriculteur est devenu dans la ville ce que le médecin était auparavant. Les héros qui fournit à chacun de la nourriture au juste prix. Et non plus l’homme qui est exploité pour répondre à toute la demande industrielle pour produire du sucre et de la nourriture pour les animaux dont on mange ensuite la viande (blague à part, maintenant à l’époque on ne savait pas mieux).
Grâce à ce calme et à ce changement dans l’agriculture, nous avons presque atteint une biodiversité naturelle à 100 %. Notre qualité de l’air est comme nulle part ailleurs dans le monde et, en fait, notre commune ressemble un peu à ce qui est montré dans le film : “The biggest little farm“. En conséquence, la qualité de notre eau a également augmenté très rapidement. Ici, les gens et les enfants peuvent facilement jouer dans l’eau et chaque rivière est potable.
De nos jours, il est vraiment difficile d’imaginer que la vie ici ait jamais été différente. Cela n’a certainement pas toujours été facile et nous avons dû traverser ensemble des périodes difficiles. Maintenant que je vois où nous en sommes, je suis vraiment heureux d’avoir été (après mon arrivée ici en 2004) l’un de ces nombreux résidents qui y ont cru et qui ont personnellement tout fait pour que cela se réalise.
La vie ici semble parfois s’arrêter, ou du moins se dérouler beaucoup plus lentement. Aujourd’hui, la vie ici donne tellement en retour que nous avons tous le sentiment que c’est la direction que nous voulons prendre. C’est le monde que nous voulons léguer à nos enfants.
Merci pour cette interview Steven et Joyeuses Pâques. Je regrette qu’il y ait une liste d’attente infiniment longue pour venir vivre dans cette commune aujourd’hui…
Nous essayons en effet de préserver la biodiversité qui nous a amenés ici, maintenant il n’y a rien qui vous empêche de faire de même dans votre commune, n’est-ce pas ? Le monde sera de toute façon meilleur. Nos nombreux résidents seront heureux de vous dire ce qui a marché et ce qui n’a pas marché. Dans notre commune, nous n’avons pas de biens, nous partageons avec les autres, nous vivons en harmonie avec la nature, tout est lié.
Mon site web est principalement écrit en Néerlandais, ma langue maternelle, maintenant clique sur le bouton droit de votre souris, traduction, choisis le français et voilà.
Après avoir passé toute ma jeunesse à Sint-Pieters-Leeuw, ma première résidence a été Leuven en 2000, pour après en 2004 arriver à Beauvechain. Le grand changement était surtout de s’habituer au calme comparer à la ville… il ne m’a pas fallu longtemps pour m’y adapter.
En venant de Leuven, pour visiter régulièrement les avancées de la construction de la maison à Beauvechain en 2003, je traversais le magnifique bois de Meerdael. Chaque fois, en passant par là, je me déconnectais réellement de la ville et ça m’offrais une ouverture vers la nature. Quelque chose que je ne connaissais pas encore très bien à ce moment-là. Sur ce chemin, un de mes premiers contacts avec les personnes de la commune de Beauvechain, a été;
Les Pensées d’Héloïse, un magnifique magasin de fleurs et accessoires à Hamme-Mille. Héloïse m’inspire toujours avec son chaleureux accueil dans sa boutique. La passion et l’amour qu’elle met dans son activité devraient être pour beaucoup, moi inclus, un bel exemple. Elle est une des premières, avec qui j’ai appris à donner, sans attendre rien en retour et à donner des cadeaux juste pour le plaisir de pouvoir donner, sans que cela ne doive être utile, pratique…ou peu importe les raisons. C’est une des premières boutiques dans ma vie où je payais avec plaisir.
Après ça, en étant ‘jeune’ bien sûr, le côté fête prenait le dessus sur le côté inspiration. Des super BBQ et des chouettes événements comme ‘la fête de la bière’ ont été des moments inoubliables à Beauvechain.
Bien sûr, comme un peu traditionnellement établie dans nos cultures, marié et maison, résultent assez vite avec l’arrivée des enfants. Les enfants m’ont permis au travers de l’école et de leurs activités d’être en contact avec des super-personnes de Beauvechain et ses alentours.
Le plus grand contact a été via le SC Beauvechain où j’ai même eu le privilège de passer une année en tant qu’entraineur auprès des enfants de +-8 ans. Ils m’ont fait prendre conscience de beaucoup sur moi-même. J’ai passé en leur compagnie des moments inoubliables !
Après cette jeunesse faites de multiples fêtes, de super rencontres, une petite famille et 35 ans au compteur, il était temps de m’occuper un peu plus de moi. J’ai assez vite compris, comme je le décris sur site web ici, que la nourriture pouvait être une clé pour un avenir bien meilleur pour moi. Une nourriture de qualité, à base de matière première avec le moins de produits chimiques possibles.
Assez vite, j’ai découvert la super initiative du magasin mon panier bio avec des fruits et légumes locaux et bio.
Une initiative similaire à plus petite échelle a été suivie, plus tard, par Le potager d’Élise, qui se trouvait encore plus près de la maison.
Demain, devient une réalité:
Comme vous pouvez le lire sur mon site web ici, toute cette nouvelle énergie au travers de ces aliments m’ont fait découvrir des choses incroyables sur moi-même.
Ma plus jolie trouvaille que je décris dans plusieurs articles est le yoga. Je l’ai vraiment découvert au travers du centre de yoga Santosha. Je savais dès le début que ça allait prendre une place importante dans ma vie.
Bien sûr, il y a aussi la course à pied. Je prends un réel plaisir à pratiquer avec une super initiative à Beauvechain, accessible à tout le monde et de n’importe quel niveau, Run4Fun.
Et dans cette grande commune de Beauvechain, au travers de toutes ces magnifiques initiatives et ces personnes très inspirantes, çà a certainement inspiré ma femme aussi. Elle fait sa part comme le colibri (https://www.colibris-lemouvement.org) avec la société L’envol du Colibri en proposant de la mode pour hommes & femmes éco responsable, bio, éthique et équitable.
N’y a-t-il vraiment rien de négatif à Beauvechain?
Pour moi personnellement, la quantité de pesticide et de produits chimiques dans l’air est quelque chose dont je rêverais vraiment de diminuer voir de l’éliminer. Ce n’est peut-être plus vraiment pour moi, ce sera surtout pour les générations futures à Beauvechain et certainement partout dans le monde. Je suis bien sûr pour la réorientation et le recadrage des utilisateurs à grande échelle de ces produits afin qu’ils connaissent les alternatives. C’est ensemble qu’on construit un meilleur demain, même si ça commence chacun dans sa bulle.
Merci Beauvechain et toutes les belles personnes qui ont croisé mon chemin ! C’est peut-être bien vous qui m’avez fait faire ce changement qui a changé ma vie. Merci ! J’ai hâte de découvrir chaque moment présent à Beauvechain et de découvrir des nouvelles choses que j’ignorais avant!
Mon site web est principalement écrit en Néerlandais, ma langue maternelle, maintenant clique sur le bouton droit de votre souris, traduction, choisis le français et voilà.
Op mijn trouwdag kreeg ik een prachtig boek over de kamasutra. Ik las het zeer aandachtig en het zou voor mij de referentie zijn, met betrekking tot Oosterse relaties en intimiteit. Het had van een kant een gevoel van onhaalbaar en toch uiterst aantrekkelijk. Als ik op een gegeven moment over tantra hoorde, zou ik het onbewust in verband brengen met die Oosterse manier van leven en ervan uitgaan dat het, hetzelfde is.
Toen ik mijn eetgewoonten veranderde, veranderde mijn relatie met intimiteit volledig. De algemene verbeteringen van 4 zintuigen ervaren; voelen, zien, horen en ruiken, deed me mijn manier van kijken, naar deze Oosterse traditie, herzien. Toen ik er meer informatie over zocht, vond ik alles en niets.
Omdat mijn voedsel veranderende ervaring, me erg openstelde voor nieuwe ervaringen, leek het alsof Inge en Erik van Rising Heart me op een gegeven moment uit de informatie die ik vond, aan trokken om dit verder te onderzoeken. Ze doen regelmatig verkennings avonden, waarvan ik dacht dat het een goede manier zou zijn om het te proberen. En dat was het zeker!
Het heeft me echt in contact gebracht met mezelf op een manier die ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Ik ontdekte eenvoudige dingen, die zo’n grote impact hadden, dat ik me dat niet voor kon stellen. Dingen die ik in mijn gewone leven zo hard negeerde.
Een van de zeer sterke ervaringen, is het elkaar in de ogen kijken voor een bepaalde tijd.
Het gaf me zo’n diepe en open verbinding, iets wat ik zelden eerder had meegemaakt.
Ook het geblinddoekt rondlopen in een kamer en het in contact komen met andere mensen was een geweldige ervaring. Het plaatst me voor al mijn vooroordelen en vereist duidelijk een losgelaten houding om het volledig te kunnen ervaren en van te genieten.
Ik werd er na die avond verliefd op en wilde dit verder beleven. De volgende formules die Rising Heart voorstelde, pasten niet echt in mijn schema (of ik wilde ze niet laten passen) en dus laat ik tantra een beetje aan de zijlijn staan. Het bleef mijn aandacht krijgen, nu vertrouwde ik erop, dat ik er meer van zou zien, als ik er meer van zou moeten zien.
Toen zag ik op een dag, via Aaah van Julie Du Chemin, een verwijzing naar tantra met Didier de Buisseret. Bij het zoeken naar meer informatie daarover, vond ik ook AÏON Bruxelles, dat voor mij niet zo ver weg bleek te zijn en me echt een gevoel van lieflijkheid, openheid, vriendelijkheid, speelsheid gaf… het zag er naar uit, dat alles goed voelde voor mij.
Ik zag dat ze modules hadden om tantra massage aan te leren verspreid over een weekend. Het voelde als de perfecte pasvorm, wat het zeker was. Ik volgde module 1 & 2 en ging ik in zo’n diepe verbinding met mezelf, die zo mooi is en die ik helaas tot dan toe in mijn leven heb genegeerd. Ik ontdekte hier zoveel over mezelf, heb zoveel mooie mensen ontmoet, dat als ik mijn paradijs zou moeten beschrijven, dat het zou zijn, zo niet heel dichtbij!
Het laat mij ook toe verder te kunnen verkennen met tantra in het algemeen als ook de massage. Ik vond het geweldig!
Na deze ervaring is mijn kijk op mezelf, de wereld, liefde, meditatie, mededogen, onvoorwaardelijke liefde… op een heel positieve manier volledig veranderd en daar ben ik heel dankbaar voor.
Ik vond dat tijdens dit contact met tantra tot nu toe veel geschenken worden gegeven, met veel liefde voor ieder mens op zijn eigen reis in zijn eigen tempo. Geschenken om te openen wanneer het de juiste tijd is, en laten we zeggen dat ze zich voor je openen, wanneer ze zich voor je moeten openen.
Alles wat je nodig hebt komt op het juiste moment.
Heel erg bedankt Inge, Erik, Mariane, Michael en zovele andere direct en indirect actief in dit domein om te doen wat jullie doen en ik kijk uit naar volgende ontmoetingen vol met ontdekkingen!
Zoals je hier waarschijnlijk al hebt gelezen, hou ik van sport!
Lopen, zwemmen, yoga, snowboarden … om een diepere band met mezelf te krijgen en dat geweldige gevoel na een training.
Basketbal, voetbal… om dat super gevoel van samenwerken te hebben en dat geweldige moment van plezier samen.
Sinds ik in 2014 ben begonnen met het veranderen van mijn voeding, heb ik niet minder gesport. Integendeel, ik heb de sportactiviteit die ik eerder heb gedaan verhoogd, heb meer plezier gehad, heb minder blessures opgelopen en voelde me veel beter in wat ik wel en niet kon doen.
Mijn individuele sporten zoals lopen, zwemmen… hebben zeker een link met de meer teamgerichte sporten zoals basketbal, voetbal… Natuurlijk als ik ergens in een team speel wil ik de beste versie van mezelf zijn, en weet ik dat ik er alles voor gedaan heb. Dus voor mij kan ik zeggen dat me op peil houden, zeker verband houdt met teamsporten.
Nu met de lockdown, en voor de meeste teamsporten is het seizoen voorbij. Ik zou kunnen zeggen, in plaats van de vakantie die in juni begint, begint het in april en ga ik in augustus weer aan de slag. Dat is iets wat ik niet doe, zelfs op vakantie blijf ik veel sporten.
Waarom?
Eigenlijk zijn dit in mijn geval voornamelijk mentale (en ook wel wat gevoelsmatige) redenen.
1. Ik voel me gewoon beter als ik regelmatig sport. Er wordt gezegd dat er endorfine, serotonine en dopamine vrijkomen, die er direct toe bijdragen dat ik me goed voel. Ik weet niet of het die stoffen zijn bij mij, ik weet wel dat ik me na het sporten beter voel.
2. Blijkbaar kan sporten ook het immuunsysteem versterken. Ik weet niet of het dat effectief doet. Wat ik wel weet is dat als ik me niet 100% voel en een mogelijke ziekte voel aankomen, ik er door het sporten vaak sneller en efficiënter overheen kom. Het heeft dus wel wat medische krachten voor me…die misschien in deze tijden gebruikt kunnen worden.
3. Met de leeftijd heb ik ook gemerkt, dat het lichaam me alles geeft wat ik nodig heb. Als ik niets doe, geeft het me een lichaam om niets te doen. Als ik veel activiteiten doe, geeft het me een lichaam om veel activiteiten te doen. De overgang van het ene naar het andere, moet geleidelijk en met aanpassing van de voeding gebeuren. Als ik dit te abrupt doe, liggen de blessures om de hoek. Met deze kennis van mijn lichaam is het voor mij gewoon makkelijker om een bepaald activiteitenniveau te behouden en zoals in punt 1 gezegd, daar bovenop geeft het me een goed gevoel.
4. Nu ik in een situatie als deze zit, waar niets van de toekomst duidelijk is, kan ik me echt afvragen waarom ik nog steeds aan sport doe. Ik had bovendien een blessure aan mijn hand, wat normaal gesproken een reden te meer is om in de stoel te gaan zitten. Zoals gezegd in punt 1 en 2, voel ik me graag goed en heb ik wat zelfrespect. Toen mijn omgeving me de vraag stelden, ging ik ook wat verder en ontdekte dat een deel ook te maken heeft met een gevoel van voldoening. Van kracht van wat ik allemaal kan. Een gevoel van kunnen omgaan met dingen (ongeacht geslacht, leeftijd…) die echt goed voelen en hoop geven voor de toekomst.
Ik ben een keer met de kinderen naar de Grand Canyon in Amerika geweest, waar ik een kort gesprek had met een pas gepensioneerde man die op een steen stond te puffen. Hij vertelde me dat hij zijn hele leven had gewerkt, zonder verlof te nemen om dit soort uitstappen nu te doen. ‘Now we enjoy, you see’, ‘Enjoy!!!’ om 100m te doen moet je 5 pauzes nemen en de klok in de gaten houden om te zien dat je op tijd terug bent. Mijn hoop voor de toekomst (en ik begrijp dat ik het helemaal mis kan zijn) is iets anders dan dit, zeker als het op uithouding aankomt.
Ik blijf dus sporten, uit respect voor mijn lichaam, voor het gevoel dat ik er van krijg en omdat het hoop geeft voor een actieve toekomst.
Als iemand me over 5G spreekt, krijg ik meteen het beeld van de testen die gedaan zijn waar in de buurt van die testen, blijkbaar vogels spontaan dood zijn gevallen. Ik vermoed dat dit ook het beeld is dat de meeste te binnen schiet als ik de verspreiding van de petities tegen 5G zie.
Natuurlijk moet ik laten zien dat ik het daar niet mee eens ben, petities en geweldloze demonstraties, zijn acties die ik niet moet opgeven. Nu houdt het voor de meeste mensen vaak daar op. Wat ik bijna altijd vergeet is dat als niemand ‘iets’ koopt, dat ‘iets’ niet ontwikkeld zal worden en zal blijven bestaan. Ik leef in een markt van vraag en aanbod, als er geen vraag is dan is er geen aanbod.
Ja Steven, dat begrijp ik, nu heb ik die 5G niet nodig en ik koop het niet. Echt waar?
Wat 5G betreft, ik heb die dode vogels gezien en ik koppel dat aan mogelijke identieke menselijke sterfgevallen. Gruwelijk, we zien die dood als direct, dus volledig onacceptabel en natuurlijk zijn we er volledig tegen. Wat nu, als de dood geleidelijk komt, in de vorm van een ziekte die ik niet goed ken en die ik niet weet hoe ik ze moet genezen? Als ik dan zie hoeveel van deze ziekten er vandaag de dag zijn, dan denk ik dat dit als acceptabel wordt gezien.
Dus 5G, geen probleem, ik sterf er niet meteen aan, zoniet zal het vrij snel door de wet worden verboden. Dus sterven, indirect door ziekte kan niet gegarandeerd worden dat we dat vermijden. In orde? Nee, als er een kans is dat het mensen bedreigt, moet het verboden worden.
Is dat zo?
Deze discussie heeft al plaatsgevonden voor radiosignalen, draagbare huistelefoons, mobiele telefoons, magnetrons, wifi, bluetooth, smartphones… allemaal dingen waarvan niet voor 100% kan worden bewezen dat ze geen potentieel dodelijke ziekten bij de mens opwekken of veroorzaken en toch zijn ze er. Heb ik al een röntgenfoto gemaakt bij een dokter en gezien welke voorzorgsmaatregelen de dokter neemt? Dat is waarschijnlijk omdat het onschadelijk is…
Waarom is dat? Nou, het kan niet bewezen worden dat het een ziekte veroorzaakt of beïnvloed. En dat die ziekte er niet wordt door veroorzaakt of beïnvloed, kan ook niet bewezen worden, dus het komt wel goed. Dat is tot nu toe altijd onze aanpak geweest, dus waarom zou het nu anders zijn?
Als ik vandaag tevreden ben met mijn huistelefoon en alleen met mijn PC via een ethernetkabel op het internet ga, dan zal ik een bepaald voorbeeld laten zien. Als nu een bepaald percentage van de mensen dit voorbeeld overneemt, zal er een reeks praktische kabels en speciale vaste telefoons verschijnen.
Dus ik vraag me af wie er tegen 5G is en nog steeds een smartphone heeft vandaag?
Ik kan het mis hebben, maar ik denk dat we in de buurt van 99% komen.
Wie gebruikt alleen wifi en nooit zijn mobiele data?
Ik kan het weer mis hebben, maar ik denk dat we in de buurt van 99% komen.
Wie heeft al een naar video’s via zijn mobiele data gekeken?
Ik kan het weer mis hebben, maar ik denk dat we in de buurt van 99% komen.
En wat is de reactie als de data slecht of niet snel binnenkomt?
Die kl*** verbinding, toch?
Moet ik doorgaan?
We gebruiken en kopen dingen die deze ontwikkelingen stimuleren zoals 5G op een niveau dat we zelf niet beseffen. Misschien een goed moment om een kijkje te nemen, oké, we hebben die smartphone en we gebruiken mobiele data. In hoeverre maakt dit het leven beter? Durf eens heel kritisch te kijken en vraag het je echt af? Het gaat allemaal sneller, geen twijfel mogelijk, nu dit sneller, wat draagt dat bij aan een beter leven? Worden we niet lui, onoplettend en asociaal door die constante hulp die we nodig hebben in de vorm van een smartphone?
Vandaag de dag is het dus aanvaardbaar dat er ziekten zijn die we niet kunnen genezen, zoals ouderdom, alleen komen ze al op zeer jonge leeftijd voor en sterven er kinderen of zeer jonge mensen aan. Nu er geen verband is, moeten we er niets aan doen en dat kleine dingetje dat niets aan ons leven bijbrengt, blijven accepteren. Zou het niet verstandiger zijn om toe te geven dat we een fout hebben gemaakt en dat we als mens een andere weg moeten inslaan? Of zijn we daar echt te dom voor?
Waarom denk ik dat nieuwe settopboxen een knopje hebben om de wifi uit te schakelen? Waarschijnlijk omdat er een vraag voor is. Natuurlijk zullen sommige van hen dit vragen om hun netwerk te beschermen of om een andere bezitterige reden. Een ander deel zal ook zijn omdat mensen dat wifi ding niet vertrouwen en alleen het minimum nemen van wat ze nodig hebben als ze denken dat het nodig is.
Dus als ik dingen anders ga gebruiken, meedelen aan mensen om me heen, hen aanmoedig om deze dingen ook toe te passen en de voordelen ervan uitleg. Misschien zal morgen de kabel weer hip zijn en kunnen we terug beginnen te kijken, en openlijk te praten met mensen op straat. En zullen ze snel stoppen met die 5G verder te ontwikkelen.
“… Je mag zeggen dat ik een dromer ben… Maar ik ben niet de enige. Ik hoop dat u zich op een dag bij ons zult aansluiten. En de wereld zal als één zijn …” – “imagine” – John Lennon
Ik kan me voorstellen dat als mensen deze website lezen, ze misschien denken dat alles rozengeur en maneschijn is voor mij. Ik kan iedereen geruststellen, of misschien niet, dat het zeker niet zo is. De weg is niet altijd gemakkelijk, de hindernissen zijn soms groot en moeilijk. Wat ik wel vind is dat de weg super mooi en aangenaam is om te belopen, wat vroeger anders was. Ik schreef dit bericht over nooit ziek zijn om eventueel van die gedachte van deze website af te komen en in dit bericht doe ik een tweede poging om het met een ander voorbeeld uit te leggen.
Het leven is eenvoudig, nu het is niet zo eenvoudig om alles te begrijpen met één antwoord. Of zoals Jim Carrey zei – “Ik denk dat iedereen rijk en beroemd moet worden en alles moet doen waar ze ooit van gedroomd hebben, zodat ze kunnen zien dat het niet het antwoord is…”.
Wat ik op deze weg vond, is een bijna natuurlijke manier om bijna alles te genezen. Zonder medicijnen en met alleen natuurlijke middelen zoals beschreven in de natuurgeneeskunde in deze post. Nu lees je het goed, “bijna alles“, behalve een oogziekte.
Als kind heb ik nooit echt last, of iets ernstigs aan mijn ogen gehad, totdat ik op 22-jarige leeftijd begon te werken. Ik zou een bedrijfsauto hebben voor mijn werk, nu krijg ik die pas na 6 maanden.
Als transport voor die eerste 6 maanden van Brussel naar Antwerpen leek de aankoop van een motor de ideale oplossing. Nu ben ik in augustus met mooie zonneschijn aan de slag gegaan, en 6 maanden verder bracht het me tot januari met sneeuw. Na één van die tochten in de sneeuw op de snelweg, bevroor de sneeuw op mijn vizier van de helm en was ik genoodzaakt om met een open vizier te rijden.
Enkele dagen later had ik pijn met een rood oog, waarmee ik naar de oogarts ging, die zou concluderen dat het een oogontsteking was die waarschijnlijk te wijten was aan de kou tijdens het motorrijden. Ik herinnerde me nog goed dat mijn eerste oogarts boos op me was, omdat ik mijn oog niet open kon houden van de pijn, en dus kon ze me niet goed onderzoeken. Begrijpelijk.
Toen de pijn verder ging, besloot ik naar een andere oogarts te gaan, die de diagnose uveïtis stelde. Een inwendige oogontsteking en blijkbaar iets ernstigs. Volgens de oogarts kan ik, als ik hier niet voor zorg, zelf blind worden.
Er waren allerlei medische onderzoeken en bloedtesten, nu niemand kon achterhalen waarom ik die uveïtis had. De oogarts besloot dat vermoeidheid en stress de belangrijkste factoren waren. Om het te laten genezen moest ik (soms zelfs elk uur) druppels Pred Forte toedienen en ik moest zelf een injectie Pred Forte in mijn oog krijgen omdat het niet met druppels wegging.
Vanaf dat moment heb ik regelmatig last van uveïtis, soms blijft het een paar jaar weg, soms verschijnt het meerdere keren per jaar. De oplossing, altijd een reserve flesje Pred Forte bij me en als ik het voel aankomen, doe ik druppels in mijn oog. En na vaak enkele weken en enkele flessen Pred Forte later, gaat het voorbij.
Waar is het probleem? Nou, die Pred Forte is geen natuurlijk geneesmiddel en er zit veel cortisone in. Iets wat ik weet van alles wat ik tot nu toe heb geleerd, als niet echt goed voor mijn lichaam. Dus vanaf 2014 heb ik geprobeerd een alternatief te vinden en vooralsnog zonder succes.
Ik doe echt mijn uiterste best om naar mijn lichaam te luisteren als het gaat om vermoeidheid en vind ook persoonlijk dat ik goed met stress om kan gaan door mezelf te respecteren, er met anderen over te praten en dagelijks te mediteren.
Natuurlijk kan ik het waarschijnlijk altijd beter, nu met wat ik al doe is het moeilijk om momenteel nog geen verbetering te zien.
Naast het fysieke heb ik ook de mentale kant van de dingen onderzocht. Omdat de kou me inderdaad niet veel goeds lijkt te doen, nu verder dan dat aan de fysieke kant ben ik niet geraakt en oftalmologen (heb er al 3 gedaan) kunnen me daar niet echt verder mee helpen.
Vanuit de mentale kant ben ik vooral op zoek gegaan naar:
Dingen die ik misschien gezien heb en niet goed kan verwerken.
Dingen die ik niet gezien heb en die mij beïnvloeden.
Dingen gezien die me niet het juiste beeld geven.
Proberen bepaalde angsten die in mij zitten te verwerken.
…
Ik ben ook voor mijn ogen oefeningen gaan doen, zoals beschreven in het prachtige boek “Voir la vie” van Hortense Servais, dat ik nog niet zo lang geleden gelezen heb en mij aanbevolen door een lieve vriendin.
Ik probeer ook een dagelijkse dosis kurkuma te krijgen door middel van kurkuma shots, kurkuma latte of gewoon in het eten. Ook geef ik mijn ogen ’s morgens en ’s avonds een warm dompel doek (alleen met warm water) om korstjes rond de ogen zoveel mogelijk te vermijden, omdat deze genezing van uveïtis blijkbaar tegen werken. Als het kan, doe ik ook mijn ochtend yoga buiten, naar de opkomende zon aan de horizon (niet verder dan 45°C, anders is de zon te hoog om naar te staren). Daarnaast heb ik ook al 3 dagen gevast (alleen water) om mijn lichaam in een staat van onderhoud en reparatie te brengen, nu was er voor mij geen effect op de ogen in die tijd periode. En natuurlijk doe ik ook de Wim Hof ademhalingsmethode.
Voorlopig blijft de natuurlijke remedie in plaats van cortisone voor mij nog steeds een mysterie en ik heb nog geen natuurlijke oplossing gevonden, nu 20 jaar later. En zelfs nu, waar ik bijna volledig volgens het licht leef, ga slapen en sta op met het opstaan en ondergaan van de zon, heb ik weer een gevoel van aankomende uveïtis.
Vandaar mijn bericht, en naast het delen van mijn worsteling met deze ziekte, hoop ik dat misschien ooit iemand dit zal lezen en misschien een goed spoor voor mij zal hebben of naar iemand kunnen doorsturen. Laat het me in ieder geval weten, er is geen slecht advies en ik zal u eeuwig dankbaar zijn!
Dit hangt ook samen met een gezegde dat ik sinds 2014 meer dan ondersteun, en dat is dat, “als we allemaal zouden communiceren zoals het hoort, de psycholoog en de artsen veel minder te doen zouden hebben…” we weten vaak de antwoorden, ze zijn soms moeilijk alleen te vinden en ik val vaak terug op de mensen om me heen om mijn weg te vinden.
Volgens Wikipedia, is natuurgeneeskunde “een vorm van alternatieve geneeskunde die gebruik maakt van een reeks pseudowetenschappelijke praktijken als “natuurlijk”, “niet-invasief”, en als het bevorderen van “zelfgenezing”. De ideologie en methoden van de natuurgeneeskunde zijn gebaseerd op vitalisme en volksgeneeskunde, in plaats van de op evidence-based traditionele geneeskunde. Natuurgeneeskçundige beoefenaars, raden over het algemeen af om moderne medische praktijken te volgen, met inbegrip van, en niet beperkt tot, medische tests, medicijnen, vaccinaties en chirurgie. In plaats daarvan, Naturopathische studie en praktijk vertrouwen op onwetenschappelijke concepten, vaak leiden natuurgeneeskundige diagnoses en behandelingen die geen feitelijke waarde hebben“. Behandelingen maken veelal gebruik van middelen die de natuur biedt, zoals licht, warmte, aarde, water, lucht en planten.
Natuurgeneeskunde is geen beschermd beroep en eigenlijk kan iedereen zich zo noemen. Zoals op deze blog te lezen, heeft mijn reis sinds het veranderen van mijn eetgewoonten alles te maken met het meer in harmonie leven met mijzelf en de natuur. Ik heb nooit het plan gehad om natuurgeneeskunde te studeren, nu op een gegeven moment toen ik thuis geen boek had om te lezen, kwam ik contact met een e-learning boek ‘Centre de Formation à Distance – Naturopathie – Carol Panne’, dat mijn zielsverwant hier had, om een natuurgeneeskundige beoefenaar te worden. Ik begon het te lezen en las de volledige 799 pagina’s.
Ik heb de test voor het behalen van een certificaat niet gedaan, omdat ik geen plannen heb om specialist in de natuurgeneeskunde te worden en wil alleen hier delen wat ik heb geleerd.
Hier zijn de verschillende onderwerpen die mijn aandacht trokken;
Als mens, als basis, moet ik voor 3 belangrijke dingen zorgen; Lucht, Water en Voedsel.
Er zijn 10 basistechnieken van de natuurgeneeskunde;
Voedsel
Fysieke activiteit
Ontspanning
Kruidengeneeskunde
Hydrotherapie
Ademhaling
Handmatige technieken
Reflexologie
Energietechniek
Trillingstechniek
Voedsel bestaat uit gluciden, eiwitten en lipiden. Het (voedsel) geneest niet, het helpt het auto-immuunsysteem van het lichaam om de gezondheid te herstellen.
4 belangrijke voedsel categorieën worden gebruikt in de natuurgeneeskunde;
Diuretica (laat me plassen) -> voorbeelden van planten: watermeloen, tomaten, selderij, paardenbloemen, asperges…
Laxeermiddel (laat me ontlasten) -> voorbeelden van planten: water, aardbeien, amandelen, broccoli, zwarte bonen, pruimen…
Sudoxisch (laat me zweten) -> voorbeelden van planten: kamille, wortel, olm…
Expectief (laat me spugen) -> voorbeelden van planten: tijm, venkel, marjolein…
Het woord Chakra is een Sanskriet woord dat “wiel” of “cirkel” betekent, en het verwijst naar de individuele cirkelvormige spinnewielen van energie die zich door het hele lichaam bevinden.
Het Chakra Systeem is een complex netwerk van energiekanalen die deze wielen met elkaar verbinden en is in kaart gebracht door het hele lichaam, net als een spiritueel zenuwstelsel.
Er zijn 7 hoofd- en grootste chakra’s die langs de ruggengraat lopen (niet in de ruggengraat).
Elk chakra zou op een andere frequentie vibreren en is geassocieerd met een bepaalde kleur (zeer nuttig voor chakra meditaties waarbij je de kleuren kunt visualiseren). Ze zijn ook elk geassocieerd met bepaalde emoties, organen en hun functie. Hier is een zeer eenvoudige voorstelling van de chakra’s.
#1 Wortel Chakra (Muladhara) – Gelegen aan de basis of de wortel, het perineum, deze chakra vertegenwoordigt aarding en overlevingsbehoeften zoals onderdak en veiligheid. Vaak een goede chakra om je op te concentreren als je veel reist en niet altijd een vast thuis of gevoel van veiligheid hebt. Geassocieerd met de kleur rood en met de ruggengraat, de nieren, de benen en de dikke darm.
#2 Sacraal Chakra (Svadisthana) – Gelegen bij het Sacrum, een groot stuk bot aan de basis van de wervelkolom, maar boven het stuitbeen. Deze chakra staat voor plezier, emotioneel evenwicht en seksualiteit. Geassocieerd met de kleur oranje en de voortplantingsorganen, prostaat en blaas.
#3 Zonnevlecht Chakra (Manipura) – Deze chakra, gelegen bij de buikknop, staat voor onze wilskracht en assertie, de kleur is geel en geassocieerd met de alvleesklier, de lever en de maag.
#4 Hart Chakra (Anahata) – Deze chakra, dat zich centraal in het hart bevindt, vertegenwoordigt natuurlijk liefde, gehechtheid, vertrouwen, acceptatie, mededogen en intuïtie. De kleur is groen en de bijbehorende organen zijn het hart, de bloedsomloop, de armen en de handen.
#5 Keel Chakra (Vishuddha) – Gelegen bij de keel (wat een verrassing!), gaat deze chakra over communicatie, creativiteit, waarheid en betrouwbaarheid. De kleur is blauw en de bijbehorende organen zijn de schildklier, de hypothalamus, de keel en de mond.
#6 Derde Oog Chakra (Ajna) – Gelegen in het centrum van de hersenen, op een doorsnede tussen de ogen en net boven de oren. Deze chakra vertegenwoordigt wijsheid, verbeelding, intuïtie en een vermogen om de waarheid in de wereld te analyseren en waar te nemen. De kleur is diep paars en de bijbehorende organen zijn de hypofyse, de neus, de oren en de pijnappelklier.
#7 Kruin Chakra (Sahastrara) – De enige chakra dat buiten het fysieke lichaam wordt gevonden, bevindt zich net boven de kruin van het hoofd in wat wordt beschouwd als ons “geestelijk lichaam”. Er zijn minder woorden over deze chakra omdat het de chakra is die geassocieerd wordt met een hoger bewustzijn, pure onvoorwaardelijke liefde, en een staat van puur zijn (voorbij woorden!). Er zijn geen fysieke organen geassocieerd, maar het wordt geassocieerd met het vitaliseren van de bovenste hersenen, en de kleur is een lichtpaarse of indigo, of wit.
Alles gaat over dualiteit, yin en yang, en de meridianen worden meestal genoemd in zo’n paren:
Dikke darm (arm-yang) en long (arm-yin) = Metalen element
Maag (been-yang) en milt (been-yin) = Aarde element
Dunne darm (arm-yang) en Hart (arm-yin) = Vuur element
Blaas (been-yang) en Nier (been-yin) = Water element
Drieverwarmer (arm-yang) en pericard (arm-yin) = Vuur element
Galblaas (been-yang) en lever (been-yin) = Hout element
Over de “raw whole food” levensstijl, of ook wel “raw foodism” genoemd, noemden ze het geen bevlieging van de 20ste eeuw. Ontdekte Essenen gebruikte deze levensstijl al meer dan 2000 jaar geleden. Sommige van hun leden, leefden zelfs 120 jaar. In de 20ste eeuw zijn het in feite Ann Wigmore en Viktoras Kulvinkas die met de oprichting van het Hippocrates Health Institute opnieuw de aandacht vestigen op de voordelen van deze levensstijl.
Er is ook een verwijzing naar een studie van Paul Kouchakoff, MD, over het feit dat het lichaam gekookt voedsel als schadelijke indringers beschouwt.
Een kleine samenvatting ervan =
Een klassieke en diepgaande studie over het directe effect van gekookt voedsel op het menselijke immuunsysteem.
Voorgesteld door Dr. Paul Kouchakoff op het Eerste Internationale Congres voor Microbiologie in 1930 en later vertaald en gepubliceerd door de Lee Foundation for Nutritional Research.
Het onderzoek richt zich op het fenomeen “digestieve leukocytose”, d.w.z. de toename en mobilisatie van witte bloedcellen als reactie op het eten van voedsel. Dr. Kouchakoff merkte op dat deze immuunrespons alleen optreedt wanneer het gegeten voedsel wordt gekookt en dat bovendien verwerkt voedsel (dat vaak wordt blootgesteld aan hoge temperaturen bij de bereiding ervan) een nog grotere respons oproept dan gekookt voedsel. Rauw voedsel daarentegen veroorzaakt niet alleen geen spijsverteringsleukocytose, maar kan ook voorkomen dat gekookt voedsel dit veroorzaakt, als het met dezelfde maaltijd wordt gegeten. Dr. Kouchakoff bracht vele jaren door met het bestuderen van de effecten van gekookt voedsel versus rauw voedsel op het menselijke immuunsysteem, en het blijft een groot mysterie en tragedie dat niemand zijn verrassende bevindingen heeft gevolgd.
Regelmatig (idealiter dagelijks) een vers vegetarisch sapje drinken, zal uw auto-immuunsysteem verbeteren.
Tegenwoordig nemen we in onze levensstijl vaak een vrucht aan het eind van een maaltijd, wat een heel slecht idee is. Aan het einde van de maaltijd wordt het spijsverteringskanaal sterk gestimuleerd door de maaltijd die we gegeten hebben. Op dat moment stagneert de eenvoudige suiker uit de vrucht en versterkt het gistings effect. Als de vrucht ver voor of ver na de maaltijd wordt gegeten, gebeurt dit proces niet.
Omega-3 is echt niet voldoende aanwezig in mijn huidige manier van eten en daar zal een supplement voor genomen moeten worden. Meer informatie hierover, zie hier.
Een woordje over Calcium – De beste calciuminname is een plantaardige inname. In tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zijn het niet de melkproducten die het meeste calcium leveren, integendeel zelfs. Zuivelproducten zijn erg zuur en hebben de neiging om botkalk te verarmen.
Er was veel aandacht voor essentiële oliën, die zeer nuttig kunnen zijn, nu vereisen ze veel voorzorg en gespecialiseerd advies. Nergens anders zag ik zoveel rood en waarschuwingen in het boek als bij deze oliën. Persoonlijk laat ik ze liever buiten beschouwing, gezien de mogelijke gevolgen.
Hoe zit het met de medicatie?
Wel, de medicijnen en farmaceutica zoals we die nu kennen bestaan pas sinds 1950, dus net na de 2e wereldoorlog. Voor die tijd werd de genezing alleen gedaan met producten die door de natuur werden geleverd.
De industrialisatie en het kapitalisme hebben ons alle genezende kracht die de natuur biedt doen vergeten. Het is aan de natuurgeneeskunde om die wortels terug te brengen, nu is dit natuurlijk veel tegen de farmaceutische industrie, die probeert een terugkeer van de natuurlijke gezondheid in alle omstandigheden te voorkomen.
In het algemeen zal de verbetering door natuurgeneeskunde van hoog naar laag gaan, zodat bijvoorbeeld eerst hoofdpijn ontstaat, voordat de pijn in de heupen verdwijnt.
Ook moet worden opgemerkt dat het menselijk lichaam een systeem van verschillende subsystemen is, zoals;
Circulatoire systeem – Rode bloedcellen hebben de functie van het transporteren van zuurstof en het elimineren van kooldioxide. De witte bloedcellen nemen deel aan fagocytose, die bescherming biedt tegen infecties en eliminatie door de vertering van microbiële elementen. Er is een volledige scheiding tussen het zuurstof bloed dat uit de longen komt, het bloed dat geladen is met metabolische afvalstoffen en de uitgeputte zuurstof die terugkomt uit de verschillende organen. Slagaders brengen zuurstofrijk rood bloed van het hart naar de organen en ze brengen zwart bloed, aangetast, uitgeput van het hart naar de longen.
Zenuwstelsel – De ontstekingsreactie maakt ook deel uit van het afweermechanisme. De ontsteking wordt gekenmerkt door 4 tekenen; roodheid, hitte, pijn en oedeem. Warmte en roodheid worden veroorzaakt door vasodilatatie van de haarvaten en het vertragen van de bloedsomloop. De pijn is te wijten aan de druk van de zenuwvezels en het oedeem is te wijten aan de exsudatie van het plasma.
Ademhalingssysteem – de ademhaling vervult 3 functies: het brengt zuurstof naar het organisme, het evacueert de afvalproducten, in de werking van kooldioxide en het neemt deel aan de regeling van de pH van het bloed.
Het spijsverteringssysteem – de belangrijkste functie van de spijsverteringsorganen, is het transformeren van voedsel zodat het kan worden geassimileerd en al onze cellen kan voeden. Met de lever die de rol van grote fabriek van het lichaam vervult.
Het skelet – het menselijk skelet bestaat uit 360 gewrichten, verenigd door ligamenten en pezen. Sommige worden mobiel gemaakt door spieren, fascia en glijbanen dankzij gewrichten die de beweging vergemakkelijken.
Spiersysteem – om de beweging van het lichaam te verzekeren, de houding te behouden, warmte te produceren en om fragiele edele organen te beschermen in samenwerking met de botten.
Een virus is niet in staat zich te verdedigen, dus zeer gemakkelijk te elimineren als het immuunsysteem gezond en effectief is.
De ontwikkeling van auto-immuunziekten is waarschijnlijk te wijten aan de accumulatie van verschillende oorzaken, zoals genetische aanleg, vervuiling, vaccins, medicatie of voeding.
Het is natuurlijk niet verwonderlijk dat deze systemen met elkaar verbonden zijn en dat ik op zoek moet gaan naar het complete plaatje.
Wat ik tijdens deze cursus ontdekte is dat we de meeste dingen diep in onszelf weten, we nemen gewoon niet meer de tijd om daar te kijken.
Als een kleine oefening, neem een normale dag, schrijf op wat je inademt als lucht, drinkt als water, doet om te bewegen en eet als energie.
Kijk dan naar wat je hebt opgeschreven en bepaal wat je wel en niet goed vindt.
Misschien moeten we wat meer naar dieren kijken om het te begrijpen.
“Dieren zijn de brug tussen ons en de schoonheid van alles wat natuurlijk is. Ze laten ons zien wat er in ons leven ontbreekt en hoe we onszelf vollediger en onvoorwaardelijker kunnen liefhebben. Ze verbinden ons terug met wie we zijn, en met het doel van waarom we hier zijn.” – Trisha McCagh
Recente reacties