Ik vermoed dat als je dit leest, je ook hebt ervaren dat je je niet altijd even lekker voelt, een beetje duizelig en soms wordt het allemaal een beetje te veel. De reactie die ik hierop had voordat ik mijn eetgewoonten veranderde was, ga zeker naar de dokter en hij zal wel weten wat er aan de hand is. De dokter zal luisteren, mijn bloeddruk meten, en in mijn geval concluderen dat ik gestrest ben en dat een kalmerend middel me zal helpen. Ik ben blij geholpen te worden, neem keurig mijn pillen en alles is weer beter tot de volgende keer dat ik dit scenario gewoon weer doe. Geen haar op mijn hoofd dacht eraan dat dit niet normaal was, dit leek het protocol te zijn dat iedereen volgt.
Natuurlijk doet de dokter zijn best om mij te helpen, en heeft hij het beste met mij voor, op basis van de dingen die hij geleerd heeft. Luister naar de symptomen die de patiënt je vertelt, doe wat tests, en schrijf op basis daarvan iets voor dat de oorzaak aanpakt of de symptomen draaglijker maakt. Ter verduidelijking, de kalmeringspillen in geval van duizeligheid of stress, maakt de symptomen draaglijker. Natuurlijk weet ik op dit moment niets anders, ik ben hier erg blij mee en het helpt me om mijn leven verder te leven.
Wat ik heb ontdekt, sinds ik mijn eetgewoonten heb veranderd, is dat mijn lichaam heel goed kan voelen. Als ik de symptomen ga verdoezelen, krijg ik natuurlijk een totaal vertekend beeld. Het is alsof je iemand die totaal uitgeput is, vraagt hoe hij zich voelt net na het drinken van 2 energiedrankjes. Het gaat veel beter, nou, dat is wat ik wilde horen. En dus in plaats van me af te vragen waarom ik zo uitgeput ben, drink ik gewoon 2 energiedrankjes en het probleem is opgelost. Tenminste, dat dacht ik vroeger.
Tegenwoordig eet ik bijna geen geraffineerde suiker meer, drink ik niet veel anders dan water en thee, en vermijd ik elke andere vorm van medicatie of stimulerende middelen. Hierdoor voel ik beter wat er in mijn lichaam gebeurt dan vroeger. Veel mensen denken dat ik met mijn manier van eten en drinken nooit meer duizelig of gestrest ben. Het is niet omdat ik iets niet neem, dat ik er geen last van heb. Natuurlijk voel ik dezelfde symptomen, ik heb alleen besloten om er iets anders mee te doen dan ze te verdoezelen.
Het is normaal dat de dokter me zegt dat ik het beter wat rustiger aan kan doen. Nu luister ik hiernaar vaak heel selectief, ik hoor rustiger aan doen, en ik hoor kalmeringsmiddelen innemen. Ergens in mij zeg ik, rustig aan doen, geen optie, dus ik neem gewoon kalmerende middelen zeker. Als ik er dan openlijker over kan praten, blijkt dat het hele land ze neemt. Wat ben ik toch een normaal mens, whew! Ik weet dus dat ik het rustig aan moet doen, en mijn leven (nu ben ik daar zeker niet de enige in) laat me niet toe om het rustig aan te doen, dus ga ik naar de andere optie. Een optie van afhankelijkheid.
Nu is het op bepaalde plaatsen in de wereld normaal om gestrest te zijn als er vandaag geen eten of drinkbaar water zal zijn… maar in de westerse maatschappij, waarom leggen we onszelf deze stress zo op? Ik moet toegeven dat het me heel wat zelfreflectie en meditatie heeft gekost om tot inzicht te komen en mezelf duidelijk te kunnen afvragen: waarom doe ik dit?
Ik moest besluiten dat het vaak een cultureel opgelegde intentie is, waarbij mijn lichaam alles doet om erbij te horen (in een sociale status, in een bepaalde relatie…). Toen ik ontdekte dat ik beter kan luisteren naar mijn lichaam en mijn eigen gezondheid (wat die ook moge zijn), ging er een nieuwe wereld van ontdekkingen open. Ik ontdekte dat ik mezelf veel dingen kunstmatig opleg, me verhalen vertel waar niet veel van waar is, en bovenal een onaangenaam moment beleef door iets wat ik zelf gecreëerd heb.
We hebben allemaal een oneindige bron van liefde in ons, helaas is het vaak de laatste plaats waar we gaan zoeken. Meditatie kan wonderen doen.
#duizelig #stress #meditatie #voelen
Recente reacties